Με αφορμή την πρωτοποριακή έκθεση Soundscape Stories που θα πραγματοποιηθεί στο Nomads στην Αθήνα, το διήμερο 29-30 Απριλίου, μιλήσαμε με τους τέσσερις καλλιτέχνες (Γιάννης Νάκος – Remedy Art Design, Γιάννης Τούσσας – Graphic No Jutsu, Βαγγέλης Πέτικας – Revolver Design και Μάνθος Στεργίου – Manster Design), οι οποίοι μοιράστηκαν μαζί μας ιστορίες για την τέχνη τους και τις δυσκολίες της. Στις ερωτήσεις ο Παναγιώτης Αντωνίου.
Ποια είναι η δημιουργική διαδικασία που ακολουθείς όταν αναλαμβάνεις ένα καινούργιο project; Πώς συντονίζεται η δική σου καλλιτεχνική προσέγγιση με τις απαιτήσεις των μουσικών;
Γιάννης Νάκος: Η δημιουργική διαδικασία σίγουρα ποικίλει ανάλογα με το ύφος του project και το ζητούμενο αποτέλεσμα, αν αυτό υπάρχει. Πάντα ζητάω προκαταβολικά καλλιτεχνική ελευθερία από τα σχήματα που συνεργάζομαι και η αλήθεια είναι πως τις περισσότερες φορές είναι σύμφωνοι με κάτι τέτοιο. Αυτό μου αφήνει περιθώρια για πραγματική έκφραση πάντα σε συνδυασμό με τα vibes που μου βγάζει η μπάντα και στο τέλος όλοι είναι χαρούμενοι!
Γιάννης Τούσσας: Η δημιουργική διαδικασία που συνήθως ακολουθώ είναι να μελετάω το συγκρότημα, ώστε να μπορώ να κάνω σωστή προσέγγιση στο ύφος της μπάντας, να εμπνέομαι από το μουσικό και στιχουργικό κομμάτι του άλμπουμ και στη συνεχεία να τα φέρω όλα αυτά στο δικό μου δημιουργικό ύφος και στυλ, χωρίς να χαθεί ο χαρακτήρας που έχω δημιουργήσει ως καλλιτέχνης. Αν όλα αυτά γίνουν σωστά και εννοείται έχω και μια δημιουργική ελευθερία από την μπάντα, όλα συντονίζονται σωστά και το αποτέλεσμα μας αφήνει όλους ευχαριστημένους.
Βαγγέλης Πέτικας: Το καλύτερο σενάριο σε αυτήν την διαδικασία, είναι ο κάθε καλλιτέχνης να είναι ελεύθερος δημιουργικά πάνω στο concept μουσικής που έχει η μπάντα. Γενικά θέλω να δουλεύω αρμονικά με την κάθε μπάντα. Η ελευθερία σου δίνει αυτήν την αρμονία και το άρτιο αποτέλεσμα, έτσι με αρκετή έρευνα δημιουργούνται τα πρώτα draft σχέδια, όπου και συζητιούνται με την εκάστοτε μπάντα, και αφού έχουμε καταλήξει στο σχέδιο προχωράμε προς το τελικό αποτέλεσμα του έργου.
Μάνθος Στεργίου: Το πρώτο πράγμα που ζητάω από μια μπάντα πριν ξεκινήσουμε μια συνεργασία είναι να ακούσω την μουσική τους, ειδικά αν πρόκειται για μια μπάντα που δεν γνωρίζω καθόλου. Έχει μεγάλη σημασία για μένα το υλικό να έχει μια άλφα ποιότητα. Ύστερα κάνουμε μια συζήτηση ως προς το concept που έχουν στο μυαλό τους, αλλά και το νόημα πίσω από τον τίτλο / στίχους του album τους. Το μόνο που χρειάζομαι μετά από αυτό είναι την εμπιστοσύνη τους για το αποτέλεσμα, να βάλω την μουσική τους να παίζει στα ηχεία και να δημιουργήσω. Οι καλύτερες μου δουλειές έχουν βγει όταν ο μουσικός μου έχει δώσει την απόλυτη ελευθερία να κάνω αυτό που έχω στο μυαλό μου ακριβώς. Σαφώς υπάρχουν και φορές που δεν έχει πάει καλά αυτό. Γι’ αυτό καλό θα είναι να ρίχνουν οι μπάντες μια καλή ματιά στο portfolio του κάθε καλλιτέχνη πριν μπουν στην διαδικασία να του αναθέσουν μια δουλειά.
Αν σου ζητούσαν/έπρεπε να δείξεις μόνο μια δουλειά σου, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;
Γιάννης Νάκος: Πολύ καλή ερώτηση και ταυτόχρονα δύσκολη απάντηση. Επειδή προσπαθώ (και θέλω να πιστεύω πως το καταφέρνω) να φέρνω ποικίλα αποτελέσματα, ίσως θα διάλεγα κάποιο έργο το οποίο δείχνει το πόσο versatile μπορώ να γίνω. Δεν ξέρω αν έχω ένα τέτοιο οπότε μάλλον θα πάω με το The Atlantic των Evergrey. Έντονα χρώματα και μια μίξη fantasy στοιχείου με concept art.
Γιάννης Τούσσας: Το έργο που θα παρουσίαζα, θα ήταν το το artwork για t-shirt των Distant. Είναι αποτέλεσμα 100% δημιουργικής ελευθερίας, χωρίς την παραμικρή διόρθωση σε κόνσεπτ και δημιουργική εκτέλεση, και με 0% άγχος κατά την δημιουργία του.
Βαγγέλης Πέτικας: Χμμμ μου βάζεις δύσκολα… Μάλλον θα διάλεγα το τελευταίο άλμπουμ των Cruachan. Είναι ένα γεμάτο έργο που το δούλεψα με πολλή χαρά, ενθουσιασμό και λεπτομέρεια, μιας και είναι μια μπάντα που την ακούω από πιτσιρικάς.
Μάνθος Στεργίου: Νομίζω ότι αν δείξω μόνο μια δουλειά μου σε κάποιον δεν θα καταλάβαινε ακριβώς αυτό που κάνω, μιας και χρησιμοποιώ διάφορες τεχνικές από project σε project, και μου αρέσει γενικά να πειραματίζομαι. Τώρα αν έπρεπε σώνει και ντε να δείξω κάτι, ίσως να ήταν οι δουλειές που έχω ετοιμάσει για την έκθεση, που είναι και η κατεύθυνση που με αντιπροσωπεύει πιο πολύ.
Για ποια μπάντα θα ήθελες να κάνεις το artwork και ποιο ήταν εκείνο το άλμπουμ που σου άρεσε τόσο που θα ήθελες να ήσουν μέρος του;
Γιάννης Νάκος: Όνειρο θα ήταν να κάνω cover art για κάτι γιγάντιο επιπέδου Metallica ή Slayer. Για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης… ίσως το The Jester Race των In Flames που έχει φοβερό εξώφυλλο, ή το Arise των Seps το οποίο επίσης θεωρώ αριστούργημα.
Γιάννης Τούσσας: Χμμμμ… δυσκολάκι, γιατί είναι πάρα πολλές οι μπάντες που θα ήθελα να κάνω το εξώφυλλο τους. Όμως, θα επιλέξω τους The Black Dahlia Murder και το τελευταίο τους άλμπουμ “Verminous”, γιατί πέρα από το ότι είναι μουσικό 10ράκι, έχω συνδεθεί τόσο πολύ συναισθηματικά μαζί του, μιας και είναι ο τελευταίος δίσκος που ηχογράφησε ο τραγουδιστής τους, Trevor, πριν βάλει τέλος στη ζωή του.
Βαγγέλης Πέτικας: Είναι τόσες πολλές… Τι να πρωτοπώ. Εικαστικά σίγουρα θα ήθελα να κάνω για Iron Maiden. Με τον Eddie μπορείς να κάνεις τα μπάντα όπως και γίνεται. In Flames, Metallica, Mastodon (καλά και εδώ της ανωμαλίας) κλπ. κλπ… Τώρα ένα άλμπουμ που με έχει σημαδέψει είναι το Crimson των Sentenced. Τους λατρεύω και νιώθω τόσο τυχερός που τους είδα και τους γνώρισα από κοντά.
Μάνθος Στεργίου: Σίγουρα ψοφάω να κάνω ένα artwork για τους Μastodon, μου αρέσει πολύ η αισθητική τους και τα artwork τους. Aν μου δινόταν η δυνατότητα όμως να συμμετέχω στην δημιουργική διαδικασία κάποιου album cover, αυτό θα ήταν το Lateralus.
Ποια θεωρείς κάποια από τα καλύτερα artworks ever στη μουσική βιομηχανία;
Γιάννης Νάκος: Θα μιλήσω καθαρά υπό το φίλτρο του προσωπικού γούστου οπότε θα αναφέρω το Cause of Death (Obituary), Master of Puppets, Arise (Seps), Tales From The Thousand Lakes (Amorphis), Dark Is the Season (Benediction), The Jester Race (In Flames), Divine Intervention (Slayer). Γενικά μου αρέσουν τα εξώφυλλα που ενώ είναι λεπτομερή παραμένουν iconic κι άμεσα αναγνωρίσιμα. Καλλιτέχνες όπως ο Eliran Kantor, John Dyer Baizley, Seth Siro, Niklas Sundin, Dave McKean και Travis Smith παραμένουν υποδείγματα και τεράστιες επιρροές. Η λίστα θα μπορούσε να συνεχιστεί με 100άδες παραδείγματα αλλά είμαι σίγουρος πως ο χώρος είναι πολύτιμος…
Γιάννης Τούσσας: Imperial Triumphant – Alphaville, The Black Dahlia Murder- Nocturnal, Artizan – The Hangman, KoRn – Follow the Leader, Belphego – Totenritual, Sepultura – Arise και παααααρα πολλά άλλα.
Βαγγέλης Πέτικας: Λατρεύω Eliran Kantor. Ο άνθρωπος έχει ανεβάσει τη φάση σε άλλο επίπεδο. Επίσης τρελαίνομαι με εξώφυλλα από Cathedral. Ο Dave Patchett είναι εκπληκτικός, και κλείνω με τα εκπληκτικά εξώφυλλα των Baroness από τον μοναδικό John Dyer Baizley!
Μάνθος Στεργίου: King Crimson – The Court of the Crimson King, Mastodon – Leviathan, Tool – Lateralus, Slayer – Reign in Blood, Iron Maiden – Somewhere in Time, Baroness – Purple, Yob – Our Raw Heart, Yes – Relayer, Joy Division – Unknown Pleasures, Pink Floyd – The Dark Side Of The Moon κι άλλα πολλά…
Τι άλλο σου αρέσει να σχεδιάζεις πέρα από πράγματα σχετικά με τη μουσική;
Γιάννης Νάκος: Οτιδήποτε απαιτεί κάποιου είδους εικονογράφηση, είτε είναι εξώφυλλο παιχνιδιού, poster ταινίας, κλπ. Μου αρέσει πολύ να ζωγραφίζω αφηρημένα σχήματα, να πειραματίζομαι με ανθρώπινες και μη μορφές, patterns, υφές, οτιδήποτε.
Γιάννης Τούσσας: Μου αρέσει πάρα πολύ να κάνω καρικατούρες. Πιστεύω πως κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία να κάνω καρικατούρα, νιώθω πάλι νέος και μου έρχονται σκηνές από την νεότερη ζωή μου που δούλευα σε παιδικά πάρτι και έκανα καρικατούρες για δαιμονισμένα παιδάκια, τα οποία είχαν καταναλώσει άπειρες δόσεις ζάχαρης και υδατανθράκων.
Βαγγέλης Πέτικας: Γενικά μου αρέσει πολύ να σχεδιάζω ετικέτες ποτών, μπορείς να κάνεις πολύ ωραία πράγματα και σε αυτή την βιομηχανία, και θα ήθελα πολύ να εικονογραφήσω πόστερς για ταινίες. Γενικά με την εικονογράφηση μπορείς να είσαι ταυτόχρονα σε πολλες βιομηχανίες, δεν υπάρχει κάτι να σε περιορίσει.
Μάνθος Στεργίου: Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι αρκετά ενεργά με τον σχεδιασμό ετικετών μπύρας από διάφορες Ελληνικές μικροζυθοποιίες. Μου έχει ανοίξει νέους ορίζοντες και το γουστάρω πολύ, μιας και είναι το αγαπημένο μου ποτό.
Πώς προέκυψαν τα Soundscape Stories; Τι να περιμένουμε στις 29-30 Απριλίου;
Γιάννης Νάκος: Με τον Γιάννη, τον Μάνθο και τον Βαγγέλη έχουμε πολύ καλές σχέσεις κι αυτό είναι κάτι που θέλαμε να κάνουμε καιρό τώρα, ειδικά μετά την επιτυχία της προηγούμενης έκθεσης προ 5ετίας περίπου. Στην έκθεση το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει δουλειές σε φυσική μορφή, πολλές από αυτές μάλιστα για πρώτη φορά, καθώς θα υπάρχουν έργα που δημιουργήθηκαν για το event αυτό! Θα υπάρχει επίσης η δυνατότητα αγοράς αντιγράφων των έργων, ζωντανές εμφανίσεις μουσικών σχημάτων, dj sets, πραγματικά το όλο σκηνικό θα στάζει δημιουργία και τέχνη!
Γιάννης Τούσσας: Με τους υπόλοιπους καλλιτέχνες γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, και συζητούσαμε καιρό τώρα την δημιουργία αυτής της έκθεσης. Επίσης είναι κάτι σαν συνέχειa του Μetal Ιllustration – Αn Exhibition που είχαμε κάνει το 2018.
Βαγγέλης Πέτικας: Είναι κάτι που το είχαμε ξανακάνει με τα παιδιά πριν 5 χρόνια και είχε πάει εξαιρετικά καλά, οπότε είπαμε να το ξανακάνουμε. Είναι μια ωραία συγκέντρωση για φίλους, γνωστούς και άγνωστους, θα μιλήσουμε θα πιούμε θα ακούσουμε ωραία μουσική και γενικά θα βρεθούμε όλοι από κοντά, σπάζοντας λίγο αυτό το τοίχος των social media. Θα περάσουμε πολύ όμορφα!
Μάνθος Στεργίου: Με τα παιδιά έχουμε μια πολύ καλή σχέση όλα αυτά τα χρόνια, είμαστε φίλοι και ανταλλάσσουμε συχνά τις απόψεις μας, τις δουλειές μας, και τους προβληματισμούς μας γύρω από το συγκεκριμένο επάγγελμα. Πριν 5 χρόνια είχαμε επαναλάβει μια παρόμοια έκθεση, που πήγε πάρα πολύ καλά, και από τότε το συζητάμε να κάνουμε πιο συχνά κάτι τέτοιο. Αυτό που κάνει ενδιαφέρουσα τη συγκεκριμένη έκθεση είναι ότι πέρα από κάποιες επιλεγμένες μας δουλειές, θα έχουμε αρκετά έργα τα οποία δημιουργήθηκαν ειδικά γι’ αυτόν τον σκοπό, δηλαδή θα τα δει ο κόσμος για πρώτη φορά εκεί. Θα έχουμε πολλή μουσική, όπως live performace από Loop Vertigo και Moon Moth, dj set φωτιά από Junior SP. Όλα αυτά με ελεύθερη είσοδο, στον φιλόξενο χώρο του Nomads, παρέα με εκλεκτά μπυράκια και ωραίο φαγητό. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
