Ο σκηνοθέτης του “Total Thrash – The Teutonic Story”, Daniel Hofmann, μιλά για το documentary που θα κάνει Πανελλήνια πρεμιέρα στις 23 Οκτωβρίου, στο Gagarin 205, στο πλαίσιο του Gimme Shelter Film Festival.
«Για μένα, Thrash Metal σημαίνει το να μπορείς να δραπετεύσεις από την καθημερινότητα και να ξεχνάς τα πάντα μπροστά στη σκηνή, και να απελευθερώνεσαι με τους καλύτερους ανθρώπους στον κόσμο.
Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη στον κόσμο της μουσικής πλέον, αλλά κανένα δεν με γοήτευσε τόσο όσο το Thrash Metal. Κάνει θόρυβο, έχει «κοφτερά» riffs, «βαριά» ντραμς, και αυτή την ξεκάθαρη επιθετικότητα. Είμαι ο Daniel, γεννήθηκα το 1985, και όταν είχα την πρώτη μου επαφή με αυτό το μουσικό είδος, βρισκόμασταν ήδη στα μέσα των 90s. Χωρίς να γνωρίζω για τη βαθιά κρίση του είδους, μου φάνηκε εντελώς βαρετό, και κατευθύνθηκα περισσότερο προς την ανερχόμενη black metal. Μετά ανακάλυψα τα άλμπουμ των 80s, και απέκτησα μια διαφορετική οπτική για το είδος. Τα εξώφυλλα των δίσκων με τα πολύχρωμα κοινωνικά θέματα, σε συνδυασμό με τη σκληρότητα και την ταχύτητα της μουσικής, με έκαναν να θέλω να ακούσω κι άλλο. Από εκείνη τη στιγμή, το Thrash Metal έπαιξε κεντρικό ρόλο στη ζωή μου.
Όσο περνούσαν τα χρόνια, μπήκα σιγά-σιγά μέσα στη σκηνή, και κάποια στιγμή αναρωτήθηκα, γιατί μετά από 35 χρόνια παρουσίας στην ιστορία της μουσικής, ακόμη δεν υπάρχει κάποια καταγραφή γι’αυτό το φανταστικό μουσικό είδος. Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησα την έρευνα, και γρήγορα παρατήρησα ότι υπήρχαν διάφορα ντοκιμαντέρ στη διεθνή σκηνή, κυρίως βασισμένα σε συγκεκριμένες μπάντες, αλλά η επιρροή της Γερμανικής thrash metal σκηνής αναφερόταν μόνο φευγαλέα.
Κάποια στιγμή, προέκυψε η ιδέα της δημιουργίας μιας ταινίας μικρού μήκους για τους Tankard, τους Destruction, τους Sodom, και τους Kreator. Ήθελα, όμως, να κάνω κάτι διαφορετικό, να παρουσιάσω μια ιστορία την οποία ίσως ο κόσμος περίμενε να δει. Έτσι, στις αρχές του 2019, συγκέντρωσα τις πρώτες ιδέες για ένα πιθανό feature documentary για το thrash metal στη Γερμανία. Για να είμαι ειλικρινής, βούτηξα σε βαθιά νερά. Σύντομα συνειδητοποίησα ότι ο υπάρχων εξοπλισμός δεν ήταν αρκετά καλός για την πρώτη μου ταινία, και τα πρώτα πλάνα απείχαν πολύ από την τελειότητα. Σε ένα ταξίδι στις ΗΠΑ, ανέπτυξα κι άλλο το σενάριο, βελτίωσα τον εξοπλισμό και έφερα δύο ανθρώπους με εμπειρία στην ομάδα, τον Bas και τον Simon, με τους οποίους από τότε συνεργαζόμαστε σε μεγαλύτερα γυρίσματα και σε ζωντανές ηχογραφήσεις. Αυτό που έλειπε ήταν το κεφάλαιο για να χρηματοδοτηθεί το πρότζεκτ που είχαμε προγραμματίσει. Δυστυχώς, μας απέρριψαν πολλές φορές, αλλά δεν άφησα αυτό να με αποθαρρύνει. Έτσι, είπαμε να συνεχίσουμε τα γυρίσματα – σε μεγάλο βαθμό με δική μας χρηματοδότηση. Εκείνη την περίοδο είχαμε ήδη ξεκινήσει να το προωθούμε πολύ στα social media, στήνοντας ένα site για την ταινία, και στηρίζοντας την κινηματογράφηση με τα πολυμέσα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μάθουν κι άλλοι άνθρωποι για την ταινία, και να μας γράφουν ότι θέλουν να πάρουν μέρος σε αυτή. Έτσι προέκυψαν ιστορίες και πρωταγωνιστές που δεν είχα σκεφτεί πριν από αυτό, οπότε η αρχική εκδοχή του σεναρίου έπρεπε να προσαρμοστεί ανάλογα.
Μετά από πολλά γυρίσματα, κατέληξα στο πώς πρέπει να είναι το εξώφυλλο της ταινίας. Μας πήρε 3 μήνες και πολλές αναπροσαρμογές, αλλά τον Δεκέμβριο του 2020 ο καλλιτέχνης Axel Hermann, σχεδίασε την αφίσα και το νέο banner: “Total Thrash – The Teutonic Story”. Είχε έρθει πια η στιγμή να κυκλοφορήσει η ταινία. Σε εκείνη τη φάση, σχεδίαζα την επαναχρηματοδότηση με τρεις τρόπους: χρηματοδότηση για το post-production, διάφορα πακέτα χορηγιών, και μια καμπάνια για χρηματοδότηση από τον κόσμο. Καθώς βρισκόμασταν ακόμα σε γυρίσματα, η ταινία ήταν ήδη διαθέσιμη για προπαραγγελία σε τρία αποκλειστικά πακέτα. Και αν και για μια ακόμη φορά μας αρνήθηκαν την κρατική χρηματοδότηση, εξαντλήθηκαν και τα 775 πακέτα. Έφυγα τότε στην Κολωνία για εβδομάδες, για να κάνω την επιμέλεια της ταινίας.
Στο τέλος του 2021, επρόκειτο να κρατήσω στα χέρια μου την πρώτη μου ταινία. Μια πραγματικά πολύ συγκινητική στιγμή για μένα. Ήταν πάντα στόχος μου να δημιουργήσω τη δική μου ταινία, και το γεγονός ότι τώρα θα αφορούσε και το αγαπημένο μου μουσικό είδος, και την ίδια στιγμή θα γνώριζα και όλα τα είδωλα μου, ήταν για μένα όλα τα όνειρα ζωής που είχα, συγκεντρωμένα σε ένα πρότζεκτ.»
