Αν και πέρασε σχεδόν 1,5 μήνας από την κυκλοφορία του, κατάφερε να πιάσει μία θέση στα καλύτερα album της χρονιάς, οπότε θεωρώ, πως θα μπορούσα να εντοπίσω, ή και να προτείνω σημεία του, για να πατήσεις το play. Η εισαγωγή φερειπείν. Ένας πολύ καλός λόγος για αρχή και με χωρίς λόγια.
Επιπλέον, διακατέχεται από έναν αισιόδοξο ηλεκτρονικό ρυθμό, γεμάτο διάθεση για ζωή, “Unite”, παρά τo σπονδυλωτό, από σκυρόδεμα μέλλον που προβλέπει και συνεπώς δυσαρεστεί. Το ηλεκτρονικό στοιχείο, έντονα χαρακτηριστικό, δίνει χορευτική διάσταση στη δυστοπία. Aνάλογα αξιόλογο, το “Blind”.
Αν και συμπεριφορικά, η στάση μας τείνει προς την τύφλωση, η ανάγκη της έκφρασης, πορεύεται ελεύθερα με το εκρήγνυμαι, “Βlow”. Ανεβαστικά κινητικό, αρχιτεκτονικά παλμικό το “Ideal Living”, δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε μελώσει. Η κιθάρα στα highlights, γλυκά ενεργεί, σαν ρυθμικός σφυγμός στην ζωτικότητα, που γαργαλάει. Οι επιρροές της, από την ψυχεδέλεια και το krautrock, όταν κατά βάση, ο ήχος απευθύνεται στα 80’s post-punk και την μετά shoegaze, synth industrial, εποχή.
Για την σπίθα που διακρίνω, στην indie χροιά του “World On Fire” και στην έκφραση της φωνής, όπου, αν και γεμάτη παρορμητισμό, με ηρεμία λειτουργεί στην επανάληψη, σαν μελωδική πρόσκληση, για συμμετοχή στη γιορτή. Θα χορέψω στο πλευρό τους, εφόσον επιδοτούν περισσότερο χρωματικά από μηχανικά, στην παραγωγή μίας φουτουριστικής, modern-disco σκηνής.
Για τον τίτλο του, ως ευχή και όχι σαν ειρωνεία, για ετούτη την χρονιά. Και γιατί, ”inside the flames there is a light that pulls me in, I lose myself and find the truth for what?”. 7 album μετά την δημιουργία τους, εξακολουθούμε να βρίσκουμε τραγούδια που μας κάνουν, καθ΄όλη την δισκογραφική πορεία τους. Κρύβει κάτι από επιτυχία αυτό, δεν νομίζετε;
Υ.Γ. Το “Omni” μπορείς και να το παραλείψεις.