Ωραίο πράγμα οι μεγάλες συναυλίες δε λέω όχι. Δεν μπορούν όμως με τίποτα να συγκριθούν με αυτές στα μικρά clubs, εκεί όπου η μπάντα έρχεται face to face με το κοινό και οι δονήσεις αγγίζουν το κορμί σου. Το live των Nomads, μιας μπάντας με 30 χρόνια στη πλάτη το αποδεικνύει περίτρανα. Ας δούμε λοιπόν τι έγινε το βράδυ του περασμένου Σαββάτου.
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Karla Trainer
Διαφυγόν Κέρδος
Τη συναυλία άνοιξαν οι Διαφυγόν Κέρδος, μια ελληνόφωνη (όπως μαρτυράει το όνομα τους) garage/punk μπάντα με αρκετά χρόνια στη πλάτη. Εγώ προσωπικά οφείλω να ομολογήσω πως δεν τους είχα ακουστά ούτε καν σαν όνομα (θέλω να ελπίζω πώς δέν ήμουν ο μόνος) αλλά η εντύπωση που μου δημιούργησαν ήταν θετική, τόσο από πλευράς απόδοσης όσο και για τις επιλογές των πολλών διασκευών που έπαιξαν σε ονόματα όπως Flaming Grooves, Dream Syndicate, Misunderstood (“Who Do You Love?”) και Julian Cope (την κομματάρα “Highway To The Sun” που άνοιξε το set τους). Όσο περνούσε η ώρα ο κόσμος άρχισε να γίνεται όλο και περισσότερος…
The Nomads
Ηταν γύρω στις 23:30 όταν οι Σουηδοί ανέβηκαν στη μικρή σκηνή του An Club. Κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν με το ‘καλημέρα’ ευτυχώς δεν τους πτόησαν ιδιαίτερα κι έτσι για την επόμενη μιάμιση ώρα εξαπέλυσαν την ηχητική επίθεση τους με τα “Miles Away” και “Hangman’s Walk” από τον καινούριο τους δίσκο στον οποίον βασίστηκαν, χωρίς εννοείται να ξεχνούν παλιότερα όπως “5 Years Ahead Of My Time”, “Primordial Ooze”, “(In a) House Of Cards”, ενώ τίμησαν και μια θρυλική μπάντα της σκηνής σαν τους Dictators με τη διασκευή στο “16 Forever” (είτε το πιστεύετε είτε όχι πρόκειται για τη μπάντα απ’όπου ξεκίνησε ο Ross The Boss πριν βρεθεί στους Manowar). Οι αντιδράσεις του κοινού ήταν ενθουσιώδεις και το stage diving πήγε σύννεφο, σε σημείο η μπάντα να ανησυχεί για την ασφάλεια του κοινού (ευτυχώς δεν υπήρξε πρόβλημα).
Δυστυχώς από το playlist έλειπαν κάποιες από τις φοβερές διασκευές που έχουν κάνει (όπως το “You’re Gonna Miss” me των 13 Floor Elevators και το “Fire And Brimstone” του Link Wray) αλλά δεν πειράζει, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας. Ήταν ένα τίμιο live γεμάτο ενέργεια, όπου τόσο η μπάντα όσο και το κοινό διακέδασαν από την αρχή ως το τέλος, κι αυτό είχε σημασία.