Μια απο τις σημαντικότερες μπάντες της Ελληνικής σκηνής, οι Tardive Dyskinesia, κλείνουν φέτος -αισίως- 10 χρόνια ζωής. Με αφορμή τις επετειακές συναυλίες τους σε Αθήνα και Πάτρα, συναντήσαμε το Μάνθο και τον Πέτρο και για δύο ώρες μιλήσαμε για τα πάντα: φιλοσοφικές αναζητήσεις, προσωπικά βιώματα και ιστορίες για το τι έχουν ζήσει όλον αυτόν τον καιρό ως συγκρότημα.
Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη
Έχει σημασία τι κάνεις και σε ποιό χρονικό σημείο, για να γίνει κάτι σε επίπεδο αναγνωρισιμότητας. Είναι να σε θέλει και το είδος που παίζεις και η γενικότερη φάση, πέρα από το να το κάνεις καλά. Είναι γαμάτο που πλέον μπορείς να βρεις στο ίντερνετ τόσα πράγματα, από tutorial για τον ήχο της κιθάρας σου μέχρι του τι εξοπλισμό χρειάζεσαι. Χαιρόμαστε που καινούριες μπάντες και μουσικοί έχουν πιο εύκολα κάποια πράγματα.
Ταλέντο υπάρχει. Όρεξη υπάρχει. Χρήμα δεν υπάρχει και είναι ένας λόγος που δεν πάνε καλά οι μπάντες. Από τότε που ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική μαζεύουμε ένα-ένα το ευρώ (και τη δραχμή κάποτε) για να πάρουμε, ας πούμε μια κιθάρα. Για να κάνεις για παράδειγμα ένα buy-οn tour κάνεις μία επένδυση τύπου σαν να ανοίγεις μαγαζί και όλο αυτό για να δεις αν “θα παει”. Θα πας μια φορά, θα πας δύο και θα συνεχίσεις να πας μήπως και ρεφάρεις από όλες τις άλλες φορές που δεν πήγαν καλά. Έχουμε καταλήξει πλέον ότι πέρα απο ταλέντο, για να κάνεις κάτι χρειάζεσαι και φράγκα. Είναι ωμό αυτό δυστυχώς αλλά ετσί έιναι. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει κάθε ευρώ!
Η μπάντα ξεκίνησε πριν από 15 χρόνια με το όνομα Override. Ημάσταν τρίο. Εγώ (Μάνθος), ο Κορνήλιος και ο Σταύρος, ο νυν drummer των Poem. Παίζαμε σε ένα διαφορετικό στυλ, λίγο πιο hardcore-metal, μέχρι που γνωρίσαμε και τον Πέτρο που παραλίγο να μας πετύχει με ένα ποτήρι καταλάθος σε ένα live των Override. Με φωνάζει να παίξω κιθάρα σε μια μπάντα που είχε τότε, με την οποία κάναμε πεντε πρόβες και μετα διαλύθηκε οπότε ήρθε ο Πέτρος να παίξει κιθάρα στους Override και κάπως ετσι ξεκίνησε η φάση. Κάναμε κάποια live, γράψαμε και ένα demo και μετά από 2-3 χρόνια, έχοντας προσεγγίσει ένα διαφορετικό ήχο, μπήκαμε στη διαδικασία να πούμε ότι είναι ένα τελείως καινούριο πράγμα. Βασικά ακούσαμε Meshuggah και μας επηρέασαν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Όλο αυτό το πράγμα επηρέασε τον τρόπο που γράφουμε μουσική οπότε και εγένετο Tardive Dyskinesia και το 2005 βγάλαμε το “Distorting Point of View”, το πρώτο μας album.
Παίξαμε στο πρώτο live που έγινε ποτέ στο Eightball Club στη Θεσσαλονίκη. Στην αρχή παίρναμε και σχόλια τύπου: Ποιοί είναι αυτoί, τι είναι αυτό που παίζουν κλπ. Δεν είχαμε σκοπό να παίξουμε djent ούτε να ανήκουμε σε κάποια τέτοια κατηγορία, απλά προέκυψε στην πορεία από τον κόσμο, ούτως ώστε να ονομάσει κάπως αυτό το είδος μουσικής. Αυτό που μένει είναι η ίδια η μουσική και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Γι’ αυτό παίζουμε και συνεχίζουμε και κάνουμε ό,τι κάνουμε. Αν το ξανακάναμε από την αρχή, σκεφτόμαστε ότι πλέον λόγω εμπειριών θα το κάναμε ίσως καλύτερα. Αν δεν πάθεις όμως, δεν μαθαίνεις.
Το tour με τους Pro-Pain ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μας. Εντελώς ψαρωμένοι στην αρχή αλλά μετα τα τρία-τέσσερα πρώτα live βρήκαμε ένα ρυθμό. Ήταν και σε μια εποχή που λίγες μπάντες στην Ελλάδα έκαναν κάτι αντίστοιχο και σε τέτοιο επίπεδο. Αν και πλέον είναι πιο εύκολο, δυστυχώς μια ελληνική μπάντα αντιμετωπίζει πιο πολλές δυσκολίες από μια μπάντα από Ευρώπη. Από χρηματικές δυσκολίες, το να μην υπάρχουν σωστοί promoters, πρέπει συνέχεια να συνεργαζεσαι με άτομα που είναι εκτός Ελλάδας κλπ. Το να λέει για παράδειγμα ένα συγκρότημα από την Αθήνα ότι θα πάει να κάνει ένα live στη Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Κρήτη είναι αντίστοιχο με το να λέει ο Γερμανός ότι θα πάει Αυστρία, Ολλανδία, Βέλγιο κ.ο.κ. Είναι και ζήτημα γεωγραφικής θέσης. Είναι πολύ πιο εύκολο για κάποιον που έχει βάση στην κεντρική Ευρώπη να κάνει μια Ευρωπαική περιοδεία, τόσο απλά.
Δεν έχουμε κάποιο… σταριλίκι, όπως ότι δεν παίζουμε στο τάδε μέρος και τέτοια. Πρέπει να φας σκατά για να φτάσεις κάποια στιγμή να φας και πουτίγκα. Είναι και θέμα του πόσο κόσμο μαζεύεις. Όταν στην επαρχία παίζεις μπροστά σε 100 άτομα, ποιός ο λόγος να παίξεις σε τεράστιο μαγαζί; Έχουμε περάσει πολύ ωραία σε μικρά μαγαζιά και έχουμε πολύ όμορφες αναμνήσεις. Στην τελική και το χειρότερο πράγμα να σου τύχει, λες το έκανα κι αυτό.
Αυτό που έχουμε επιλέξει να παίξουμε έχει αρκετές ιδιαιτερότητες και πολυπλοκότητα. Δεν είναι ότι πάμε, κάνουμε πρόβες, βγάζουμε δέκα κομμάτια, μέσα σε ένα χρόνο τα έχουμε γράψει και τελείωσε. Απαιτείται γενικά αρκετός χρόνος και δεν υπάρχει αυθορμητισμός σε αυτό που κάνουμε. Δεν jam-άρουμε τα κομμάτια μας. Γίνεται κι αυτό εν μέρει αλλά η περισσότερη δουλειά γίνεται μεμονωμένα. Υπάρχει αρκετή προσωπική μελέτη ούτως ώστε να βγει τελικά κάποιο κομμάτι και εν τέλει να γίνουν album.
H μπάντα είναι μεγάλο μέρος της ζωής μας. Ναι μεν έχουμε τις δουλειές μας και τις οικογένειές μας, αλλά μέσα σε όλα αυτά είναι και οι Tardive Dyskinesia. Είναι όλο μαζί, δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ αυτών. Δε μπορούμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας χωρίς τη μουσική και η μουσική για εμάς είναι άρρηκτα συνδεδεμενη με τη μπάντα. Δε μας αρέσουν τα όρια. Οι Tardive δεν είναι μπάντα που χωράει μέσα σε εισαγωγικά, τύπου “αυτό ακριβώς παίζουμε και εκεί κυμαινόμαστε”. Είναι λίγο ανεξέλεγκτη αυτή η φάση και είναι πολύ ενδιαφέρον όλο αυτό. Δεν είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι που ήμασταν πριν από 10 χρόνια οπότε αυτό αντικατοπτρίζεται και στη μουσική μας.
Αυτό τον καιρό είμαστε σε φάση που κοιτάμε ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος και η καλύτερη περίοδος για να βγάλουμε προς τα έξω τον νέο μας δίσκο, ο οποίος κατά τα άλλα είναι έτοιμος. Αυτό λοιπόν το κενό είπαμε να το γεμίσουμε γιορτάζοντας τα 10 χρόνια του “Distorting Point of View” και κάνοντας αυτά τα live. Δουλέψαμε κομμάτια που η μπάντα έχει πολύ καιρό να παίξει και κόσμος που μας ακολουθεί μας τα ζητάει. Είναι γι’ αυτούς τους δύο-τρεις που φωνάζουν από κάτω: “παίξτε κανά παλίο ρε!” και για μας φυσικά. Ίσως έχουμε και κάποιους guests, αλλά όπως και να ‘χει, θα έχουμε ένα πολύ μεγάλο και χορταστικό set.
Οι Tardive Dyskinesia θα εμφανιστούν στο An Club (Αθήνα) την Κυριακή 14/05 και στο Memphis Rock Bar (Πάτρα) το Σάββατο 21/05.
Ευχαριστούμε τα Ritual Studios για την παραχώρηση του χώρου της συνέντευξης.