Η σχέση μου με τα live που ζητάω για κάλυψη είναι ιδιαίτερη, καθώς στο δικό μου κεφάλι πρόκειται κάθε φορά για κάτι ξεχωριστό. Πρόσφατο παράδειγμα ας πούμε, το live των Αθηναίων Buried Before I Die, που έριξε και την αυλαία για την μπάντα. Ή εκείνο των Διάφανων Κρίνων πίσω στον Σεπτέμβρη! Η παρουσίαση του “#no_filter” των “πλακατζίδων” Sonata Antartika ήταν λοιπόν κάτι τέτοιο, και έτσι δεν έχασα την ευκαιρία και βρέθηκα στο γεμάτο Six D.O.G.S. το βράδυ του Σαββάτου. Μαζί τους, τα Ορκ της Ραφήνας και οι Allen’s Hand.
Aνταπόκριση: Βασίλης Λύτρας / Φωτογραφίες: Δανάη Φωκίου (περισσότερες εδώ)
Στον συναυλιακό χώρο του Six D.O.G.S., οφείλω να ομολογήσω πως άργησα να μπω, παρά την καθυστέρηση που πληροφορήθηκα πως υπήρξε. Κακός -δικός μου – προγραμματισμός λέγεται αυτό. Η εμφάνιση των Ορκ της Ραφήνας, είχε ήδη αρχίσει, αλλά δεν πρόλαβα να τους δώσω την προσοχή που άξιζαν. Μικροί ηλικιακά, ίσως σχολιαρόπαιδα ακόμη, με το κάφρικο punk rock τους, έκαναν τον κόσμο να στήσει τα πρώτα mosh pits από πολύ νωρίς! Να προσπαθήσω να σε βάλω στο κλίμα; Με το που μπήκα είδα πάνω στην σκηνή μια “χελώνα” που δευτερόλεπτα μετά πηδά στο κοινό και κάνει crowd surfing! Ελπίζω την επόμενη φορά, μιας και θα υπάρξει, να δω ολόκληρο το set τους.
Αμέσως μετά το πέρας της εμφάνισης των Ορκ, το πρόγραμμα είχε Allen’s Hand. Περίπου δηλαδή καθώς τα παιδιά είχαν απρόοπτα! Αρκετή ώρα είχε περάσει και πάνω στην σκηνή Allen’s Hand δεν υπήρχαν. Λίγο μετά οι -φανερά σφιγμένοι- Μπούτος και Wartooth ανέβηκαν στην σκηνή εξηγώντας μας πως ένα μέλος της μπάντας ήταν άφαντο! Και ναι, μας προσέφεραν ένα καμμένο -μα πολύ καμμένο- ανέκδοτο. Με τα πολλά η μπάντα ανέβηκε κάποια στιγμή στην σκηνή παίζοντας μόνο δύο ή τρία κομμάτια, δεν θυμάμαι ακριβώς. Πάντως πάνω από μισή ώρα δεν έπαιξαν! Progressive πατήματα, με ωραίες φωνές και μελωδίες. Άγχος, πίεση χρόνου και κακός ήχος, δεν βοήθησαν καθόλου. Αν και θα ήθελα να τους δω σε πλήρες set, μιας και μόνο κακή μπάντα δεν είναι, μάλλον δεν ταίριαξαν απόλυτα με τους υπολοίπους του biling.
Η μεγάλη ώρα είχε φτάσει! Η ώρα που όλη περιμέναμε! Οι παρέα των Sonata Antartika πατάει σανίδι. Αποθέωση! Κάτι από Ανδρέα Παπανδρέου στο Σύνταγμα. Kαλά, περίπου… Όντως μεγάλο μέρος του κοινού ήταν πάνω από 12, κάτω από 18 και την “έπεφτε” στον Wartooth, που είχε κάλτσα μέχρι το γόνατο και κοτσίδες! Με το setlist μοιρασμένο ανάμεσα σε “Σονάτα Σε Τρολ Μινόρε” και “#no_filter”, οι Sonata Antartika μας προσέφεραν στιγμές απείρου κάλους. Πρέπει να έγιναν τουλάχιστον 15-20 crowd surfings, ο κόσμος ανέβαινε στην σκηνή και τραγουδούσε, κάθε κομμάτι και mosh pit, όλα τα καλά δηλαδή! Στο “Χάππης Χίππος” έπρεπε να βγούν αναπτήρες αλλά δεν πειράζει. Τα themes των Pokemon και Dragonball με πήγαν κάποια χρόνια πίσω, ενώ τα κομμάτια του νέου δίσκου τα λατρεύω όλο και περισσότερο! Στα “Ice Dearth” και “Meh-tal-core” δεν μπορώ να περιγράψω τι έγινε. Ειδικά στο πρώτο που ο Μπούτος πήρε το τετράχορδο, ο Wartooth την κιθάρα και ο Argy το μικρόφωνο. Το μόνο αρνητικό, που δεν ήταν ικανό να επηρεάσει το κοινό τουλάχιστον -η μπάντα ήταν λίγο σπασμένη-, ήταν τα προβλήματα στον ήχο. Αλλά είπαμε ήταν πάρτυ! Και έγινε χαμός. Ακόμη και αν το πρόγραμμα δεν είχε freestyle και hip-hop.