Την Πέμπτη που μας πέρασε, 11/10 είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ένα πολύ ενδιαφέρον live. Στη σκηνή του Six D.O.G.S. βρέθηκαν οι The Underground Youth, η νέα μεγάλη ελπίδα του Manchester. Μαζί τους οι Έλληνες The Social End Products. To RockinAthens.gr βρέθηκε εκεί και σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του.
Ανταπόκριση: Άρης Ζαρκαδάκης
Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη
The Social End Products
Κατηφόρισα προς το Μοναστηράκι και το Six D.O.G.S με αρκετή περιέργεια για τις 2 μπάντες που θα εμφανιζόντουσαν το βράδυ της Πέμπτης. Φτάνοντας στο δημοφιλέστατο στέκι της Αβραμιώτου αντίκρισα αρκετό κόσμο να περιμένει απ’έξω. Κάτι λογικό καθώς οι The Underground Youth έχουν κερδίσει τις εντυπώσεις και έχουν συζητηθεί πολύ στους alternative/indie κύκλους, με 5 full length κυκλοφορίες σε 3 μόλις χρόνια. Πριν από την παρέα του Craig Dyer όμως, το σανίδι θα πατούσαν οι Έλληνες The Social End Products.
Γύρω στις 21.45 κι ενώ ο χώρος μπροστά από τη σκηνή έχει σχεδόν γεμίσει, τα 4 μέλη των T.S.E.P. κάνουν την εμφάνιση τους και ξεκίνησαν να μας παρουσιάσουν το υλικό τους. Στην περίπου 30-35 λεπτών εμφάνισή τους η μπάντα απέδωσε με αρκετά πειστικό τρόπο το mid-late 60’s garage τους. Αρκετά δεμένο σύνολο, χωρίς ιδιαίτερα λάθη στο παίξιμο τους, έδωσαν ρυθμό στον κόσμο ο οποίος ανταποκρίνονταν όλο και περισσότερο καθώς προχωρούσε το live και οι ίδιοι οι T.S.E.P. και πιο άνετοι ήταν και το χαιρόντουσαν περισσότερο.
Η μπάντα βασίστηκε κυρίως στο 7″ EP τους “Ego Trip” αλλά και σε κάποια καινούρια τους κομμάτια. Στα θετικά της εμφάνισης τους, πέρα του ότι κατάφεραν να κάνουν το κοινό να κουνηθεί με τα κομμάτια τους, το κέφι που δείξανε επί σκηνής, κάτι που δείχνει πως πραγματικά γουστάρουν αυτό που κάνουν. Και αυτό είναι κάτι που συνήθως ανταμείβεται.
The Undeground Youth
Γύρω στις έντεκα παρά ανεβαίνουν στη σκηνή οι headliners της βραδιάς. Αυτό το τρίο από τo Manchester, που τόσες και τόσες μπάντες έχει γεννήσει. Απ’ ό,τι φαίνεται, οι Underground Youth είναι το επόμενο τέκνο και συνεχιστές της indie παράδοσης του αγγλικού βορρά. Ο Craig Dyer και η παρέα του, προσωπικά με έπεισαν για το λόγο που συζητιούνται τόσο πολύ. Με έναν μαγικό τρόπο έχουν πάρει τους Velvet Underground και τους έχουν βουτήξει στο σκοτάδι των Joy Division και του Ian Curtis αλλά και των πρώιμων Jesus & Mary Chain με τον Dyer μερικές στιγμές να μου θυμίζει τον Thurston Moore στο πιο αγγλικό του βέβαια…
Αυτός ο μινιμαλιστικός μονότονος ήχος με την έλλειψη μπάσου και του λειψού kit στα drums, σε συνδυασμό με το ασπρόμαυρο φόντο πίσω από τη μπάντα καθήλωσε το κοινό για τα 60-70 λεπτά της εμφάνισης των Άγγλων. Κάποιοι τους γνώριζαν ήδη, κάποιους άλλους σίγουρα του κέρδισαν και αξίζουν τα credits στη διοργανώτρια για τον κόπο που έκανε να φέρει το σχήμα αυτό, πάνω στο peak του και για πρώτη φορά εκτός του νησιού του…
Το ρολόι έδειχνε 12 σχεδόν όταν ο Dyer και η παρέα του μας αποχαιρέτησαν και αποχώρησαν από τη σκηνή αφήνοντας τους παρευρισκόμενους ευχαριστημένους κάνοντας με να σκεφτώ και πάλι το πόσο ωραίο συναίσθημα είναι να φεύγεις από ένα live έχοντας ακούσει κάτι φρέσκο και διαφορετικό από τα συνηθισμένα.
Setlist:
Sadovaya
I Need You
Strangle Up My Mind
Fear & Loathing In My Own Private Memory
Delirium
Morning Sun
On The Floor
Juliette
Rules Of Attraction
Hope & Pray
Iggy The Eskimo
Υ.Γ. Να ανταποδώσω τους φιλικούς και αγωνιστικούς χαιρετισμούς στα παιδιά του Rockway.gr (Στέφανο & Δημήτρη) για την καλή παρέα και την πολύ ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων…!
