Το ντεμπούτο των Thee Holy Strangers είναι κατά πολλούς ένας από τους σημαντικότερους δίσκους που έχει γεννήσει αυτή η πόλη εδώ και αρκετά χρόνια. Παρά το αναμενόμενο hype (αν πραγματικά υπάρχει κάτι τέτοιο) που φέρουν οι δημιουργοί του, δεδομένου του ότι προέρχονται από μερικές από τις σημαντικότερες αθηναϊκές μπάντες, τα αποτελέσματα είναι το λιγότερο εντυπωσιακά. Η ψυχεδέλια, τα αμερικάνικα blues και τα soul που χαρακτηρίζουν τις μουσικές τους, δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα από τους ρυθμούς που ορίζουν το είδος που με ευκολία απ’ ότι φαίνεται υπηρετούν.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κοκοράκης (περισσότερες εδώ)
Την Παρασκευή το βράδυ, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε για ακόμη μια φορά τον Alex K. και την εντυπωσιακή παρέα του, στο νεοσύστατο ΙΛΙΟΝ plus της Κονδριγκτώνος. Η σχετικά πρόσφατη εξαιρετική εμφάνιση τους στο An Club, είχε ως αποτέλεσμα τη μικρή προσέλευση του κόσμου, γεγονός που φυσικά δεν επηρέασε την εξέλιξη της βραδιάς. Οι μουσικές του Αντώνη Ζίβα από τα ηχεία του χώρου, ζέσταναν το αρχικά αμήχανο κλίμα, αφού το κοινό προσπαθούσε να βρει τη “θέση” του στο φιλόξενο νέο αυτό venue.
Χωρίς καθυστέρηση και γύρω στις 22:30, τα επτά άτομα που αποτελούν τους Thee Holy Strangers, στριμώχτηκαν στη μικρή σκηνή και ξεκίνησαν το μουσικό Americana ταξίδι τους αφήνοντας σε όλους μας τις καλύτερες των εντυπώσεων. Παρά το γεγονός ότι μιλάμε για ένα group που η δισκογραφική κυκλοφορία του είναι εξ’ ολοκλήρου θαυμάσια, πάντα θα υπάρχουν προσωπικά αγαπημένα. Οι ζωντανές εκτελέσεις τους, ξεπερνούν κατά πολύ την ποιότητα της ηχογράφησης κάνοντας το αποτέλεσμα ακόμη πιο ζεστό. Το “You’re not a stranger to me” είχε ίσως τη μεγαλύτερη βαρύτητα αυτή τη βραδιά, αφού αφιερώθηκε στο προσφυγικό δράμα των ημερών μας. Εντυπωσιακή για ακόμη μια φορά, ήταν η χρήση του pedal steel από τον John Hardy, που (προσωπική άποψη) δίνει με ευκολία την ιδιαίτερη χροιά που μια τέτοια μπάντα χρειάζεται καθώς φυσικά και τα σχεδόν gospel/soul φωνητικά της Φλώρας και της Τζένης που έδειχναν να βρίσκονται σε καλή διάθεση.
Μεταξύ συγγενών και φίλων λοιπόν, και σύμμαχο τον σχετικά καλό ήχο, οι Thee Holy Strangers αποδεικνύουν για ακόμη μια φορά πως οι μουσικές τους αντιστοιχούν και με το παραπάνω της καλλιτεχνικής βαρύτητας που φέρουν οι μουσικοί τους. Χωρίς να χρειάζεται να αποδείξουν τίποτα παραπάνω, ας ελπίσουμε πως αυτό το project θα έχει διάρκεια αφού κατά κοινή ομολογία η προσπάθεια τους δείχνει να κερδίζει με τον καιρό ακόμη περισσότερους φίλους.