Μπέλφαστ: Η πόλη της Βόρειας Ιρλανδίας που στιγματίστηκε από τη βίαιη σύγκρουση, που έμεινε γνωστή ως «The Troubles» μεταξύ των «Ενωτικών» κυρίως Προτεσταντών, και των «Δημοκρατικών», στη μεγάλη πλειοψηφία τους Καθολικών. Μια πόλη διχασμένη ανάμεσα στην παραμονή της Β. Ιρλανδίας στο Ηνωμένο Βασίλειο από τη μία και από την άλλη στην ένωση με το υπόλοιπο νησί, τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας. Τη δεκαετία του 1970, η βία, οι βομβιστικές επιθέσεις και οι ακρότητες είχαν πλέον γίνει καθημερινότητα για τους κατοίκους, με τον στρατό να βρίσκεται σε κάθε γωνιά του δρόμου και με τα συρματοπλέγματα, τα οποία αργότερα έγιναν μόνιμα τείχη για να μην επικοινωνούν οι δύο πλευρές, «Δημοκρατικοί» – «Ενωτικοί». Η ένοπλη στρατιωτική οργάνωση IRA στη Βόρεια Ιρλανδία, ενώ αρχικά είχε ως στόχο την προστασία των καθολικών περιοχών από τη Χωροφυλακή και τις παραστρατιωτικές ομάδες των «Ενωτικών», αργότερα αρχίζει ανταρτοπόλεμο εναντίον του Στρατού και της Χωροφυλακής με κύριο στόχο τη διαπραγμάτευση για απόσυρση των Βρετανών από τη Βόρεια Ιρλανδία.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι οποίες παρουσιάστηκαν πολύ συνοπτικά καθώς οι ταραχές στο νησί ήταν μακροχρόνιες, δημιουργείται το συγκρότημα των Stiff Little Fingers. Μπορεί να πέρασαν από σαράντα κύματα μέχρι να καταλήξουν στο είδος μουσικής που θέλουν να παίζουν, αλλάζοντας διάφορα ονόματα και μέλη, το 1979 θα ήταν όμως η στιγμή που με την τελική σύνθεση και με το ντεμπούτο τους Inflammable Material, θα αποκτούσαν μια θέση στο Πάνθεο των πιο επιδραστικών punk συγκροτημάτων όλων των εποχών.
2 Φεβρουαρίου του 1979 και ο δίσκος με τις 9 φλόγες που καίνε στο μαύρο εξώφυλλο κυκλοφορεί μέσω της δισκογραφικής Rough Trade. ”Inflammable material, planted in my head/It’s a suspect device that’s left two thousand dead”: Με αυτούς τους στίχους ξεκινά το πρώτο τραγούδι με τίτλο Suspect Device που ανοίγει το album, αποτελώντας την έμπνευση για την ονομασία ολόκληρου του δίσκου, ύστερα από ιδέα του Ali McMordie και ταυτόχρονα προετοιμάζοντας τον ακροατή για το τι τον περιμένει στη συνέχεια. Και αυτό που φυσικά τον περιμένει δεν είναι τίποτα άλλο παρά αγνός θυμός και καθαρό πάθος που δεν διστάζουν να εξωτερικεύουν σε κάθε στίχο που ξεστομίζουν, ”They take away our freedom/In the name of liberty”.
Το Inflammable Material είναι ένας δίσκος για την πόλη τους, το καταραμένο Μπέλφαστ. Δεν έχουν πρόθεση να πάρουν ξεκάθαρα την πλευρά κανενός, παρά τα παράπονα για τις βρετανικές αστυνομικές δυνάμεις (”the RUC dog of oppression”) στο κομμάτι Alternative Ulster, και το κομμάτι Wasted Life, που τα βάζει με όσους θεωρούν ότι η λύση είναι οι νέοι να πολεμήσουν στο πλευρό του IRA. Το μόνο που επιθυμούν είναι να περιγράψουν τα γεγονότα που διαδραματίζονταν την εποχή εκείνη, τονίζοντας ότι στην ουσία ο θρησκευτικός φανατισμός και των δύο πλευρών είναι απλά ένα προσωπείο για τις πολιτικές πεποιθήσεις που θέλουν να επιβάλλουν: ”But they think that they’re the master race/They’re nothing but blind fascists”. Βέβαια, σε μια συνέντευξη ο Jake Burns δήλωσε για το Alternative Ulster πως αν αφαιρέσεις τις αναφορές για τον Βρετανικό Στρατό, έχεις ένα τραγούδι που μιλά για τη βαρετή ζωή των εφήβων που αναζητούν κάποιο σκοπό στη ζωή, προσπαθώντας να ξεφύγουν από την ασφυκτική πραγματικότητα – ένα από τα παραδοσιακά θέματα δηλαδή, με τα οποία καταπιάνεται το punk rock.
Μέσα στη θεματολογία καταφέρνουν να εντάξουν και τον έρωτα, στο Barbed Wire Love, με τα συρματοπλέγματα να παίζουν ταυτόχρονα και έναν μεταφορικό ρόλο. Όπως έχει πει και ο Burns δεν συνήθιζαν να παίζουν τέτοιου είδους κομμάτια και κάποιοι πίστευαν πως μόνο αν έγραφαν ένα ερωτικό τραγούδι θα έκαναν επιτυχία. Αυτό το τραγούδι λοιπόν, είναι και η απάντησή των SLF. Η θεματολογία ξεφεύγει λίγο ακόμη, και στο Rough Trade μιλούν για την αδικία και το ψέμα που βίωσαν από τη δισκογραφική εταιρεία. Αποκορύφωμα και highlight του album η κορυφαία διασκευή του Johnny Was από Bob Marley & the Wailers, όπου ένας αθώος άντρας χάνει τη ζωή του χωρίς να έχει φταίξει πουθενά, αυτή τη φορά στους δρόμους του Μπέλφαστ.
Η επιτυχία του Inflammable Material ήταν μονόδρομος. Έγινε το πρώτο άλμπουμ ανεξάρτητης εταιρείας που μπαίνει στο Top 20 του Ηνωμένου Βασιλείου. Μιλάμε για album ορόσημο ολόκληρης εποχής που αποτελεί, δυστυχώς, τη μόνη μνημειώδη δισκογραφική δουλειά των Stiff Little Fingers, αλλά ευτυχώς και ένα punk classic, που μας έμεινε ως παρακαταθήκη.