Λίγες ώρες μακριά από το 2017, ο δρόμος μας έφερε μέχρι τα Εξάρχεια και το ιστορικό An Club. Όσοι επέλεξαν να κλείσουν αυτή τη χρονιά με ένα τέτοιο live, σίγουρα δεν θα το μετάνιωσαν.
Ανταπόκριση: Άγις Χατζηγεωργίου / Φωτογραφίες: Λύσανδρος Λυσανδρόπουλος (περισσότερες εδώ)
Λίγο μετά τις 22:00, με τον κόσμο να έχει αρχίσει ήδη να κατεβαίνει τα σκαλιά του An Club, οι The Randen ανέβηκαν στην σκηνή. Με rock διάθεση και καθαρά riffs ανέβασαν τον ρυθμό και ξεσήκωσαν τον κόσμο που είχε ήδη προσέλθει και κατάφεραν να αποσπάσουν ένα πολύ θερμό χειροκρότημα με τα κομμάτια του πρόσφατου δίσκου τους, εν ονόματι “Strange Times”. Πολύ σωστά δουλεμένος δίσκος και μάλιστα όπως είδαμε και στην πράξη, τα παιδιά το ‘χουν. Κομμάτια εμπλουτισμένα με φυσαρμόνικα, ντέφι στο drum set που δίνει μια άλλη φρεσκάδα. “Δυνατό” σημείο ήταν το εξαιρετικό μελωδικό “Brother”, αφιερωμένο σε αυτούς που έφυγαν αυτή τη χρονιά, ενώ έκλεισαν με μια πολύ όμορφη διασκευή στο τραγούδι του Neil Young, “Keep on Rocking in a Free World”.
Σίγουρα χρειάζονται δουλειά, όμως έχουν πολύ δυνατά χαρτιά στον δίσκο τους. Κάπως έτσι έδωσαν την σκυτάλη στους επόμενους…
Ο κόσμος ήταν ήδη έτοιμος για τους Thee Holy Strangers. Με ιδιαίτερη διάθεση και γεμάτοι ζωντάνια ανέβηκαν στην σκηνή να μας καταπλήξουν. Δεν χρειάστηκαν πολύ. Από το πρώτο κιόλας κομμάτι, κατάφεραν να γίνουν ένα με τον κόσμο και να ταξιδέψουν μαζί στον ρυθμό των τραγουδιών τους. Με εξαιρετικά φωνητικά από την Φλώρα και την Τζένη, έναν Άλεξ Καλοφωλιά με τρομερή αύρα, τον Νίκο Φυσάκη να ξετινάζει τα τάστα της κιθάρας, μπάσο και τύμπανα να έχουν απίστευτο δέσιμο και με το pedal steel να συμπληρώνει τον ήχο, οι Thee Holy Strangers ζέσταναν την ατμόσφαιρα σε ακόμη μια κρύα νύχτα της Αθήνας. Δεν περίμενα κάτι λιγότερο από την συγκεκριμένη μπάντα.
Η χημεία τους να ξεπερνά τα όρια, ο ήχος αξιοπρεπέστατος και ο κόσμος από κάτω να το διασκεδάζει μαζί τους. Ξεχωριστές στιγμές όπως πάντα το “Orbit” με τη φωνή της Φλώρας και το “Angel of Danger” της Τζένης. Το “Silver Lake”, αφιερωμένο στην Πηγή και σε όσους ασχολήθηκαν γενικότερα με δομές αλληλεγγύης, προσωπικά το θεωρώ το κάτι παραπάνω. Το βράδυ κυλούσε εξαιρετικά για εμένα και για τον κόσμο που παρευρέθηκε στον χώρο και κατάλαβα ότι η συγκεκριμένη μπάντα σου βγάζει αυτή την αίσθηση ότι τους ακούς κάθε μέρα, όλη μέρα. Νιώθεις ότι γίνεσαι ένα με την μπάντα και με τα ίδια τα κομμάτια. Έβλεπες να χαμογελούν πάνω στην σκηνή και ασυναίσθητα χαμογελούσες και εσύ!
Μουσικά, οι Thee Holy Strangers πραγματοποίησαν μια εξαιρετική εμφάνιση δείχνοντας πως ανεβάζουν κι άλλο το επίπεδό τους, αλλά εγώ κρατάω την χημεία τους και το πως καταφέρνουν να πείσουν και τον πιο άσχετο από μουσική άνθρωπο που βρέθηκε αυτή την κρύα νύχτα στο μαγαζί των Εξαρχείων. Απλά με το χαμόγελο, το ταλέντο και το δέσιμο μεταξύ τους. Κλείνοντας, εύχομαι αυτό το live και γενικότερα τέτοια live να είναι διδακτικά για νεότερα συγκροτήματα. Γιατί κάτι τέτοιοι άνθρωποι και ιδιαίτερα μουσικοί, πρέπει να είναι παραδείγματα.