Mέσα σε όλη την παράνοια των τελευταίων χρόνων, τα live των Sodom στη χωρα μας ήταν από αυτά που είχαν «υποφέρει» περισσότερο. Αναβολές, αλλαγές χώρων, και όλα αυτά στο repeat αρκετές φορές μέχρι να φτάσουμε στην βραδιά της Πέμπτης στο Fuzz Club, με κόσμο να κρατάει εισητήρια αγορασμένα από το 2020.
Ανταπόκριση: Σπύρος Ζαρμπαλάς / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (πλήρες photo report εδώ)
Το πρώτο μισάωρο της βραδιάς ανήκε στους Fragments of Despair από την Πάρο. Δυστυχώς λόγω των απαραίτητων ελέγχων, υπήρχε ακόμα μεγάλη ουρά έξω από το Fuzz όταν ξεκίνησαν τα παιδιά, αλλά ευτυχώς και αρκετός κόσμος ήδη μέσα στο μαγαζί.
Melodic thrash/death με αρκετά ατμοσφαιρικά clean περάσματα, και διπλά φωνητικά που «ξυρίζουν» απαραίτητα, έβαλαν τα δυνατά τους να ζεστάνουν το κοινό. Κάποιες ωραίες κιθαριστικές ιδέες δυστυχώς χαντακώθηκαν αρκετά από τον χαοτικό ήχο, και η μπάντα έμοιαζε λίγο μουδιασμένη, αλλά είχε αρκετή διάθεση και κέρδισε σίγουρα μια μερίδα του κόσμου που ανταπέδιδε με χειροκρότημα την προσπάθειά τους.
Μέσα από έναν εντυπωσιακό φωτισμό οι Domination Inc. έκαναν το μπάσιμό τους στην σκηνή, με ενέργεια που σε πιάνει από τα μούτρα από την πρώτη στιγμή. Ο ήχος ήταν αψεγάδιαστος και ευνοούσε το μοντέρνο και groovy υλικό τους να ακουστεί ίσως και καλύτερο σε live συνθήκες, ενώ το δέσιμο και η εμπειρία της μπάντας είναι πλέον εμφανέστατα.Oι συνεχείς προτροπές του Theo στο κοινό για να ακολουθήσει τον ρυθμό της μπάντας έβρισκαν όλο και μεγαλύτερη ανταπόκριση όσο περνούσε η ώρα, κάτι το οποίο κορυφώθηκε στα κομμάτια του “Memoir 414” τα οποία έχουν πλέον ωριμάσει στις συνειδήσεις.
Το νέο υλικό που ακούστηκε μου άφησε πάρα πολύ καλή εντύπωση, ενώ ήταν και η πρώτη συναυλία των Domination Inc. με την νέα σύνθεσή της ως τετράδα. Η μπάντα έχει γυρίσει σελίδα (με την καλή έννοια) από την εποχή του “Infants of Thrash” και μοιάζει να είναι έτοιμη πάρει πίσω όσα σχέδια τους χάλασε η εποχή του Covid. Μας επιφύλασσαν και ένα ωραίο easter egg με την διασκευή του “Rooster” που δεν περίμενε κανείς, και εκτιμήθηκε από όλους.
Τελευταία φορά είχα δει τους Sodom πριν αρκετά χρόνια σε μια κακή βραδιά για την μπάντα, όμως στο Fuzz μου άλλαξαν γνώμη 100%. Δεν ξέρω αν ήταν η επιστροφή του Blackfire, το ότι πλέον παίζουν σαν 4άδα, αν τους πήγαινε το μεγαλύτερο stage ή αν είχαν ευθυγραμμιστεί τα άστρα αλλά η απόδοση τους ήταν σε πολύ, πολύ υψηλότερα επίπεδα. Mπαίνοντας με το ομώνυμο κομμάτι μετά το απαραίτητο intro, ξεκίνησε ο πανικός ο οποίος κράτησε αμείωτος για τις περίπου δύο ώρες της εμφάνισης των Γερμανών.
Μικρά θεματάκια με τον ήχο λύθηκαν γρήγορα, και οι Sodom τίμησαν και με το παραπάνω τα 40 χρόνια ιστορίας τους (βγάζοντας στην σκηνή και αντίστοιχη τούρτα) με ένα χορταστικό setlist το οποίο δεν πρέπει να άφησε κανέναν οπαδό παραπονεμένο. Ειδικά σε δυάδες κομματιών όπως στα Sodomy & Lust/Outbreak of Evil οπουδήποτε και αν κοιτούσες στο μαγαζί δεν έβλεπες άνθρωπο ακίνητο, και ο πανικός που έγινε στα Ausgebombt/Witching Metal/Bombenhagel δεν είχε προηγούμενο.
Αν ψάχναμε ψεγάδι θα βρίσκαμε στην απουσία του Napalm in the Morning, αλλά χαλάλι από την στιγμή που η μπάντα ήταν καθηλωτική και μεταδίδει πολύ μεγαλύτερη όρεξη και «υγεία» πλέον. Ο κόσμος από την μεριά του φαίνεται πως έχει ανάγκη την επιστροφή των μεγάλων ονομάτων στους συναυλιακούς χώρους, θύμιζε παλαιότερες εποχές, και μακάρι το καλοκαίρι που μας έρχεται να γίνουν όλα όπως τα φανταζόμαστε.