To It’s Electric festival επιστρέφει αυτή την εβδομάδα και οι Sun, Rain In Life είναι ένα εκ των συγκροτημάτων που θα παρουσιάσουν τις νέες τους δισκογραφικές δουλειές στη σκηνή του six d.o.g.s. Με αφορμή αυτή τους την εμφάνιση, λοιπόν, η Μαρίλη Κουλολιά μίλησε με την μπάντα για το ντεμπούτο album τους, τις επιρροές τους και τη δεκαετία του 1990.
Η αλήθεια είναι πως έχετε διανύσει μια μακρόχρονη μουσική σταδιοδρομία, μετρώντας στο ενεργητικό σας 17 χρόνια. Αρχικά ως Teenage Angst και τώρα ανανεωμένοι ως Sun, Rain In Life. Η μετονομασία του σχήματος πως προέκυψε;
Ψάχναμε ένα όνομα που να μας δώσει μια κατεύθυνση. Θέλαμε κάτι που να μας προδιαθέτει να κινηθούμε αντιληπτικά μπροστά, να αναζητήσουμε και να εξελίξουμε την ζωή μας πρώτα και ως φυσικό ακόλουθο, το συγκρότημα έπειτα. Εκεί απάνω ζητήσαμε από τον κοινό μας φίλο και συγγραφέα Ιωάννη Τσάτσαρη να μας «βαφτίσει», μιας και εκτιμούσαμε και εκτιμούμε πολύ το συγγραφικό του έργο. Εκείνος λοιπόν έμελλε να γίνει ο «νονός» μας, δίνοντάς μας το όνομα «Ήλιος, βροχή στην ζωή». Αυτές οι δύο «δυνάμεις», το φως και το σκοτάδι, το καλό και το κακό, ο ήλιος και η βροχή, αποτελούσαν ήδη αντικείμενο μελέτης μας ως παρέα κι έτσι το όνομα ήρθε και έδεσε υπέροχα με την ιδέα της μπάντας.
Στον δίσκο σας “96/4” καθίσταται ολοφάνερη μια ενασχόληση με ζητήματαπου αφορούν την αφύπνιση της συνείδησης, την συνειδητοποίηση κατά κάποιο τρόπο του ελάχιστου ελέγχου που έχουμε επί του εαυτού μας και τη μέγιστη επίδραση του υποσυνειδήτου. Είναι αυτό ένα ζήτημα που σας απασχολεί; Πώς ακριβώς σας έχει επηρεάσει;
Ο άνθρωπος, όπως τον συναντάμε από την αρχαία ιστορία μέχρι και τις μέρες μας, είχε και έχει έναν και μοναδικό παντοτινό σύντροφο που δεν έκατσε ποτέ να πάρει τον χρόνο να τον ρωτήσει και να μάθει από πού είναι, πως διαμορφώνεται, που εξυπηρετεί και γιατί υπάρχει. Επιφανειακά, όπως άλλωστε όλοι μας έχουμε την τάση να μελετάμε τα πράγματα, όλοι έχουμε μια άποψη γι’ αυτό. Ουσιαστικά όμως βρισκόμαστε στο σκοτάδι, αφού ο «επισκέπτης» αυτός συνεχίζει να κάνει συχνά πυκνά την εμφάνισή του στην ζωή μας. Αυτός ο σύντροφος, που τον έχουμε σίγουρα όλοι μας ακουστά, είναι το λάθος. Όταν το λάθος διαμορφώνεται, συνήθως δεν φαίνεται, καθώς δεν το αντιλαμβανόμαστε ότι το κάνουμε. Μετά από μήνες ή χρόνια όμως, έρχεται ο χρόνος να μας παρουσιάσει τα αποτελέσματα αυτού του λάθους. Τι κάνουμε όμως τότε όλοι; Αντί να αδράξουμε την τεράστια ευκαιρία να ταπεινωθούμε, δεχόμενοι το λάθος μας και μελετώντας το να εισέλθουμε σιγά-σιγά στο μονοπάτι που ευελπιστούμε να μας οδηγήσει στην ταπεινότητα, επιρρίπτουμε τις ευθύνες του σφάλματος στους γύρω και τρέχουμε να κρυφτούμε πίσω από την… «περηφάνια» μας, που λένε. Όπως όλος ο κόσμος λοιπόν έτσι κι εμείς, μέσα από διάφορες τέτοιες δύσκολες καταστάσεις της ζωής μας, διαμορφωμένες από λάθη, μονοδρομηθήκαμε να αναζητήσουμε την ισορροπία, το φως, την συγχώρεση και την λύτρωση από αυτά. Σε αυτή μας την προσπάθεια λοιπόν, ήρθε από πολύ νωρίς και η μελέτη του ασυνείδητου εαυτού, σε συνδυασμό με το συγγραφικό έργο του φίλου μας ως μοναδικό και ανεκτίμητο σύμβουλο της προσπάθειάς μας.
Οι καταβολές του συγκροτήματος είναι πασιφανείς με έντονες επιρροές από την δεκαετία των 90’s με αναφορές σε μπάντες όπως οι Smashing Pumpkins, Alice in chains και Nirvana. Ποια είναι τα στοιχεία εκείνης της περιόδου που περισσότερο σας γοητεύουν;
Η alternative rock, όπως αυτή μας πρωτοσυστήθηκε την δεκαετία του ’90, διεπόταν από μια αθώα ειλικρίνεια και έναν αυθορμητισμό που έμελλε να περάσει ακόμα και στις μέρες μας ως κάτι χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης γενιάς. Επίσης είχε έναν απλοϊκό μα συνάμα πολύ δυναμικό χαρακτήρα που μας άγγιξε. Αυτά είναι τα στοιχεία που μας γοήτευσαν και συνεχίζουν να μας γοητεύουν.
Οι συντελεστές κατά την παραγωγή του δίσκου σας είναι ιδιαίτερα αξιόλογοιμε τη συμμέτοχη των Fotis Benardo, Αlan Douches και Steve Evetts. Πώς σας φάνηκε η όλη διαδικασία της ηχογράφησης;
Ήταν μια πολύ όμορφη συνεργασία. Ο Φώτης, ως παραγωγός πίσω αλλά και πέρα από την κονσόλα, έκανε μια εκπληκτική δουλειά. Αρχικά, σεβάστηκε τον χαρακτήρα της μπάντας, ερμηνεύοντας τις ανάγκες κάθε κομματιού ανάλογα, βοηθώντας και αναδεικνύοντας τα τραγούδια ακόμα περισσότερο, όπως οφείλει να κάνει κάθε σωστός παραγωγός. Ήταν δεκτικός και υποχωρητικός όπου έπρεπε, ενώ παράλληλα ήταν διερευνητικός στην προσπάθειά του να προσεγγίσει την ταυτότητα του ήχου που θα έπρεπε να έχει το συγκεκριμένο album, σεβόμενος πάντα την δικιά μας αισθητική. Δεν είναι ψέματα να πούμε ότι ο Φώτης κι εμείς, εκτιμούμε πάρα πολύ την alternative rock των 90’s. Αυτό έπαιξε επίσης καθοριστικό ρόλο στην ηχογράφηση. Από εκεί κι έπειτα… ως άνθρωπος μας βοήθησε και μας βοηθάει ακόμα ανιδιοτελώς και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό από καρδιάς.
O Steve Evetts, μας ήρθε θεόσταλτος που λένε. Αγαπούσε και αγαπάει πολύ κι εκείνος αυτή την σκηνή των 90’s που όπως μας είπε κι ο ίδιος «είχε πολλά να δώσει αλλά ήρθε και έφυγε πολύ γρήγορα». H μίξη του ανέδειξε τις ήδη πολύ καλές πηγές που του παραδώσαμε με τον Φώτη, κερδίζοντας ακόμα περισσότερο σε όγκο και ποιότητα. Τα review του mix γίνονταν μέσω mail και ο άνθρωπος μας συμπεριφέρθηκε σαν να είχε απέναντί του μια καταξιωμένη μπάντα, στα χρονικά πλαίσια πάντα που είχαμε προκαθορίσει ότι θα τελείωνε η δουλειά.
Ο Alan Douches, που μας τον σύστησε ο Evetts, έβαλε την τελευταία πινελιά συχνοτικά. Το mastering που παρέδωσε ήταν άριστο και για άλλη μια φορά δουλεύοντας τα review μέσω mail μας αντιμετώπισε ως επαγγελματίας. Είμαστε απολύτως ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα και είμαστε πραγματικά υπερήφανοι που είμαστε στην θέση να παρουσιάσουμε την δουλειά μας με αξιοπρέπεια.
Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που περισσότερο σας έχουν επηρεάσει;
Επειδή είμαστε παιδιά που μεγαλώσαμε σε δύο δεκαετίες (80’s και 90’s) όπου το ραδιόφωνο και η τηλεόραση, μέσω του Μtv αργότερα, μας επηρέασαν ολοκληρωτικά, η σωστή απάντηση θα ήταν πως μας έχουν επηρεάσει «τα πάντα». Από την άλλη, η τελική μας επιλογή έχει σαφώς να κάνει με την alternative rock των 90’s τύπου Nirvana, Alice in chains, Soundgarden κλπ. Στιχουργικά τώρα, όπου κρύβεται περισσότερο και η ψυχή και η ταυτότητα της μπάντας, εμπνεόμαστε από το έργο του φίλου μας Ιωάννη Τσάτσαρη. Πρέπει να αναφέρουμε όμως το κοινό σημείο συνάντησης αυτών των δύο, το οποίο είναι η απλή καθημερινή ζωή και οι καταστάσεις της, με εμάς μέσα να ψάχνουμε τον εαυτό μας… Εκεί γίνεται και αυτό το «αλλόκοτο» Sun, Rain In Life πάντρεμα των δύο.
Στην Ελλάδα πλέον αλλά και παγκοσμίως έχει καταστεί πασιφανής η οικονομική αλλά κυρίως πολιτισμική και ηθική κρίση. Πιστεύετε ότι τέτοιες περίοδοι ευνοούν την τέχνη; Είναι δηλαδή χρέος του καλλιτέχνη να λάβει θέση έναντι των κακώς κειμένων της εποχής του;
Ο καλλιτέχνης έχει χρέος να λαμβάνει θέση πρώτα έναντι των κακών κείμενων του εαυτού του και μετά έναντι των κακών κείμενων της εποχής του. Γιατί, ποιός έφερε τα κακώς κείμενα της εποχής; Δεν ήρθαν από μόνα τους. Ο «καλλιτέχνης» ήταν μέρος αυτών κι ας μην το αντιλαμβάνεται. Πως θα βοηθήσει ο «καλλιτέχνης» τους γύρω, όταν δεν έχει στραφεί να δει, να γνωρίσει και να σώσει τον εαυτό του πρώτα; Οι «κρίσεις» που λέμε, όπως πολιτισμική, ηθική, οικονομικοί και άλλες, έκαναν από πάντα την εμφάνισή τους στις κοινωνίες των ανθρώπων. Όλες αυτές οι κρίσεις όμως αν το δούμε, έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Αυτός δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο. Έτσι εμείς θα πούμε ότι η κρίση μπορεί να έχει πολλά υποκειμενικά πρόσωπα, όμως αντικειμενικά έχει μόνο ένα. Από πάντα υπήρχε μόνο ένα. Η κρίση ταυτότητας του ανθρώπου. Ποιος είναι, από πού έρχεται, τι πρέπει να κάνει και πως κατέληξε να ηγείται της «κουτσής» αυτής ζωής σε κάθε παρόν ανά τις εποχές στην Γη. Τέτοιες περίοδοι ευνοούν την τέχνη, αφού ο άνθρωπος αναγκάζεται δια του πόνου να στραφεί να λύσει τα ουσιαστικά ζητήματα της ζωής του, καθώς «λούζεται» τα άσχημα αποτελέσματα της άγνοιάς του… Κάπου εκεί μέσα βρισκόμαστε όλοι… κάπου εκεί μέσα τραγουδάει και η «μικρή μας μπάντα».
Τι είναι αυτό που σας παροτρύνει να γράψετε μουσική;
Όπως είπαμε και στο κλείσιμο της προηγούμενης ερώτησης, το πλήρωμα του χρόνου που φέρνει τα αποτελέσματα των πράξεών μας, παρουσιάζοντας τα λάθη μας μπροστά μας, μας εξωθεί να αναζητήσουμε τις αιτίες δια του πόνου, αναζητώντας την λύτρωση η οποία επιτυγχάνεται μόνο διαμέσω της γνώσης. Αναζητούμε με ενδιαφέρον και περιέργεια το «είναι» πίσω από το «φαίνεσθαι» στις καθημερινές καταστάσεις τις ζωής με σκοπό να δούμε μια μέρα έστω και λίγο πιο καθαρά τον εαυτό μας. Κάθε μας τραγούδι, ευελπιστούμε να αποτελέσει και μια πολύ-πολύ μικρή αποκάλυψη της αληθινής, αιώνιας και συνειδητής μας ταυτότητας που εδράζει, που αλλού, στην ψυχή.
Θεωρείτε πώς τα social media έχουν ‘διευκολύνει’ τη θέση του σύγχρονου μουσικού ή η ενασχόληση με τα μέσα δικτύωσης στερεί από τη μαγεία της αποκλειστικής επίδοσης στην καλλιτεχνική δημιουργία;
Αυτό που μετράει στο τέλος της ημέρας, πιστεύουμε πως είναι το πόσο σέβεται ο κάθε μουσικός τον εαυτό του και την δουλειά του. Αν η δουλειά του έχει μια αξιοπρέπεια κι εκείνος ηθικά είναι ικανοποιημένος και περήφανος, δεν θα παίξουν κανένα ρόλο τα social media, δεδομένου πάντα ότι λόγω της αξιοπρέπειάς του, κρατάει και ένα μέτρο στις συναναστροφές του με αυτά. Αποτελούν και αυτά ένα μέρος παρουσίασης του έργου του. Καλό είναι να διαχωρίζεται ο χώρος και ο χρόνος που διαθέτει κανείς στα μέσα δικτύωσης και ο χώρος και ο χρόνος που αυτός δημιουργεί.
Κλείνοντας, μια δήλωση εν όψει της συναυλίας σας στα πλαίσια του It’s Electric festival;
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα είναι μια πολύ όμορφη βραδιά. Αν και είμαστε μπάντα ψυχολογίας με αρκετά και ακραία κάποιες φορές «mood swings» τα οποία ανεβαίνοντας στην σκηνή κάποιες φορές μας προδίδουν, πιστεύουμε ότι θα το χαρούμε πάρα πολύ όλοι on και off stage! Κάνουμε μια ανοιχτή πρόσκληση σε όλους τους αναγνώστες σας, και από τις τρεις γενιές, να έρθουν και να γιορτάσουμε μαζί την κοινή μας προσπάθεια, αναζήτησης της συνείδησης και του ανθρώπου. Να είστε καλά και ευχαριστούμε πάρα πολύ για το βήμα που μας δώσατε να εκφράσουμε τις… «συναισθηματικές μας ανησυχίες».
Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τον χρόνο σας! Καλή τύχη και στο επερχόμενο live, αδημονούμε να σας δούμε!
