Οι Glorious Rebellion από τη Florida ανήκουν στην ευρύτερη γενιά των groups που σχεδόν απροκάλυπτα προσπαθούν να βολέψουν στον ήχο τους την συνταγή των μουσικά πετυχημένων 90’s. Αυτή η επιλογή όπως είναι φυσικό, δεν έχει και πάντα τα ίδια ποιοτικά αποτελέσματα. Στη συγκεκριμένη δουλειά, η αλήθεια κρύβεται κάπου στη μέση.
Το “Euphoric”, στη σχεδόν μισάωρη διάρκεια του, ακούγεται σαν το χαμένο ξαδερφάκι της δισκογραφίας των Helmet, κρύβοντας κατά τόπους και λίγο από την noise αισθητική των Unsane. Βρώμικα κοφτά riffs, ρυθμικά πεντακάθαρα τύμπανα, γρέζι στα φωνητικά ικανά να ξεσηκώσουν και τους πιο ιδιότροπους. Χωρίς να πλατειάζουν ή να μπάζουν νερά σε κανένα σημείο του album, οι Glorious Rebellion ακούγονται δυνατά χωρίς να κουράζουν. Αν και όσον αφορά την ποιότητα, όλα τα κομμάτια του δίσκου είναι το ίδιο καλοδουλεμένα, τα “Bitches Hate Misogyny” και “Have I Told You Lately That I Loathe you” είναι μάλλον αυτά που ξεχωρίζουν. Απ’ την άλλη όμως, οι συνθετικές αναφορές σε τέτοιου είδους μπάντες θα ήταν το ιδανικό κομπλιμέντο, αν προσπαθούσαν να κάνουν έστω και ένα μικρό βήμα παραπέρα. Δυστυχώς όμως το τρίο απ’ το Orlando, παρά τη φιλόξενη και δυναμική για τον ακροατή μουσική τους, δεν ριψοκινδυνεύουν να ξεφύγουν απ’ τις επιρροές τους ούτε στο ελάχιστο, με αποτέλεσμα το ντεμπούτο album τους να κερδίσει στην πραγματικότητα μόνο τους ανυποψίαστους.
Ενώ λοιπόν οι Glorious Rebellion δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αντίστοιχες μπάντες, άλλο τόσο δεν έχουν και τίποτα νέο να προσφέρουν. Αν περιορίσεις την κριτική σου καθαρά και μόνο σε αυτό που ακούς, το “Euphoric” είναι ένας συμπαθητικός δίσκος που εύκολα όμως θα ξεπεράσεις.
