Η μουσική που αγαπάμε μπήκε με το δεξί στην νέα χιλιετία. Το 2000 αποδείχτηκε μια χρονιά με αρκετές δυνατές κυκλοφορίες, που μερικές από αυτές έμειναν άθικτες από τον χρόνο και θεωρούνται πλέον κλασικές. Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τα 20 καλύτερα albums που φέτος κλείνουν 20 χρόνια ζωής.
20) Godspeed You! Black Emperor – Lift Your Skinny Fists Like Antennas to Heaven
Από εκείνα τα albums που τα βιώνεις, όχι μόνο τα ακούς. Μία supernova συναισθημάτων. Η συνοχή των τραγουδιών είναι τέτοια που δεν σε αφήνει να αφαιρεθείς ούτε λεπτό. Σε παίρνει από το χέρι και για μιάμιση ώρα σου χαρίζει μία από τις πιο όμορφες εμπειρίες που μπορεί να σου δώσει η μουσική.
19) Electric Wizard – Dopethrone
Όταν η έμπνευση καθοδηγείται από τα ναρκωτικά πολλές φορές γεννιούνται έπη. Ένα από αυτά είναι και το “Dopethrone”. Βαρύ και ασήκωτο μπάσο, παρέα με σκοτεινά riffs, φωνητικά από τον κάτω κόσμο και drums να βαράνε στο ψαχνό, δημιουργούν την απόλυτη ωδή στον Σατανά.
18) Isis – Celestial
Οι Isis μπήκαν στο παιχνίδι με δύο δυνατά EP στην δεκαετία των 90’s, αλλά μας συστήθηκαν για τα καλά με αυτό εδώ το album. Το “Celestial” ίσως να μην πήρε ποτέ την προσοχή που του άξιζε γιατί είχε την “ατυχία” να κυκλοφορήσει πριν το μεγάλο έπος “Oceanic”. Όπως και να χει πάντως μιλάμε για έναν τρομερό δίσκο που συνδυάζει περίτεχνα το post metal και τον sludge ήχο. Ένα διαμαντάκι από μία μπάντα που αποφάσισε να αποσυρθεί όσο βρισκόταν στην κορυφή.
17) Vader – Litany
Album-άρα κυκλοφόρησαν φέτος, album-άρα κυκλοφόρησαν και πριν 20 χρόνια. Αν οι Slayer έπαιζαν death metal πολύ πιθανόν να ακουγόντουσαν όπως το “Litany”. Τα blast beats δεν σταματούν στιγμή να πυροβολούν, τα tremolo riffs δίνουν και παίρνουν, ενώ ο Peter ακούγεται πιο θυμωμένος από ποτέ. Όσες περισσότερες φορές το ακούω, τόσο περισσότερο σιγουρεύομαι ότι πρόκειται για τον πιο βάρβαρο δίσκο των Πολωνών.
16) Morbid Angel – Gateways to Annihilation
Αυτό το album συμπληρώνει την αγία τριάδα παρέα με τα “Altars of Madness” και “Covenant”. Μπορεί εδώ η κατάσταση να γίνεται πιο αργή συγκριτικά με το παρελθόν των Morbid Angel, δεν υστερεί όμως καθόλου σε κακία. Η ατμόσφαιρα, η οποία κλέβει την παράσταση, παραμένει διαβολική και ο δίσκος ακούγεται μονοκοπανιά, χωρίς να σου επιτρέπει να skipάρεις κάποιο κομμάτι. Δίσκος που έδωσε αρκετό ψωμί στους Behemoth της “Demigod” εποχής.
15) Helloween – The Dark Ride
Πραγματικά αγαπώ πολύ αυτό το album και είναι το μόνο Helloween που είχε φάει αμέτρητα repeat παλαιότερα. Το “The Dark Ride” δεν μπορεί να συγκριθεί με τα δύο “Keepers” και “Walls of Jericho”, όχι λόγω ποιότητας, αλλά λόγω διαφορετικότητας. Ακολουθεί τελείως άλλα μονοπάτια. Εδώ οι Γερμανοί πειραματίζονται όσο ποτέ πριν στην καριέρα τους και μας παρουσιάζουν μία σκοτεινή εκδοχή του power metal που τους ταιριάζει απόλυτα. Ένα τεράστιο respect σε μία μπάντα που, μετά από τόσα χρόνια παρουσίας στη σκηνή, προτίμησε να κυνηγήσει το διαφορετικό και όχι να αναμασήσει απλώς το παρελθόν της.
14) Fates Warning – Disconnected
Οι Fates Warning μπήκαν στην τρίτη δεκαετία της καριέρας τους με το αρκετά ώριμο “Disconnected”. Έχοντας ήδη κυκλοφορήσει κλασικούς δίσκους και χωρίς να έχουν τίποτα να αποδείξουν, δημιούργησαν ένα απολαυστικό album μπολιασμένο με μελωδία, συναίσθημα και μπόλικο groove. Από τα highlights εδώ πέρα τα πλήκτρα που εκτοξεύουν την ποιότητα των κομματιών.
13) Soulfly – Primitive
Μπορεί να μην είναι καν στους τρεις καλύτερους δίσκους των Soulfly, δεν αναιρείται όμως το γεγονός πως πρόκειται για μία πολύ δυνατή κυκλοφορία. Εδώ ο Cavalera φόρεσε ξανά τις βερμούδες και κράτησε την nu metal βάση του προηγούμενου δίσκου, προσθέτοντας περισσότερη βία και groove. Μόνο και μόνο οι συμμετοχές των Chino Moreno, Corey Taylor και Tom Araya αρκούν για να συμπεριλάβουμε το “Primitive” στις αξιομνημόνευτες κυκλοφορίες του 2000.
12) Limp Bizkit – Chocolate Starfish and the Hot Dog Flavored Water
Όσο και να αγαπάς να μισείς αυτό το συγκρότημα και να θεωρείς τον Fred Durst μέγιστο μαϊντανό το “Chocolate…” δεν παύει να είναι δισκάρα. Μια διασκεδαστική δισκάρα που τα κομμάτια της είναι ικανά να κάνουν το πάρτυ να εκτροχιαστεί. Έτσι και αλλιώς αυτός είναι ο σκοπός του και το πετυχαίνει κάθε φορά. Απολαυστικές μπασογραμμές, “σκρατσαρίσματα” για το στυλ, απλά αλλά πανέξυπνα riffs από το μάστορα του είδους Wes Borland και ένας Fred που βάζει κάτω πολλούς rappers. Χωρίς πολλή σκέψη μπαίνει στο top 10 του nu metal.
11) Linkin Park – Hybrid Theory
Ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα της τελευταίας εικοσαετίας. Οι άσημοι τότε Linkin Park έπιασαν απευθείας κορυφή μέσα από αυτόν τον δίσκο και γνώρισαν τεράστια επιτυχία. Το άξιζαν και έγινε πράξη. Μπορεί η συνέχεια τους να μην ήταν τόσο εντυπωσιακή και μετά το “Meteora” να ξεφούσκωσαν, πρόλαβαν όμως να αφήσουν το στίγμα τους. Χάρης αυτό το album έχουν μυηθεί στον σκληρό ήχο αρκετές φουρνιές πιτσιρικάδων.
10) One Minute Silence – Buy Now…Saved Later
Ο ορισμός της underrated μπάντας. Οι τύποι κυκλοφόρησαν τρεις δίσκους, ο ένας καλύτερος από τον άλλον, με highlight αυτόν εδώ. “Επικίνδυνο” και κατά κύριο λόγο πολιτικοποιημένο rapcore (σα να λέμε RATM δηλαδή) με μία από τις καλύτερες και πιο ογκώδεις παραγωγές που θα ακούσεις στο συγκεκριμένο είδος. Ποιος ξέρει που θα έφταναν αν δεν το διέλυαν τόσο πρόωρα.
9) Mudvayne – L.D. 50
Ίσως ο μοναδικός δίσκος της nu metal σκηνής που μπορεί να κοντράρει την αρρώστια του ντεμπούτου των Slipknot. Μπορεί να μην είναι ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει οι Αμερικανοί, είναι όμως το πιο ιδιαίτερο και πολύπλοκο. Αυτό που σε κερδίζει από την πρώτη ακρόαση, πέρα από τα φωνητικά του Chad Gray και την ΜΠΑΣΑΡΑ του Ryan Martinie, είναι οι απρόβλεπτες εναλλαγές στο tempo, κάτι όχι και τόσο σύνηθες στο συγκεκριμένο ήχο. Ας ελπίσουμε σε reunion μιας και η φάση με τους Hellyeah φαίνεται να μην τραβάει μετά τον θάνατο του Vinnie Paul.
8) Dying Fetus – Destroy the Opposition
“Destroy everything” πιο σωστά, διότι το album δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Hardcore-ίλα, groove, oldschool death metal, beatdowns, βιτριολικά riffs, όλα βρίσκονται εδώ και δεν σταματάνε να βαράνε τον ακροατή μέχρι να βγει knock out. Πιο απλό και άμεσο συγκριτικά με τις προηγούμενες δουλειές της μπάντας, παρόλα αυτά με άνεση μπορούμε να του δώσουμε το τίτλο του καλύτερου Dying Fetus album.
7) Immolation – Close to a World Below
Χρειάστηκαν δέκα χρόνια παρουσίας στην σκηνή και τέσσερις δίσκοι για να φτάσουν στο peak της έμπνευσής τους και να κυκλοφορήσουν αυτό το διαμάντι. Το “Close to a World Below” παραμένει μέχρι και σήμερα ό,τι καλύτερο έχει βγάλει αυτή η μπάντα και φυσικά βρίσκεται ψηλά στην λίστα με τις κορυφαίες death metal κυκλοφορίες. Βλάσφημο, βαρύ, απόκοσμο και ταυτόχρονα ατμοσφαιρικό. Ατόφιο δεκάρι.
6) Nasum – Human 2.0
Ένα εικόνισμα της ακραίας μουσικής, παρέα με τον διάδοχό του “Helvete”. Μία αλάνθαστη ροή από την αρχή μέχρι το τέλος. Όλα όσα χαρακτηρίζουν το grindcore βρίσκονται εδώ στην αψεγάδιαστη μορφή τους. Εικοσιπέντε κομμάτια γεμάτα ωμή βία, επιθετικότητα, αδρεναλίνη και πολλά νεύρα. Κρίμα που η μοίρα τους έπαιξε τέτοιο παιχνίδι και δεν πρόλαβαν να μας χαρίσουν και άλλες τέτοιες κυκλοφορίες.
5) In Flames – Clayman
Το τέλος της πρώτης περιόδου ή η αρχή της δεύτερης; Ποιος νοιάζεται; Από όποια πλευρά και να το κοιτάξεις το “Clayman” σπέρνει και βρίσκεται δικαίως ανάμεσα στις καλύτερες κυκλοφορίες των Σουηδών. Εδώ οι In Flames μας χαρίζουν μερικά από τα πιο catchy riffs και refrains που έχουν γράψει ποτέ. Ίσως ο πιο διασκεδαστικός τους δίσκος και άσε τους άλλους να κλαίγονται για το πόσο pop ακούγεται η μπάντα.
4) The Haunted – Made Me Do It
Η απόλυτη The Haunted στιγμή με τον λυσσασμένο Marco Aro πίσω από το μικρόφωνο. Οι σωτήρες του thrash metal, όπως τους αποκαλούσαν τότε, συνέχισαν το μακελειό που ξεκίνησαν με το ντεμπούτο τους, προσθέτοντας όμως περισσότερη μελωδία όπου χρειαζόταν. Ήδη από το δολοφονικό δίδυμο “Dark Intentions/Bury Your Dead” το σαγόνι βρίσκεται στο πάτωμα, ώσπου να έρθει το “Victim Iced” και να σου δώσει το τελειωτικό χτύπημα. The Haunted do it again!
3) Deftones – White Pony
Εδώ οι Deftones πειραματίζονται και βγάζουν για πάντα από πάνω τους την ρετσινιά του nu metal που τους είχαν χρεώσει εξαιτίας των δύο προηγούμενων κυκλοφοριών. Τελείως διαφορετικοί ήχοι κάνουν όργια μεταξύ τους και δημιουργούν αξεπέραστες ατμόσφαιρες, που σε συνδυασμό με την αιθέρια φωνή του Chino Moreno σε κάνουν να ανατριχιάσεις. Ο ορισμός της μουσικής εξέλιξης.
2) Iron Maiden – Brave New World
Η πολυπόθητη επιστροφή του Bruce Dickinson επισφραγίστηκε με αυτό εδώ το έπος. Μπορεί να δυσκολεύεται να σταθεί πλάι στα κλασσικά 80’s των Iron Maiden, “πατάει” κάτω όμως οτιδήποτε κυκλοφόρησαν στην δεκαετία των 90’s. Ίσως το τελευταίο μεγάλο album της Σιδηράς Παρθένας.
1) Nevermore – Dead Heart In A Dead World
Οι Nevermore καλωσόρισαν τη νέα χιλιετία με ένα αριστούργημα. Από πού να ξεκινήσεις; Από την εισαγωγή του “The River Dragon Has Come”; Από το refrain του “The Heart Collector”; Από την διασκευάρα του “Sound of Silence”; Από τo riff του “Inside Four Walls”; Από την ΠΑΡΑΓΩΓΑΡΑ που είναι πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή της; Τα πάντα εδώ ακούγονται μελετημένα. Ο Jeff Loomis δεν αφήνει νότα να πάει χαμένη, ενώ ο Warrel Dane συγκλονιστικός όπως πάντα. Χωρίς δεύτερη σκέψη ένα από τα κορυφαία albums της τελευταίας εικοσαετίας.
