Στο διεθνή μουσικό τύπο, συνηθίζεται όταν δημιουργούνται σχήματα από καταξιωμένους με τις προηγούμενες μπάντες τους καλλιτέχνες να γίνεται λόγος για supergroup. Αυτό βέβαια πολλές φορές αποδεικνύεται δίκοπο μαχαίρι, γιατί δημιουργεί προσδοκίες που σε ελάχιστες των περιπτώσεων τελικά ικανοποιούνται.
Προτού εξετάσουμε όμως αν αυτό συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση, ας ξεκινήσουμε από το κατά πόσο οι πρωτοεμφανιζόμενοι Vaxtones εμπίπτουν στην κατηγορία supergroup. Δεν είναι πολλά τα εγχώρια γκρουπ που καταφέρνουν είτε να γίνουν τόσο δημοφιλή είτε να αφήσουν ιστορία, όμως εδώ συναντάμε όχι ένα και δύο, αλλά τρείς εκπροσώπους τέτοιων περιπτώσεων, και συγκεκριμένα την Ελένη Τζαβάρα, προερχόμενη από τους Film, τον Θάνο Αμοργινό, από τους αδιαμφισβήτητα θρυλικούς Last Drive, και τον Παναγιώτη Λουκουμά, με θητεία στους Xaxakes, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και τα εναπομείναντα μέλη δεν είναι βετεράνοι, κι ας μην συνδέονται με εξίσου φανταχτερά ονόματα.
Αποδεχόμενοι οι Vaxtones ή όχι τέτοιους χαρακτηρισμούς, κι αφού με (δικαιολογημένη, όπως τελικά φαίνεται) αυτοπεποίθηση επιστράτευσαν για την παραγωγή τον Clive Martin, με βιογραφικό που εκτείνεται από τους Queen και τον David Byrne μέχρι ηχηρά ονόματα της indie σκηνής, ηχογράφησαν και τώρα κυκλοφορούν το ντεμπούτο άλμπουμ τους “Never Ending Story”.
Όπως θα περίμενε κανείς, στο δημιουργικό τραπέζι το κάθε μέλος φαίνεται να έφερε κι από κάποια στοιχεία από την προσωπική τους πορεία, indie-rock, jangle pop, rock n’roll, garage, punk, μέχρι και swing (στο “I Cannot Write a Happy Song” που κλείνει το άλμπουμ), πάντα με ανεβαστική, χορευτική διάθεση και sing-along refrains που σου καρφώνονται για τα καλά, με αποκορύφωμα για τον γράφοντα το “I Could Be Dancing”, που μοιάζει το πιο επιτυχημένο απόσταγμα όλων των παραπάνω.
Και είναι άξιο αναφοράς πως συνδυάζονται τόσο πετυχημένα από τους Vaxtones τόσα μουσικά ρεύματα του παρελθόντος χωρίς το “Never Ending Story” να ακούγεται ρετρό, αλλά τόσο φρέσκο και ζωηρό. Αυτό που μένει μετά από επαναλαμβανόμενες ακροάσεις του άλμπουμ, και σίγουρα θα υπάρξουν πολλές ακόμη, είναι η ελπίδα πως οι Vaxtones δεν θα έχουν την τύχη των περισσότερων supergroup, που συνηθίζουν γρήγορα να διαλύονται, αλλά θα μακροημερεύσουν και θα συνεχίσουν να μας χαρίζουν και στο μέλλον τη μουσική τους.
