Κανένα album δεν παίχτηκε και συζητήθηκε παραπάνω από το After Hours την τελευταία, χονδρικά, πενταετία. Έπιασε απίστευτα νούμερα σε streams και κατεβάσματα, κατέκτησε charts, βραβεύτηκε και εκτόξευσε τις μετοχές του καλλιτεχνικού brand Weeknd στην στατόσφαιρα. Όπως γίνεται κατανοητό, για την δουλειά που θα ακολουθήσει μετά το After Hours ο πήχης είναι πάρα πολύ ψηλά. Με το Dawn FM o Weeknd δηλώνει πως «τέρμα τα σκοτάδια», θέλοντας να προχωρήσει μουσικά σε κάτι πιο αισιόδοξο, uptempo, πιο χορευτικό και κεφάτο ίσως, πράγματα που επουδενί δεν είχε ως στοιχεία η προηγούμενή του δισκογραφική δουλειά.
O δίσκος ξεκινά κάνοντάς μας φανερό το ότι θα ακούσουμε κάτι που εντάσσεται σε ένα concept. Είμαστε συντονισμένοι στον ραδιοφωνικό σταθμό Dawn FM 103,5 κι ό,τι ακούμε είναι η playlist του. Το στυλ που διάλεξε για αυτήν την δουλειά του ο Καναδός είναι ένα καθαρό, νοσταλγικό, οριακά παρελθοντολαγνικό synthpop, με λίγο new wave. Ήχοι από vintage synths, drum machines και bass machines που ήταν τα κυρίως εργαλεία το ’80. Αυτή του η τάση και η αγάπη για αυτές τις επιρροές είχαν φανεί και στο After Hours, εδώ όμως του δίνει και καταλαβαίνει. Μια καλή ευκαιρία για τους μικρότερους που θα τους αρέσει και θα ενδιαφερθούν, να μάθουν τους Depeche Mode, τους Pet Shop Boys κλπ.
Φωνητικά ο ίδιος παραμένει στο ύφος του, παρόλο που το όλο κλίμα αλλάζει. Αν εξαιρέσουμε κάποιες επιλογές φίλτρων, όπως εκείνη στο ‘’Gasoline‘’, παραμένει υφολογικά στα γνωστά του γυρίσματα και μελωδίες, που ανέκαθεν έντυνε με ένα ελαφρύ autotune.
Το ότι το ύφος του σιγά-σιγά έγινε πιο ανάλαφρο, φαίνεται να τον επηρέασε και συνθετικά, όχι όμως ότι ο ίδιος εμβάθυνε στο να κάνει τα γραψίματά του πιο δύσπεπτα ή πολύπλοκα. Απλά φαίνεται η προσπάθειά του να τα «φωτίσει» όλα λίγο παραπάνω και αυτό το κάνει και με τα κατάλληλα chord progressions και με εύστοχες μελωδικές γραμμές, όπου χρειάζεται.
Εννοείται, εφόσον κι ο Weeknd μεσουρανεί πλέον, οι συνεργασίες του για το album ήταν άκρως λαμπερές. Με Tyler, The Creator και Lil Wayne features σε κομμάτια, την Swedish House Mafia και τον Calvin Harris να αναλαμβάνουν παραγωγές σε κομμάτια, ενώ ακόμα και ο θρύλος Quincy Jones έβαλε το χεράκι του για αυτήν την κυκλοφορία.
Χωρίς να θέλω να φανώ μίζερος ή περίεργος, το Dawn FM είναι ναι μεν δισκάρα, πολύ προσεγμένη δουλειά και θα κατακτήσει οποιαδήποτε κορυφή την αφορά τον καιρό που έρχεται, αλλά After Hours δεν είναι. Όσο όμορφο κι αν είναι, δεν έχει την βρωμιά, την αλητεία, το shocking value του προηγούμενου δίσκου του Weeknd. Ως καλλιτέχνης προχωρά όμως και θα ήταν, το λιγότερο, άδικο να μην του πιστωθεί μια τόσο καλή δουλειά. Προβλέπω ότι το Dawn FM θα έχει αντίστοιχη επιτυχία με το Αfter Hours και δίκαια.