Παρασκευή βράδυ λοιπόν, και βρέθηκα “καλεσμένος” στο καλύτερο rock ‘n’ roll πάρτι που έπαιζε στην πόλη εκείνη την ώρα, μια “μουσική καταιγίδα” στο ΙΛΙΟΝ plus.
Ανταπόκριση: Τάσος Καρράς / Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Χρηστίδης (περισσότερες εδώ)
Αρχικά να δώσω πολλά συγχαρητήρια στην πολύ καλή διοργάνωση, καθώς και στην ομάδα του Merlin’s Music Box για την όντως μαγική βραδιά που μας χάρισαν, με μόνη εξαίρεση την μικρή καθυστέρηση στην έναρξη του live, που θα την έλεγες και αναμενόμενη, με την προσέλευση του κόσμου δυστυχώς να μην είναι αρκετή. Δεν βοήθησαν βέβαια και τα ακραία καιρικά φαινόμενα που έλαβαν χώρα την προκαθορισμένη ώρα έναρξης. Σιγά σιγά μαζευόμασταν βέβαια, με την αίσθηση ότι είμαστε όλοι καλεσμένοι σε ένα όμορφο rock ‘n’ roll πάρτι να υπάρχει στον συμπαθητικό ζεστό χώρο του ΙΛΙΟΝ plus.
Έτσι λοιπόν λίγο πριν τις 23:00 ανέβηκαν στην σκηνή οι Grey River And The Smoky Mountain, καλοσωρίζοντας μας με το “All The Rainy Days”, ειδικά σε μια βροχερή νύχτα όπως η συγκεκριμένη να ταιριάζει γάντι. Μια μπάντα με παραδοσιακό folk στήσιμο, και το κοντραμπάσο να “γεμίζει” τόσο δυνατά τον ήχο τους που να σε κάνει να ξεχνάς την απουσία κρουστών. “Let The River Flow”, “Something’s Wrong” και το πολύ ωραίο “Oh Mama” έδωσαν την συνέχεια στο μουσικό ταξίδι που θέλησαν να μας παρασύρουν. Με τις συνθέσεις τους να μας μεταφέρουν από την μια άκρη του Ατλαντικού στην άλλη, άλλοτε με Ιρλανδέζικη διάθεση και άλλοτε με αμερικάνικη παραδοσιακή folk, τολμώντας να πω ότι συναντούσες και βαλκανικά στοιχεία στον ήχο τους. Ένα όμορφο πάντρεμα λοιπόν από 3 διαφορετικές κουλτούρες όμορφα εκτελεσμένο επί σκηνής. Ίσως η πιο όμορφη σύνθεση τους το “Shallow Grave”, που παρέα με την πολύ καλή διασκευή στο “Drunken Hearted Man” , ήταν ίσως και οι καλύτερες στιγμές τους. Στα θετικά τους και η όμορφη θεατρική διάθεση, κάτι στο οποίο τους βοήθησε και ο χώρος, καθώς και η σταδιακή άνοδος στην ένταση των συνθέσεων τους, σαν να ήθελαν να μας προετοιμάσουν και για αυτό που θα ακολουθούσε στην συνέχεια.
Μετά από ένα μικρό άλλα απαραίτητο διάλειμμα για να κάνουμε και μια βόλτα από το bar, ανέβηκαν στην σκηνή οι Thee Holy Strangers. Με τον δίσκο τους να βρίσκετε στα αγαπημένα μου των τελευταίων μηνών, η πρώτη μου “ζωντανή” συνάντηση με αυτή την δυνατή rock ‘n’ roll 7άδα ήταν πλέον γεγονός. Με τον Alex K. να μας καλεί να πλησιάσουμε πιο κοντά στην σκηνή και τα “Run Through The Jungle” και “Infinite Sea” να είναι η αρχή του πάρτι. “(You’re Not) A Stranger To Me” και”Fiery Road” στη συνέχεια, με τον πολύ καλό ήχο να τους βοηθάει στην άψογη εκτέλεση, για να έρθει το “Silver Lake”, να μας τριπάρει όμορφα και να μας ετοιμάσει για την ολοκληρωτική καταιγίδα που θα ακολουθούσε. “Desolation Revelation”, “Fire&Brimstone”, “Truth&Sorrow” και να βλέπεις γύρω σου μόνο χαρούμενες φάτσες να χορεύουν, για να έρθουν να μας αποτελειώσουν με τα “SP Blues” και “Trouble On Trouble”, περιμένοντας με ανυπομονησία το encore και την μαγική εκτέλεση του “Cortez The Killer” να μας στείλει σε άλλη διάσταση.
Μιλάμε για ένα ατελείωτο πάρτι με το κοινό να τραγουδάει και να χορεύει μαζί τους σε όλα τα κομμάτια και τις αφιερώσεις να δίνουν και να παίρνουν σε φίλους της μπάντας που ταξίδεψαν από μακριά για να τους δουν από κοντά. Δεν μιλάμε μόνο για δυνατές προσωπικότητες μεμονωμένα αλλά και για μια μπάντα που είναι τόσο σφιχτά δεμένη που σου δίνουν την αίσθηση ότι παίζουν μαζί δεκαετίες. Με τις εκτελέσεις των κομματιών τους live να είναι ένα κλικ πιο πάνω από το studio, με την προσθήκη μπόλικου συναισθήματος και ατελείωτης ενέργειας. Πέντε εξαιρετικοί μουσικοί, και η γνώριμη φωνή του Alex K., να συνοδεύεται από τις καλύτερες ίσως γυναικείες φωνές του είδους στην χώρα αυτή την στιγμή, με το όλο αποτέλεσμα επί σκηνής να αγγίζει τα όρια της ανατριχίλας σε μερικές στιγμές.
Ευχαριστούμε λοιπόν για αυτό το υπέροχο πάρτι, και στους φίλους του rock ‘n’ roll, θα συνιστούσα να μην τους χάσουν όπου τους πετύχουν.
