«Μα τι ζήσαμε ρε παιδιά»; Φυσικά και δε θα μπορούσα να προσφωνήσω διαφορετικά αυτό το άρθρο. Από την ηρωική τους μετάβαση από μία μικρή πόλη στη Salinas της Καλιφόρνιας, στη Νέα Υόρκη, μέχρι τη «μανία» τους να καταστρέψουν τη σκηνή του Gagarin 205, σ’ ένα φαινομενικά χαλαρό, αθηναϊκό βράδυ Τετάρτης, οι πενταμελείς, πολυτάλαντοι (και θεόμουρλοι) πρεσβευτές του garage/psych rock και λάτρεις του 70s punk, The Mystery Lights, πραγματοποίησαν το παρθενικό τους live στη χώρα μας, σαρώνοντας κυριολεκτικά τα πάντα στο διάβα τους, σε μία ξεσηκωτική εμφάνιση δύο γεμάτων ωρών, που επέμενε να μην τελειώσει, αφήνοντάς μας ανέλπιστα με το στόμα ανοιχτό, σε μία μάταιη προσπάθεια να αρθρώσουμε λέξεις.
Ανταπόκριση: Λουίζα Σολομών-Πάντα / Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής
Οι BUS (The Unknown Secretary), είναι heavy και γουστάρουν πολύ το rock “n” roll, γεγονός που επισφραγίστηκε κι απ’ την αρκετά εκτενή παραμονή τους στη σκηνή, ως opening act των Mystery Lights. Με το περιβάλλον του Gagarin, να φαίνεται πως τους αρέσει πολύ και με επιρροές στον ήχο τους από τους Alice Cooper, Sex Pistols, Black Sabbath, Iron Maiden, Mercyful Fate, Nirvana κ.α., η προσεγμένη και δυναμική εμφάνιση του τετραμελούς συγκροτήματος από την Αθήνα, ξεκίνησε με το κομμάτι “You Better Come In You Better Calm Down”, από το δεύτερο album τους “Never Decide” (2019). Με τα alternative rock στοιχεία, να μπολιάζουν τα tracks τους και τον ογκώδη ήχο των drums να δίνει το ρυθμό, τα “The Hunt”, “Rockerbus”, “I Buried Paul”, “First Life Suicide”, “Moonchild”, “Evil Eyes”, “Forever Grey” και “Fallen”, ήταν τα ανεβαστικά, με σκληρές διαθέσεις κομμάτια, που μας παρουσίασαν στο set τους. Με τα riffs να ηχούν σε αρκετά tracks πανομοιότυπα κι επαναλαμβανόμενα, μελλοντικά θα επιθυμούσα σίγουρα να ακούσω από τους BUS περισσότερο διαφοροποιημένες και πολυεπίπεδες συνθέσεις.
Μπορεί να διανύουμε μόλις τον δεύτερο μήνα του 2020, ωστόσο τολμώ να δηλώσω με βεβαιότητα, πως οι Νεοϋορκέζοι ανερχόμενοι “stars” της rock, Mystery Lights, μας προσέφεραν μέσα από το εκτροχιασμένο και λυσσασμένο θέαμά τους στη σκηνή του Gagarin, ένα από τα live της χρονιάς. Τι κι αν οι επικείμενες ελεύσεις ξένων συγκροτημάτων στα καλοκαιρινά festivals της χώρας μας, «σκάνε» η μία μετά την άλλη, τι κι αν πολλές από αυτές τις αναμένουμε αγωνιωδώς, οι Mystery Lights επιβεβαίωσαν πως σε σύντομο χρονικό διάστημα, από το γεμάτο main venue του Gagarin, θα κατέχουν κι εκείνοι μία θέση ανάμεσα στις «πολυαναμενόμενες» φεστιβαλικές εμφανίσεις του καλοκαιριού. Με την Αθήνα να αποτελεί τον τελευταίο σταθμό στην περιοδεία τους, δε μπόρεσαν παρά να διασκορπίσουν όλο το πηγαίο “star quality” τους και εμφανώς μεθυσμένοι, να στήσουν το δικό τους ξέφρενο πάρτυ on stage. Με ένα synth intro να έχει προηγηθεί, για να διαμορφώσει την καπνισμένη, σκοτεινή ατμόσφαιρα και τον κόκκινο, «μυστήριο φωτισμό», που ήταν και ο -σχεδόν- μοναδικός καθ’ όλη τη διάρκεια του live, το group οδηγήθηκε στη σκηνή με τα «μολυσματικά» γρανάζια του και το κομμάτι “I’m So Tired of Living in the City” από το debut album τους “The Mystery Lights” (2016).
Οι λόγοι για τους οποίους η σκηνή της Νέας Υόρκης μιλά επίμονα για τους Mystery Lights, ξεδιπλώθηκαν μπροστά στα μάτια μας. Οι Mike Brandon, LA Solano, Alex Q Amini, Zach Butler και Lily Rogers, είναι πραγματικά καλοί παίκτες. Πολύ καλοί παίκτες. Ο υπέροχος κι απολαυστικός frontman δε, Mike Brandon, είναι πολύ ταλαντούχος, θα τολμούσα να πω ακόμη και χαρισματικός. Κι αυτό διότι, από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στη σκηνή, μέχρι τη στιγμή που τελικώς αποφάσισε να μας αποχαιρετήσει (μα καθόλου δεν ήθελε σας λέω), δεν έπαψε να αποτελεί μία αδιάκοπη και εντυπωσιακή πηγή ενέργειας, που κατάφερνε παρά τα χοροπηδήματα, το stage diving, τις κραυγές και τα ανεβοκατεβάσματα προκειμένου να έρθει σε άμεση επαφή με τον κόσμο, να διατηρεί αψεγάδιαστες κι ακλόνητες φωνητικές του ικανότητες, που προσέδεναν ιδανικά στον «βρώμικο», retro και συνάμα τόσο γερά θεμελιωμένο στο σήμερα ήχο τους. Τα “Follow Me Home” και “Flowers in My Hair, Demons in My Head” από το ομώνυμο ντεμπούτο τους, δημιουργούν μία υπέροχη «παράνοια» μεταξύ του κοινού κι εγώ εμφανώς εκστασιασμένη, δεν παύω να χορεύω στο ρυθμό τους.
Είναι μάταιο να υπολογίσω με ακρίβεια το πόση ώρα βρέθηκε το group στη σκηνή, ή το πότε οριοθετήθηκε το encore. Όπως άσκοπο βρίσκω το να παραθέσω ένα προς ένα τα tracks που ήχησαν στο venue. Απλούστατα γιατί ο χρόνος κάπου πάγωσε, ή ίσως και να κύλησε υπερβολικά γρήγορα τελικά, με αποτέλεσμα η ρουφηχτική και άγρια ενέργειά τους να καταφέρει να με αποπροσανατολίσει, να με εκστασιάσει και να με παραδώσει στο performing τους. Με τα χαρακτηριστικά, εθιστικά fuzz-άκια και το παραμορφωμένο, θορυβώδες βουητό της κιθάρας να μας μουρλαίνουν, κομμάτια όπως τα “Too Many Girls”, “Too Tough To Bare”, “Melt”, “Too Much Tension”, Traces”, “What happens when you turn the devil down” και Thick Skin” γίνονται οι πρωταγωνιστές της βραδιάς. Το αλκοόλ, ρέει άφθονο. Μπουκάλια με ουίσκι, αδειάζουν με ταχείς ρυθμούς κι εκτοξεύονται από τη σκηνή. Το χιούμορ μεταξύ τους αδιάκοπο. Και μέσα σ’ αυτή την παιχνιδιάρικη κι αχαλιναγώγητη διάθεση, ο frontman χύνει και λίγη μπύρα στο stage, για να κάνει τσουλήθρα πάνω σε αυτή (!), λίγο μετά να ανέβει πάνω στο ηχείο και να δώσει το δικό του show και γενικώς να μας τρελάνει μέσα από κάθε απελευθερωμένη και γεμάτη «σταριλίκι» κίνησή του.
Οδεύοντας προς τη λήξη της εμφάνισής τους, φαίνεται πως αρνούνται κατηγορηματικά να τη σημάνουν κι έτσι αποφασίζουν να την επιμηκύνουν, αφήνοντας τους εαυτούς τους να κάνουν κυριολεκτικά ό,τι γουστάρουν. Τα σφηνάκια καταφθάνουν στη σκηνή, οι Mystery Lights «τα κατεβάζουν» μονομιάς φωνάζοντάς μας «στην υγειά σου» κι εμείς ξεφωνίζουμε πως αυτή είναι αναμφισβήτητα μία από τις πιο πληθωρικές και τρελές μουσικές βραδιές, που θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη μας για καιρό. Μπορεί να μετρούν κάτι παραπάνω από πέντε χρόνια ύπαρξης, ωστόσο έχουν καταφέρει να σπείρουν τον πανικό σε οποιοδήποτε venue εμφανίζονται. Με τον Mike να «βουτάει» στον κόσμο και το μέλλον τους να προμηνύεται πολλά υποσχόμενο, οι Mystery Lights μας αποχαιρέτησαν για να συνεχίσουν τα ποτά τους στο Barrett και να ξεκινήσουν τις σύντομες διακοπές τους στην Αθήνα, έπειτα από τη λήξη του θριαμβευτικού tour τους.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΕΔΩ
