Η θρυλική μπάντα από το Surrey της Αγγλίας αποφάσισε να τερματίσει την 35χρονη πορεία της μετά τον θάνατο του Dave Greenwood από τη νόσο COVID-19 με το Dark Matters να είναι απ’ ότι φαίνεται το δισκογραφικό της αντίο. Το Dark Matters μεταξύ άλλων είναι ο πρώτος δίσκος που κυκλοφορεί η μπάντα χωρίς τον αυθεντικό της drummer Jet Black.
Να σημειωθεί ότι πριν τον θάνατό του ο Greenwood πρόλαβε να ηχογραφήσει τα πλήκτρα στο Dark Matters και όπως σε κάθε άλλο δίσκο έτσι και εδώ η συνεισφορά του είναι κάτι παραπάνω από ορατή. Από το ξεκίνημα κιόλας με το mid tempo “Water” και το πιο γκαζωμένο “This Song” που δείχνει τη μπάντα ν’ αποκτάει τη χαμένη της νιότη. Η αύρα του Greenwood υπάρχει και στο τραγούδι-φόρο τιμής “And If You Should See Dave” με την ανέμελη μελωδία του.
Γενικότερα, εδώ η μπάντα είναι φορμαρισμένη αφού εκτός από τον Greenwood συναντάμε και το πολύ χαρακτηριστικό μπάσο του JJ Burnel που ξεχωρίζει σε πολλά σημεία όπως το “No Man’s Land“, το “White Stallion” και το “The Last Men of The Moon” που είναι και από τις αγαπημένες μου στιγμές του δίσκου, ενώ και ο frontman της μπάντας Baz Warne καταφέρνει να σταθεί τόσο στα δυνατά τραγούδια της μπάντας όσο και στα πιο ήρεμα και μελωδικά όπως στο “Down” που δίνει μια πολύ ωραία ερμηνεία.
Το Dark Matters ήταν μια τίμια επιστροφή όπως την περιμέναμε. Ένας δίσκος με αρκετά σκαμπανεβάσματα διαθέσεων που τον βοηθούν να μην ακούγεται μονότονος και μια σωστή παραγωγή που του δίνει έναν σύγχρονο αέρα. Είναι επίσης και ένας ωραίος τρόπος για τη μπάντα να πει αντίο στο κοινό της, αν όντως αποφασίσει να σταματήσει, για να την θυμάται ο κόσμος όπως της αξίζει. Τίμια,αξιοπρεπής και εμπνευσμένη.
