Κάνοντας ένα ρεζουμέ της λόκαλ καλλιτεχνικής δραστηριότητας της χρονιάς που σύντομα φεύγει, η επανεμφάνιση των Στέρεο Νόβα επί σκηνής (και όχι μόνο), κερδίζει δίκαια μεταξύ άλλων μία απο τις πρώτες θέσεις στις λίστες μας.
Το group -φαινόμενο- των 90’s που έγινε το talk of the town του καλοκαιριού, έχει επαναδραστηριοποιηθεί τα τελευταία χρόνια κάνοντας ένα φιλόδοξο reboot μιας εξαιρετικής και μοναχικής καριέρας. Αν και τα εσωστρεφή χαρακτηριστικά της μουσικής τους ταυτότητας δεν ταυτιστήκαν ποτέ άμεσα με τις απαιτήσεις ενός mainstream κοινού, η σχεδόν cult αύρα του αθηναϊκού σχήματος με τα χρόνια κέρδισε νέους φίλους και αφοσιωμένους υποστηρικτές του ιδιαίτερου ηλεκτρονικού τους οράματος.
Επιβεβαίωση της παραπάνω συνθήκης, ήταν και η σπουδαία εμφάνιση τους στο πλαίσιο του Release Athens Festival. Αν και η μουσική τους μάλλον δεν προοριζόταν ποτέ για τόσο μεγάλα ακροατήρια, οι Στέρεο Νόβα κατάφεραν να διαχειριστούν άψογα τον πρόσφατο (και αναθεωρημένο ίσως) ντόρο γύρω από το όνομα τους, στήνοντας μια εξαιρετική παράσταση, αφήνοντας μας τις καλύτερες των εντυπώσεων. Παλιοί και νέοι fans (αλλά και κόσμος που απλά ακολουθεί τις τάσεις, οκ) έγιναν μάρτυρες μιας παρουσίασης/εμπειρίας ενός εκ των σπουδαιότερων και πιο πρωτοποριακών groups που γέννησε ποτέ αυτή η χώρα.
Παράλληλα με αυτό το reboot δημοφιλίας των Στέρεο Νόβα, η δική μας Inner Ear επανακυκλοφόρησε πρόσφατα το σπουδαίο -και εξαντλημένο- ομώνυμο ντεμπούτο τους σε βινύλιο, ενώ λίγες μέρες πριν τις γιορτές αναμένουμε στα ράφια των δισκοπωλείων και τα επόμενα τέσσερα albums τους, εκ νέου περιποιημένα από τους δημιουργούς τους, όπως ακριβώς τους ταιριάζει. Με αφορμή αυτό, μπαίνουμε στον κόπο να κάνουμε μια αναδρομή στη σπουδαία δισκογραφική πορεία του group που -κατά πολλούς- άλλαξε τα δεδομένα της εγχώριας σκηνής, επιλέγοντας 12+1 τραγούδια τους, που εξακολουθούν να μας γοητεύουν.
Strike first. Το ομώνυμο πρώτο βήμα των Στέρεο Νόβα στη δισκογραφία ήταν μια ανεπανάληπτη -μέχρι την επόμενη- εμπειρία. Με μια ιδιαίτερη και εντελώς δική τους μουσική ταυτότητα, οι Στέρεο Νόβα επινόησαν ένα δικό τους genre, πριν καλά-καλά μάθουμε τι σημαίνει genre. Ηλεκτρονική μουσική, ηλεκτρικό μπάσο, spoken word (ή rap;) σε ένα ντεμπούτο που ζήλεψαν πολλοί. Χωρίς να περισσεύει ούτε μισή στιγμή εδώ, τα “Κλεμμένο Ποδήλατο”, “Ηλίθια Αστεία” και το “Ευδοκία” (ίσως το καλύτερο instrumental κομμάτι τους) ξεχωρίζουν.
Πάνω που αρκετοί πίστεψαν πως το πρώτο τους album ήταν μια στιγμή one/off έμπνευσης, το “Ντισκολάτα” της επόμενης χρονιάς ήρθε για να μας διαψεύσει. Με το “Νέα Ζωή 705” ως το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι της καριέρας τους (το οποίο κέρδισε και σημαντικό airplay στο MTV), εδώ έχουμε επίσης τα εξαιρετικά “Μικρό Αγόρι” και “Το Ταξίδι της Φάλαινας”. Breakthrough album στο ευρύτερο κοινό για τους Στέρεο Νόβα, που κατάφερε να κοντράρει στα ίσια το ντεμπούτο τους.
Πριν καλά-καλά κάτσει η σκόνη, το group επιστρέφει με το σημαντικό “Ασύρματος Κόσμος”, στα ίδια υψηλά standards με τις δύο προηγούμενες δουλειές τους. Οι στίχοι τους γίνονται πιο άμεσοι απο ποτέ, και μας χαρίζουν καταπληκτικές στιγμές, όπως τα “Telecom 99”, “Κατάψυξη”, και “Το Ασανσέρ του ΙΚΑ”. Τρίτο τους album, και καθιερώνονται πια ως μία από τις κορυφαίες μπάντες της χώρας.
Στο “Τέλσον” του 1997 η συνταγή του ήχου τους αλλάζει. Πιο experimental και σκοτεινοί πια, με αρκετά minimal και techno στοιχεία να χαρακτηρίζουν τα tracks τους, το τέταρτο album τους ήταν η αρχή μιας νέας συνθετικής εποχής. Αν και δίχασε αρκετά τους fans τους, οι Στέρεο Νόβα ήταν και πάλι μπροστά από την εποχή τους, “πατώντας” σε ένα genre που λίγο αργότερα βρήκε τον δρόμο -και τον χώρο- του στα underground στέκια της χώρας. Σημαντικές στιγμές εδώ, τα “Ατάρι” και “Με Θέλεις, Χωρίς Εσένα”.
Το “Βιταμίνα Τεκ” της επόμενης χρονιάς μας χάρισε εξίσου όμορφες στιγμές, υπέροχα beats & breaks, και αρκετά ambient αισθητικής περάσματα. Κομμάτια όπως τα υπέροχα “Ταξίδι στη Γη” και “Να με Θυμάσαι”, με τις φωνές των Πόπη Αστεριάδη και Τάνια Τσανακλίδου αντίστοιχα, κέρδιζουν εκ νέου τις εντυπώσεις, χαρακτηρίζοντας τους Στερεο Νόβα ως ένα από τα πιο ποιοτικά groups των 90’s.