Το βράδυ της Παρασκευής είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε ζωντανά, στα πλαίσια του It’s Electric Festival, δύο από τις πιο δυνατές indie rock μπάντες της πόλης.
Aνταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Έλενα Πατσουράκου (περισσότερες εδώ)
Με απόλυτη συνέπεια στα ωράρια της διοργάνωσης, στις 22:00 ακριβώς, οι 10 Code ανέβηκαν στη σκηνή της Αβραμιώτου και μας ξενάγησαν στις μουσικές τους. Παρά τη μικρή προσέλευση του κόσμου εξ’ αιτίας κυρίως του βροχερού καιρού, η καλή διάθεση της μπάντας φάνηκε από τις πρώτες κιόλας νότες που μεταξύ γνωστών και φίλων έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, ξετυλίγοντας ένα επηρεασμένο από τα 90’s εναλλακτικό κουβάρι με ζόρικο ήχο και ακομπλεξάριστη σκηνική παρουσία. Τα rock n’ roll και stoner “γυρίσματά” των συνθέσεων τους και τα κατά τόπους ουρλιαχτά -α λα Grohl- φωνητικά κέρδισαν και με το παραπάνω τις εντυπώσεις. Μοναδική ίσως άχαρη στιγμή, η παύση του set για την αλλαγή μιας σπασμένης χορδής, με αποτέλεσμα τον κατά μέρους αποσυντονισμό του κοινού. Παρ’ όλα αυτά, οι 10 Code είναι μια χαρά παιδιά και αυτό που κάνουν το απολαμβάνουν.
Σειρά επί σκηνής είχαν οι Sun, Rain In Life, οι οποίοι αποτελούν τη συνέχεια των Teenage Angst που είχαμε συναντήσει στα τέλη των 90’s, έχοντας τότε κυκλοφορήσει έναν από τους πιο συμπαθητικούς δίσκους της εποχής (“When your life meets you”). Προσωπικά μιλώντας, οι εμφανίσεις τους στο μπαρ των Ασωμάτων ως support των Chokebore -η καλύτερη 90’s μπάντα που δεν ξέρεις- και αυτή στο κατάμεστο Ρόδον ανοίγοντας για τους NOFX μου είχαν αφήσει τις καλύτερες των εντυπώσεων. Η δισκογραφική επιστροφή τους λοιπόν, κάτω από νέα ονομασία και line-up, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για πολλούς.
Με ελάχιστη καθυστέρηση, η μπάντα ανέβηκε στη σκηνή και μας παρουσίασε το νέο της υλικό από το “96/4”, με έναν ήχο που δυστυχώς φαινόταν να μη τους κάνει την χάρη παρά την δυνατή ένταση και την δυναμική σκηνική παρουσία τους. Με καλύτερες στιγμές το single “80’s” αλλά και τα “Searching The Liar”, “Walk With Me” οι Sun, Rain In Life έδειξαν ότι ακόμη “το ‘χουν” συνθετικά, με αποκορύφωμα της βραδιάς το “Letter”, που είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν ποτέ ηχογραφήσει. H εμφανής επιρροή τους από μπάντες όπως οι Nirvana, Smashing Pumpkins και Silverchair, αντί να τους γεμίζουν εμμονές όπως εύκολα θα περιμέναμε, τους δείχνουν το δρόμο στο να αποκτήσουν έναν ιδιαίτερο προσωπικό ήχο. Παρά το καλό υλικό τους όμως και τον επαγγελματισμό τους, η βραδιά δεν ήταν και η καλύτερη τους. Ας ελπίσουμε ότι την επόμενη φορά που θα τους συναντήσουμε οι συνθήκες θα βοηθήσουν περισσότερο.