Το τελευταίο διάστημα έχουμε την χαρά να παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τους δημιουργούς της εγχώριας μουσικής πραγματικότητας, οι οποίοι έπειτα από τις καραντίνες/ημικαραντίνες και με ένα συναυλιακό άνοιγμα που ακόμη πραγματοποιείται μετά δυσκολίας, μας χαρίζουν πολύ όμορφες δουλειές που αξίζουν την προσοχή όλων. Μία από αυτές είναι και το Wanderlust, το ντεμπούτο album των Sugar For The Pill από την Αθήνα.
Πρόκειται για ένα νεοσύστατο συγκρότημα, αποτελούμενο όμως από μέλη παλαιότερων, ήδη γνωστών σε αρκετούς, μπαντών, των Skinner Box (2012) και Dead Buildings (2009). Η Vana Rose (φωνητικά), ο Σπύρος Μητροκώτσας (κιθάρα), ο Ηλίας Κωστακόπουλος (κιθάρα), ο Κωνσταντίνος Αθανασόπουλος (τύμπανα) και ο Στέφανος Μανούσης (μπάσο & πλήκτρα) ενώθηκαν τον Μάρτιο του 2020 και συνέθεσαν μία απολαυστικότατη μουσική εμπειρία που μας είχε ήδη ιντριγκάρει με τα 3 πρώτα singles που αποκάλυψαν. Καθώς βέβαια μιλάμε για ένα dream pop/shoegaze συγκρότημα, δεν γίνεται να μην διαφύγει η καθαρή παραπομπή του ονόματος τους στο ομώνυμο τραγούδι των Slowdive, μπάντα ορόσημο για το είδος και αγαπημένη προφανώς των Αθηναίων. Με υπεύθυνο στην παραγωγή τον μάστερ πλέον Άλεξ Μπόλπαση και σε mastering από τον Nick Townsend (Townsend Mastering, CA,USA), το Wanderlust ακούγεται οριακά αψεγάδιαστο.
Δέκα ονειρικές και συνειρμικές συνθέσεις, με εθιστικά riffs και αιθέρια φωνητικά από την Vana, που σε μαγνητίζουν θα λέγαμε, χωρίς να θες να κάνεις κανένα skip. Αντιθέτως, μόνο repeat θα θέλεις να πατήσεις μέχρι να ανακαλύψεις κάθε πτυχή των τραγουδιών, το καθένα από τα οποία προσδίδει την δική του ουσία στο σύνολο του δίσκου. ”More Than a Lover” και ”Moan Of The Thunder” από τα νοσταλγικά μελωδικά κομμάτια που θυμίζουν άλλοτε Lush και άλλοτε Beach House. Οι post-punk και indie rock αναφορές διακρίνονται επίσης σε αρκετά σημεία του album, όπως σε ένα από τα κομμάτια που ξεχώρισα, το ”Soul Can Wait”. Τι φανταστική κιθάρα είναι αυτή και η εναλλαγή λίγο πριν από το τέλος κλείνει μάτι σε μπαντάρες τύπου Interpol. Ξεκάθαρα τραγούδι που θες να ακούσεις live.
Ακούμε μια συνεχή κίνηση συναισθημάτων και μελωδιών, που αγγίζει ακόμη και εμάς που το παίζουμε σε πολλά μουσικά ταμπλό ακουμπώντας και πιο σκληροπυρηνικά ακούσματα. Το ”Shiver” δε, ενώ ξεκινά με μια εισαγωγή μυστηριακή με πιάνο, κλιμακώνει με την καλύτερη ερμηνεία της Vana για μένα, πλαισιωμένη υπέροχα. Το δεύτερο single ”Quicksand”, έχει μία από τις ωραιότερες μελωδίες του album, ενώ στο ”Drink Conium” με την επανάληψη του τίτλου μου ήρθε μια δόση από Ellie Rowsell και Wolf Alice.
Το Wanderlust κάθε φορά που το ακούω με κερδίζει ολοένα και περισσότερο. Κιθαριστική ποπ άξια να ξεπεράσει τα στενά σύνορα της χώρας. Αναμένουμε και μια ζωντανή παρουσίαση του album, η οποία πιστεύω θα μας επιβεβαιώσει σε όλα.
