System Decay. Που χάθηκαν αυτά τα παλικάρια; Το ντεμπούτο τους μου είχε κρατήσει πολλές φορές συντροφιά εκεί γύρω στο Λύκειο και ιδιαίτερα η κομματάρα “Red Dawn”. Τραγούδι που το ακούς και στα καπάκια χώνεις In Flames. Γενικά, μόνο ωραίες αναμνήσεις από αυτή την μπάντα. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια είχαν διαγραφτεί από την μνήμη μου, κάτι που φυσικά οφείλεται και στην δισκογραφική τους αποχή. Επτά χρόνια δεν τα λες και λίγα. Παρόλα αυτά το συγκρότημα επιστρέφει και φροντίζει να μας θυμίσει την ύπαρξή του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κυκλοφορώντας έναν δίσκο από το πάνω ράφι.
Το “Crown”, όπως ονομάζεται το τρίτο πόνημα των Αθηναίων, είναι από τα albums που σε κάθε κομμάτι αναφωνείς “ε ναι ρε φίλε, αυτό είναι” και το τέλος της ακρόασής του σε βρίσκει με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, πατώντας ταυτόχρονα το repeat. Από ό,τι φαίνεται η αποχή όλον αυτόν τον καιρό λειτούργησε υπέρ τους, μιας και επέστρεψαν πιο ορμητικοί από ποτέ. Σαν να ακούς άλλη μπάντα ένα πράγμα. Χτίζοντας στο groove metal του “No Tomorrow” και τελειοποιώντας τις ιδέες του “Gun” κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν εξαιρετικό metalcore δίσκο που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις φετινές κυκλοφορίες αντίστοιχων ονομάτων του εξωτερικού (βλέπε Bury Tomorrow, Bleed From Within, κ.ά.). Τεράστια εξέλιξη σε όλους τους τομείς. Στίχοι, μουσική, φωνητικά όλα στην τσίτα. Και το κερασάκι στην τούρτα; Η παραγωγή που τρίζει από καθαριότητα. Από όπου και να το πιάσεις πρόκειται ξεκάθαρα για μία προσεγμένη κυκλοφορία, με προσοχή στις λεπτομέρειες.
Οι όποιες αμφιβολίες που μπορεί να έχει ο ακροατής πριν βάλει το “Crown” να παίξει, γκρεμίζονται από το εναρκτήριο κομμάτι, το “Hate Me”. Πόσο ολοκληρωμένο τραγούδι! Περιλαμβάνει όλα εκείνα τα στοιχεία που θέλει να ακούσει κάποιος από το metalcore. Θέλεις groove; Θέλεις riffs; Θέλεις εναλλαγές φωνητικών clean – brutal; Θες μελωδίες; Θες “χτίσιμο” α λά August Burns Red στην μέση του κομματιού; Θες “blegh” με την συνοδεία καταστροφικού breakdown; Θες και ηλεκτρονικές τσαχπινιές; Όλα βρίσκονται εδώ και σκέψου είμαστε ακόμα στην αρχή. Εξαιρετική σύνθεση που πρόσφατα, μάλιστα, κυκλοφόρησε και σε video clip δια χειρός Bob Katsionis. Και πριν προλάβεις να συνέλθεις από αυτό που μόλις άκουσες, σκάει το δεύτερο χαστούκι με το ομότιτλο τραγούδι. Riff-άρα και απολαυστικό groove που δίνουν την θέση τους σε ένα μελωδικό-ατμοσφαιρικό refrain. Απλά ασταμάτητο. Και κάπως έτσι σε πάνε μέχρι το τέλος. Χωρίς καμία διάθεση να αφήσουν το πόδι από το γκάζι και με την μία κομματάρα να διαδέχεται την άλλη.
Προσωπικά το “Crown” μου προκάλεσε ενθουσιασμό και αυτό όχι λόγω πρωτοτυπίας. Έτσι και αλλιώς πόσο πρωτότυπο μπορεί να ακουστεί το metalcore εν έτει 2020; Με ενθουσίασε διότι μέσα από αυτό το album φαίνονται τα τεράστια βήματα που έκανε η μπάντα. Περιλαμβάνει έμπνευση, άρτια εκτελεσμένες ιδέες και φαίνεται ότι έχει πέσει δουλειά πάνω του. Καλογραμμένο από την αρχή μέχρι το τέλος. Πραγματικά εξαιρετική κυκλοφορία από τους System Decay που είναι κρίμα να προσπεράσεις.