Η τέταρτη και τελευταία ημέρα του Templefest ήταν η πιο heavy και ήταν το τέλειο closing για το 2018 σε επίπεδο συναυλιών. Οι Mammock, Last Rizla, Mass Culture και φυσικά οι Universe 217 μας έδωσαν ένα καλό λόγο για να χαμογελάμε μετά το πέρας του live.
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Σπύρος Φατούρος (περισσότερες εδώ)
Οι Mammock ήταν το πρώτο συγκρότημα που βγήκε στη σκηνή και ήταν η ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς για εμένα. Μουσικά το νεοσύστατο συγκρότημα κινείται στις αρχές των ‘00s, με τους Coalesce, Burnt By The Sun, ολίγο από DEP να δυνατή πρώτη επαφή αποτελούν πυξίδα για τον ήχο τους! Πολύ δυνατή πρώτη επαφή με τη μουσική των Mammock και ίσως και μια δεύτερη κιθάρα να τους ανέβαζε επίπεδο ακόμα περισσότερο και να τους έκανε ακόμα πιο heavy, παρά ταύτα ο σβέρκος μου κινήθηκε στο “κάνω δεν κάνω banging” της μουσικής τους.
Οι Mass Culture είναι μπαντάρα και το “ Primal | Ephemeral” είναι μια από τις καλύτερες εγχώριες ή μη κυκλοφορίες της χρονιάς. Το συγκρότημα βγήκε και έσπειρε επί σκηνής, καθώς το υλικό τους είναι καταδικασμένο να το κάνει. Post metal με διπλή φωνητική επίθεση. Ακούσαμε στην ολότητα του το “Primal | Ephemeral” και τολμώ να πω πως ζωντανά είναι ακόμα καλύτερος και καθηλωτικός, σα να δημιουργήθηκε για να παίζεται αποκλειστικά σε live!
Σειρά με τους Last Rizla, οι οποίοι μας είναι αρκετά γνωστοί και με το πρόσφατο “Mount Machine” έχουν θέσει άλλα όρια στη μουσική τους, ή μήπως δεν έχουν όρια; Η τετραμελής τα τελευταία χρόνια Last Rizla έδωσαν ένα show άνευ προηγουμένου και ίσως το καλύτερο τους. Σε τρομερή μέρα όλο το συγκρότημα, μας βύθισαν σε ανελέητο headbanging με το υλικό τους. Θεριά ανήμερα σε όλη τη διάρκεια του set τους, έχυσαν πολλά κιλά ιδρώτα. Το παλιότερο υλικό τους, το οποίο ήταν instrumental πλέον ακούγεται ακόμα καλύτερα με τη προσθήκη φωνητικών. Και επειδή δε θα μπορούσε να λείπει ο λαγός η μασκότ των Rizla στη πρόσφατη περιοδεία τους, μας έκανε τη χάρη να εμφανιστεί επί σκηνής μαζί με το συγκρότημα για να γίνει ακόμα πιο γιορτινό και πιο χαοτικό το όλο σκηνικό!
Τους Universe217 είχα αρκετό καιρό να τους απολαύσω επί σκηνής, βασικά πάνω από χρόνο, οπότε είναι πάντα ευχάριστο θέαμα να τους αντικρίζεις, αλλά πολύ καλύτεροι να τους ακούς με κλειστά τα μάτια και να χάνεσαι στη μουσική τους. Με το που βγήκε το συγκρότημα η κόλαση της μουσικής τους έγινε πιο αιθέρια, καθώς οι πρώτες νότες από το “Mouth” σκάνε και η φωνάρα της Τάνιας δονεί το χώρο! Η μουσική των Universe 217 είναι ιδιαίτερη και δύσκολη, αλλά το συγκρότημα έχει τον τρόπο του να σε καθηλώνει όση ώρα βρίσκεται στη σκηνή. To υλικό τους υπέρ του δέοντος βαρύ, πολύπλοκο και απροσπέλαστο, αλλά ταυτόχρονα τόσο εθιστικό. To set τους έκλεισε μέσα σε χειροκροτήματα, δε θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά άλλωστε!