Μίλησα με την Νατάσα Τσίρου, την εμπνεύστρια των The Mighty N, για το νέο της δίσκο, για τις φιλοδοξίες της, καθώς και τα μυστικά της μέχρι τώρα πορείας της μπάντας.
Καλησπέρα Νατάσα! Kαταρχάς, θα ήθελα να μου εξηγήσεις πως διαλέξατε το όνομα για αυτή τη μπάντα.
Καλησπέρα. Λοιπόν είχαμε διάφορες σκέψεις για διάφορα ονόματα. Κάποια μας φαίνονταν λίγο πιο γελοία από αυτό που τελικά επιλέξαμε. Το “The Mighty N” έχει ένα, για άλλους χιουμοριστικό, για άλλους γελοίο, για άλλους σαρκαστικό ηχόχρωμα. Εμείς το κρατήσαμε αυτοσαρκαστικά.
Έχετε ήδη τον πρώτο δίσκο, το “Songs for the X Generation” και σχεδόν 3 χρόνια μετά βγαίνει ο επόμενος. Τι έχει μεσολαβήσει μέσα σε αυτά τα χρόνια;
Το “Songs for the X Generation” κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2013. Είχαμε τελειώσει πολύ πιο νωρίς με στούντιο και mastering, επειδή όμως αποφασίστηκε να κυκλοφορήσει από τη The Sound of Everything, η ημερομηνία κυκλοφορίας ορίστηκε από την εταιρεία. Αρχικά, κάναμε live συνεχώς, προβάραμε καινούριο υλικό και από πέρυσι τον Δεκέμβρη που παίξαμε την τελευταία μας συναυλία στο six d.o.g.s, φύγαμε τελείως από την ιδέα του live. Στρωθήκαμε στην δουλειά και μπήκαμε στο στούντιο απευθείας για να γράψουμε μπάσο και τύμπανα. Τα συγκεκριμένα δύο, τα γράψαμε μαζί live. Το Φεβρουάριο, αλλάξαμε στούντιο και συνεχίσαμε με τις ηχογραφήσεις για κιθάρες, φωνές, τα πάντα. Αυτή η διαδικασία τράβηξε μέχρι τον περασμένο Ιούνιο και μέχρι να τελειώσουμε και το mastering, ήρθε ο Αύγουστος. Από Σεπτέμβρη και μετά (παίζει να σε έχω μπλέξει με τις ημερομηνίες) είμαστε μόνο πρόβα, πρόβα, πρόβα.
Τώρα στις 9 Δεκεμβρίου έρχεται η παρουσίαση του νέου δίσκου στο αθηναϊκό κοινό, στο six d.o.g.s. Πως περιμένετε εκείνη την βραδιά;
Περιμένουμε να παίξουμε όπως μας αξίζει, δηλαδή να μην πάει στράφι η τόση δουλειά που έχουμε κάνει. Από κει και πέρα, ευχόμαστε να αρέσει στον κόσμο. Σε εμάς αρέσει πάρα πολύ, πιστεύουμε στον καινούριο δίσκο, όπως πιστεύαμε και στον προηγούμενο. Αγαπάμε και τα δυο albums πάρα πολύ, για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Εννοείται ότι πλέον είμαστε λίγο πιο συνειδητοποιημένοι, πιο οργανωμένοι, ξέρουμε λίγο περισσότερο πως δουλεύει όλο αυτό το πράγμα και έχουμε άλλες απαιτήσεις, από τους εαυτούς μας πρώτα απ’ όλα. Από τον κόσμο, το μόνο που θα μας χαροποιούσε είναι να γουστάρει αυτό που κάνουμε. Να παρουσιαστεί σωστά από την πλευρά μας και να υπάρχει ανταπόκριση. Μέχρι στιγμής, νιώθουμε καλά αλλά στο live κρίνονται όλα.
Εδώ και μερικές εβδομάδες έχει κυκλοφορήσει και το πρώτο δείγμα από το νέο υλικό, καθώς πριν λίγες μέρες βγήκε και το δεύτερο. Τι feedback έχετε μέχρι στιγμής;
Ειλικρινά, υπάρχει feedback και σε μηνύματα προσωπικά αλλά και στη σελίδα της μπάντας. Ένα παιδί πριν λίγο, για παράδειγμα, μας έστειλε για να ρωτήσει διάφορα σχετικά με το USB που θέλει να πάρει και για το πότε θα βγει στην αγορά. Δηλώνουν ενδιαφέρον άνθρωποι που δεν τους ξέρουμε και μέχρι στιγμής τα σχόλια είναι ιδιαιτέρως θετικά. Tα δυο κομμάτια που έχουν κυκλοφορήσει ήδη, το “Kill Your Enemy” και το “The Shell” (σ.σ. το “Ground Zero” δόθηκε στη δημοσιότητα μετά τη συνέντευξη), έχουν πάρει πολύ καλές κριτικές και αυτό είναι πολύ ευχάριστο και αναζωογονητικό.
Μια παρένθεση θέλω να κάνω τώρα. Αναφέρθηκες στο USB πριν από λίγο και εμένα προσωπικά μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Περιέγραψε μου λίγο αυτή την επιλογή.
Χαίρομαι που το λες γιατί ακόμα και κάποιοι συνεργάτες, έχουν μεγάλες ανασφάλειες με το θέμα USB. Να σου πω την αλήθεια, ένιωσα ότι έχει ενδιαφέρον. Ήθελα να το κάνω και στον πρώτο δίσκο, όμως σύντομα μου φάνηκε αρκετά πρώιμο σαν ιδέα. Δε θα μπορούσε τότε να υποστηριχθεί σωστά από εμάς. Την εποχή εκείνη ήμασταν ακόμη πιο άγνωστοι σε σχέση με τώρα. Δεν είμαστε μια μπάντα, για παράδειγμα, σαν τους Planet of Zeus, που έχει μια πορεία 15 χρόνων. Αυτήν τη στιγμή, μπορούμε να λέμε ότι είμαστε μια μπάντα τεσσάρων χρόνων ουσιαστικά. Για αυτό τον λόγο, μας φάνηκε λίγο παρακινδυνευμένο τότε. Τώρα νομίζω ότι ήρθε και κούμπωσε πάρα πολύ ωραία με το τελείως αντιφατικό βινύλιο. Υπάρχουν δυο πόλοι. Το βινύλιο που αντιπροσωπεύει το κλασικό και το USB που είναι ένα καθημερινό και σύγχρονο μέσο πια.
Ο ακροατής που θα ακούσει τις δυο κυκλοφορίες μέχρι τώρα, θα καταλάβει ότι την περίοδο σύνθεσης, ο καθένας ξεχωριστά είχε πολλά διαφορετικά είδη να παίζουν στο μυαλό του. Πως μπορείς να μου το αναλύσεις αυτό;
Απλά να σου πω, χωρίς να με ενδιαφέρει να το διατυμπανίζω, πως όλα αυτά που λες ότι συμβαίνουν, συμβαίνουν μόνο μέσα στο κεφάλι μου. Δεν είναι προϊόν συνεργασίας, με την έννοια ότι όλες οι συνθέσεις είναι δικές μου εμπνεύσεις και στον πρώτο αλλά και στο δεύτερο δίσκο. Κάθε νότα, τα τύμπανα, το μπάσο, κιθάρες, φωνές. Όλα. Πολλοί θεωρούν ότι είμαι τρελή αλλά το ξεκίνησα ως προσωπικό project, ήταν ιδέες που είχα αρκετά χρόνια. Μπορώ να σου εξηγήσω αν θες, τι έγινε ακριβώς στον πρώτο δίσκο και τι διαφορετικό συνέβη στον δεύτερο.
Φυσικά!
Λοιπόν, το πρώτο album είχα την επιθυμία να υλοποιηθεί με φίλους και μουσικούς που εκτιμούσα πάρα πολύ καλλιτεχνικά και όχι μόνο. Τους έστειλα κάποιο πρώιμο υλικό και δέχθηκαν να με βοηθήσουν με όποιον τρόπο μπορούσαν. Έτσι λοιπόν, ο Καπηλίδης, ο Βήχος, ο Καψιμάλλης και ο Ζορμπάς έγραψαν στον πρώτο δίσκο. Τα κομμάτια ήταν έτοιμα, είχαν οδηγούς και απλά μπήκαμε στούντιο. Μετά γίναμε μπάντα. Δηλαδή πρώτα γράψαμε μαζί το δίσκο και μετά αρχίσαμε τα live και ουσιαστικά γίναμε μπάντα. Γουστάραμε όλοι απίστευτα και μείναμε μαζί για τουλάχιστον δύο χρόνια. Δε σημαίνει ότι επειδή εγώ έκανα τις συνθέσεις, δεν ήμασταν μπάντα. Βιώσαμε το album πολύ ομαδικά και το μοιραστήκαμε. Στο δεύτερο δίσκο, τα πράγματα έγιναν αλλιώς. Η μπάντα προϋπήρχε, διαλύθηκε, υπήρξαν κάποια μέλη που έπρεπε να κάνουν άλλα πράγματα και έγιναν κάποιες αλλαγές. Ο Καπηλίδης κι ο Βήχος έπρεπε να προχωρήσουν, όμως εγώ ήθελα πολύ να μπω για ηχογράφηση. Έτσι, έγιναν κάποιες ριζοσπαστικές ενέργειες, κάποιοι έφυγαν, κάποιοι ήρθαν. Συνέβησαν διάφορα από αυτά που συμβαίνουν στις μπάντες, τίποτα το πρωτότυπο. Μπήκαμε στο στούντιο το Δεκέμβριο με καινούργιους μουσικούς. Στο δίσκο συνολικά έπαιξαν τέσσερεις drummers, κάναμε ό,τι ήταν να κάνουμε και μετά στήθηκε από την αρχή η μπάντα. Από τότε, δηλαδή τον Ιούνιο, είμαστε super δεμένοι και δε φεύγει κανένας!
Ήθελα να σε ρωτήσω κιόλας για το όνομα του δίσκου, το “Retribution”. Ποια είναι αυτή η “τιμωρία” λοιπόν;
Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο πλέον μετά από αυτό που σου ανέλυσα πριν. Κοίταξε, πιστεύω ότι έχει να κάνει με το πείσμα. Το “Retribution” είναι μια λέξη που σήμανε πάρα πολλά για μένα και τον Καψιμάλλη. Δεν γεννήθηκε από εμάς τους δύο, ήταν ιδέα ενός καλού φίλου και νομίζω ότι περιέγραφε ακριβώς αυτό που νιώθαμε. Δεν υπάρχει τίποτα εκδικητικό σε αυτόν τον όρο για εμάς. Έχει να κάνει με την τότε μας διάθεση. Είχαμε πει στους εαυτούς μας ότι αν μασήσουμε τώρα, απλά αυτός ο δίσκος δεν θα βγει ποτέ κι εμείς κοπιάσαμε πάρα πολύ για το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Περάσαμε από ζόρια, και ψυχολογικά και σωματικά κι έτσι είπαμε ότι είτε θα συνεχίσουμε δυναμικά, είτε θα το αφήσουμε. Το “Retribution” είναι η απάντηση μας, σε όσους εγκατέλειψαν, σε όσους δεν το πίστεψαν αρκετά, σε όσους πίστεψαν αλλά δείλιασαν και σε εμάς που γίναμε λίγο κότες σε κάποια φάση με όλα όσα συνέβαιναν. Είναι μια απάντηση προς όλους. Η μουσική είναι η απάντηση και κρύβεται μέσα σε αυτόν τον δίσκο.
Άλλο ένα πράγμα που μου κίνησε το ενδιαφέρον είναι το είδος που δηλώνουν οι The Mighty N, το praggressive. Φυσικά θα ήθελα να μου το αναλύσεις λίγο αυτό. Προσωπικά με ικανοποιεί αυτός ο συνδυασμός των λέξεων, progressive με το alternative, και μάλιστα όχι μόνο αυτά.
Είναι ένας αστεϊσμός κι αυτός. Το pragressive είναι ένας συνδυασμός, όπως είπες. Σε καμμία περίπτωση δεν είμαστε μια καθαρά progressive rock μπάντα κι εκεί έρχεται και κολλάει το επιθετικό στοιχείο, το alternative, το aggressive. Νομίζω ότι ρέπουμε στο ένα, όσο και στο άλλο. Δεν είμαστε μια απόλυτα τεχνική μπάντα. Έρχεται ένα άλλο στοιχείο να αποδομήσει όλη αυτή την αίσθηση. Ένα χυμαδιό, απλά είναι λίγο πιο καμουφλαρισμένο. Δεν είναι σαν το “Bleach” των Nirvana -αγαπημένος δίσκος- ούτε παικτικά, ούτε παραγωγικά, ούτε ηχοληπτικά. Υπάρχει όμως μια βρωμιά, η οποία βγαίνει ακόμα πιο έντονα στις συναυλίες μας. Στο δίσκο μπορεί να μην το νιώσεις τόσο πολύ, στο live όμως, σίγουρα. Δεν βγαίνει μόνο η τεχνική. Έχει γκάζια, νεύρο και αυτή την αλητεία που χρειάζεται. Το ‘απόλυτα τεχνικό’, μπορεί να αποβεί αρκετά περιοριστικό καμιά φορά, μην αφήνοντάς σου την ελευθερία να κινηθείς.
Τι υπάρχει μετά το “Retribution” για τους The Mighty N;
Θέλουμε άμεσα να γυρίσουμε την Ελλάδα και μακροπρόθεσμα, εννοείται ότι θα θέλαμε να ζήσουμε την εμπειρία του εξωτερικού. Από κει και πέρα, πάντα γράφω. Ξεκίνησε μεν ως προσωπικό μου project, αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν είμαι ανοιχτή σε ιδέες των άλλων μελών. Απλά, δεν έχει τύχει ως τώρα. Εννοείται πως θα χαρώ υπερβολικά αν συμβεί αυτό. Μου αρέσει πολύ η ομαδική δουλειά και θα ήταν ένα μεγάλο βήμα να δω τους The Mighty N να γράφουν όλοι μαζί.
Σας το εύχομαι. Σε ευχαριστώ πολύ και εύχομαι ο νέος δίσκος να φτάσει πιο ψηλά από εκεί που περιμένετε.
Εγώ σε ευχαριστώ πολύ.
Για την ιστορία οι The Mighty N, στις 9 Δεκεμβρίου παρουσιάζουν την νέα τους δουλειά, το “Retribution”, στο αθηναϊκό κοινό και συγκεκριμένα στο six d.o.g.s. Μαζί τους οι Smart As Bait. Μην το χάσετε!