Έπειτα από μία τετραετή δισκογραφική απουσία, οι The National επιστρέφουν με το ένατο και πολυαναμενόμενο νέο τους άλμπουμ ‘First Two Pages of Frankenstein’, που θα κυκλοφορήσει επίσημα στις 28 Απριλίου. Το ακούσαμε και αυτές είναι οι πρώτες μας εντυπώσεις.
Μετά από μια σκοτεινή περίοδο του Berninger, όπου όπως ο ίδιος έλεγε δεν μπορούσε να σκεφτεί ούτε στίχους, ούτε μελωδίες, το ένατο άλμπουμ της μπάντας τελικά έγινε πραγματικότητα. Αν και όπως οι ίδιοι οι The National είπαν, θεωρούσαν ότι αυτό μπορεί να ήταν το τέλος, ανασυγκροτήθηκαν και είδαν τα πράγματα από μια νέα οπτική, που όπως δήλωσαν «μοιάζει σαν μια νέα εποχή για την μπάντα». Πράγματι, ακούγοντας το νέο άλμπουμ τα λόγια τους επιβεβαιώνονται.
Φαίνεται πως η σκοτεινή περίοδος του Berninger βοήθησε τρομερά στη σύνθεση και στους στίχους αυτού του άλμπουμ, αφού το στοιχείο που μας έχει κάνει να αγαπήσουμε την μπάντα, δηλαδή οι μελαγχολικές μελωδίες και οι εσωτερικοί στίχοι, έχουν επανέλθει με έναν αέρα ανανέωσης. Το ‘First Two Pages of Frankenstein’ κινείται σε απόλυτα mellow διάθεση από το πρώτο κομμάτι, το ‘Once Upon a Poolside’ (σε συνεργασία με τον ταλαντούχο Sufjan Stevens), όπου κυριαρχεί το πιάνο, το ‘Eucalyptus’, το ‘New Order T-shirt’, μέχρι και το ‘This Isn’t Helping’, σε συνεργασία αυτή τη φορά με την Phoebe Bridgers. Ακόμα και η επιλογή των συνεργασιών δείχνει το mood στο οποίο κινείται η μπάντα σε αυτό το άλμπουμ, δίνοντας προτεραιότητα στον στίχο και τις απαλές μελωδίες.
Το ‘turning point’ του δίσκου είναι το αμέσως επόμενο κομμάτι, το ‘Tropic Morning News’. Για άλλη μια φορά τα λόγια της μπάντας επιβεβαιώνονται, αφού αυτό το κομμάτι (που ήταν και το lead single), που γράφτηκε μαζί με τη γυναίκα του Berninger, την Carin Besser, τους έκανε να νιώσουν ότι το άλμπουμ παίρνει ζωή και πως κάτι καλό θα συμβεί εδώ. Το κομμάτι ξεχωρίζει ξεκάθαρα στο άλμπουμ και δεν έχει επιλεχθεί τυχαία να είναι ακριβώς στη μέση, το πέμπτο από τα δέκα στο σύνολο κομμάτια. Το ‘Alien’ στη συνέχεια, προδίδει ξανά την αγωνία και την κατάθλιψη που περνούσε ο Berninger στη φάση που στηνόταν το άλμπουμ, με στίχους που σε στοιχειώνουν. Άλλη μια συνεργασία που θα συζητηθεί, είναι το ‘The Alcott’ με την Taylor Swift. Σίγουρα είναι ένα κομμάτι που ξεχωρίζει στο άλμπουμ, αφού η φωνή της Swift δένει πολύ ωραία με τη μελωδία και τη φωνή του Berninger.
Το καταπληκτικό που έχουν καταφέρει οι The National με αυτό το άλμπουμ, είναι ότι το ένα κομμάτι φαίνεται σαν φυσική συνέχεια του άλλου, κάτι που προσδίδει μια αξία από τους δίσκους που έβγαιναν παλιότερα, όταν τα κομμάτια δεν ήταν standalone για ακρόαση, αλλά έπρεπε να ακούσεις όλο το άλμπουμ για να έχεις την ολοκληρωμένη εμπειρία. Έτσι και εδώ η μπάντα λέει μια ιστορία, από την αρχή μέχρι το τέλος. Τα τέσσερα τελευταία κομμάτια του δίσκου, το ‘Grease In Your Hair’, το ‘Ice Machines’, το ‘Your Mind Is Not Your Friend’ (ξανά με την Phoebe Bridgers) και το τελευταίο, το ‘Send For Me’, είναι πραγματικά ένα χάδι στα αυτιά του ακροατή, όσο σκοτεινά και δύσκολα κι αν είναι. Γι’αυτό, όμως, δεν αγαπήσαμε αυτή τη μπάντα;
Με το ‘First Two Pages of Frankenstein’ επιβεβαιώνεται πανηγυρικά ότι ο Berninger είναι η ψυχή των The National. Ενώ μπορεί να γινόταν η αιτία να μην έφτανε ποτέ σε εμάς αυτό το άλμπουμ, τελικά το αποθέωσε μέσα από τη δύσκολη φάση που περνούσε. Η μπάντα κατάφερε ξανά να φτιάξει έναν ‘easy-going’ δίσκο με υπαρξιακές ανησυχίες, εσωτερικότητα και – καθόλου εύκολους – στίχους. Enjoy!