Οι ιδιαίτεροι μουσικά Αμερικανοί, μετά από περίπου δύο εκατομμύρια live album κυκλοφορίες, επέστρεψαν με νέο δίσκο (είχε προηγηθεί μία ενδιάμεση στάση με το “Kannon” το 2015). Το drone, γενικά, δεν είναι εύκολο άκουσμα για το αυτί, θέλει «προπόνηση», εξοικείωση και να «ακούσεις ανάμεσα από τις νότες». Έτσι, αν κάποιος ψάχνει ένα ανάλαφρο δισκάκι για να περάσει την ώρα του, βρίσκεται σε εντελώς λάθος μέρος. Όσοι έχουν ακούσει το “Primitive and Deadly” των Earth ή το “Per Aspera Ad Astra” των Stars of the Lid, αφενός μεν θα καταλάβουν τι εννοώ, αφετέρου θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα αυτό το album.
Το “Kannon”, που είχε απογοητεύσει μεγάλη μερίδα των οπαδών του συγκροτήματος, το διαδέχεται το “Life Metal”, όπου σε πρώτη ακρόαση φαίνεται μία άκρως ενδιαφέρουσα δουλειά και αρκετά προσεγμένη. Όσο περισσότερο χρόνο του αφιερώσεις, αρχίζει να ξεδιπλώνει το κάλλος, που διαθέτει. Στην εν λόγω δουλειά, λοιπόν, θα συναντήσουμε όλα εκείνα τα trademark στοιχεία, που αγαπήσαμε (ή που δεν αγαπήσαμε) στον ήχο των Sunn O))). Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι ο δίσκος είναι «μία από τα ίδια», αφού οι Αμερικανοί αρέσκονται να προσθέτουν πινελιές διαφορετικότητας και καινοτομίας από δίσκο σε δίσκο. Με το “Between Sleipnir’s Breaths” να ξεχωρίζει από τα κομμάτια του, το “Life Metal” είναι ένα πνιγμένο, ζοφερό και απελπισμένο ταξίδι σε μονοπάτια drone ήχου, που, όμως, σε κάποιες στιγμές διασταυρώνεται με avant-garde black metal μονοπάτια. Οι εκπλήξεις στο album είναι διακριτές από το πρώτο κιόλας κομμάτι, όταν ακούμε τα πανέμορφα φωνητικά της Hildur Guðnadóttir, της οποίας, ωστόσο, η συνεισφορά δεν περιορίζεται στα φωνητικά, αλλά συμβάλλει και με τον ήχο του τσέλο της και, φυσικά, με τις ικανότητες στο halldorophone.
Σε γενικές γραμμές, το “Life Metal” είναι η προσπάθεια του σχήματος να εξυμνήσει τις αρχές, πάνω στις οποίες πρωτοβάδισε και γιγαντώθηκε. Έτσι, ακολουθώντας τις επιτυχημένες φόρμες, που καθιέρωσε στο αξεπέραστο “Monoliths & Dimensions” (ίσως ό,τι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει στο είδος) και παρά την σταθερά μινιμαλιστική μουσική της προσέγγιση, η μπάντα κατορθώνει μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια να ακούγεται φρέσκη.