Τίποτα λιγότερο από τις συστάσεις που είχαν ήδη δοθεί από το δελτίο τύπου.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Εισαγωγή με τα κρουστά να μας υπόσχονται ένα δυνατό μουσικό βράδυ αρκετά αυτοσχεδιαστικό. Οι Chickn παίζουν Jetztzeit rock όπως χαρακτηρίζουν οι ίδιοι τη μουσική τους. Θαυμαστές της ηλεκτρονικής παρέμβασης στην ψυχεδέλεια σε μία φυλή δική τους “Chickn Tribe” με τα έξι μέλη αυτή τη φορά επί σκηνής. Ντέφι και μαράκες ένα ακόμη συν στον ήχο τους. Από τις μουσικές του κόσμου ανακατεύουν τα ακούσματά τους και jam–άρουν. Έτσι δεν αφήνουν απ’ έξω μία διασκευή του δικού μας Μίκη Θεοδωράκη που στην αρχή παραξένεψε αλλά στην πορεία της συγκέντρωσε αρκετά χέρια να σχηματίζουν γροθιές. “Υοu missed me a lot” και “Aleppo” μεταξύ άλλων που παρουσίασαν από τη δουλειά τους. Περισσότερο δυνατά και θορυβώδη ώστε να μας παρασύρουν να τους χαζέψουμε και να πιαστούμε πως ξεχάσαμε την όποια ανυπομονησία είχαμε για τους The Budos Band. Καλό σημάδι για ξεκίνημα.
Βουτηγμένοι στο afrobeat μα εμποτισμένοι με πολλά χέρια από soul και jazz, η μπάντα αυτή είναι ξεχωριστή. Για το extra οι στρώσεις funk και τα blues που το αποκορυφώνουν όλο αυτό κατά τα γεμίσματα. Tο σαξόφωνο και η τρομπέτα ως πρωταγωνιστές, τα congas – bongos να τα σπάει μαγικά ο Lombardo αφού μόλις που τα ακουμπάει. Παραπονιέται πως θέλει ακόμη περισσότερη ανταπόκριση από εμάς. Τον συνοδεύει το ντέφι και η κουδούνα από τον δεύτερο των κρουστών. Τα πλήκτρα δίνουν έμφαση και σκανταλιά. Κατά το τέλος εμπλέκονται κι αυτά στα μπροστά για σπάσιμο ενώ σταθερά και περίτεχνα κρατάνε τα drums. Fusion και blues – αρίσματα στην κιθάρα και ένα αεικίνητος απίστευτος μπασίστας να τους κουρδίζει. Oι The Budos Band είναι ένα σχήμα που δείχνει σαν μια παρέα που το διασκεδάζει αφού πειράζονται και μεταξύ τους με κάθε ευκαιρία.
Από το “The Sticks” μέχρι το “Into The Fog” και την πιο μεταλλική σκοτεινή “Aphasia” κατά τη μέση του set, τι άλλο να θες για να μην τα σπάσεις κι εσύ o από κάτω; Οπότε έπαιξαν ένα από τα αγαπημένα όλων μας στη συνέχεια για να μας ευχαριστήσουν όλους και το κέφι βαστά. “Burnt Offerings“ λίγο πριν το encore που περιείχε στοιχεία διασκευής από το “Immigrant Song” των Led Zeppelin και το “You Keep Me Hanging on” των Supremes. Εκπληκτικοί στο είδος της υπό συνεχόμενης groov-ας, κρατούν σταθερά το θέμα που έδωσαν ως άκουσμα από την αρχή τους και το χειρισμό να σου μεταδίδουν τον ρυθμό. Στο beat τους. Σαν παιχνίδισμα η σειρά στις αλλαγές των κομματιών ώστε η performance να παρουσιαστεί όπως ίσως αναμενόταν, σαν ένα ενιαίο πάρτυ όπου κοινό και μουσικοί γίνονται ένα όταν μέσα από την έκσταση της μουσικής ξεπροβάλλει ένα συναίσθημα σαν την εκτίμηση της προσπάθειας και τη συνέχεια με τις όποιες δυσκολίες. Και έτσι αναγράφουν τη δική τους αναγνωρίσιμη formula που κινείται σε αυτό το “Budos Rising Up From The South” φαινόμενο και που γίνεται όλο και πιο σπουδαίο στην πραγματικότητα, μέσα σε ένα Gagarin που σείεται από το χοροπηδητό. ‘Ηey fucking Budos!’
