Μετά από αλλεπάλληλες ακυρώσεις λόγω πανδημίας, οι Sodom θα βρεθούν τελικά στη χώρα μας για δύο special anniversary old-school shows, όπως δήλωσε ο ιθύνων νους του συγκροτήματος, Tom Angelripper, σε Αθήνα (Fuzz Club) και Θεσσαλονίκη (Principal Club Theater), στις 24 και 26 του μήνα αντίστοιχα.
Με αφορμή αυτές τις εμφανίσεις, ο Άρης Ζαρκαδάκης ξεχωρίζει πέντε albums από τη μεγάλη δισκογραφία του γερμανικού thrash γίγαντα.
Agent Orange (1989): Ξέρω ότι πολλοί θα προτιμούσατε να δείτε στην πρώτη θέση το Persecution Mania. Εκεί βεβαίως μπήκαν οι βάσεις. Πέραν του ότι ήταν ποιοτικά ανώτερο του προκατόχου του, το Agent Orange ήταν και το πρώτο album της μπάντας που μπήκε στα Γερμανικά charts. Αν κάποιος σε ρωτήσει τι εστί Sodom, του καρφώνεις τα ακουστικά στα αυτιά και πατάς play.
Επίκαιρη αφιέρωση στα liner notes: “This album is dedicated to all people – soldiers and civilians – who died by senseless aggressions of wars all over the world.”
Top tracks: Remember the Fallen, Ausgebombt, Agent Orange
Persecution Mania (1987): Στο δεύτερο studio album τους, τα black στοιχεία είναι ακόμη εδώ, αλλά φαίνεται πλέον η αλλαγή προς το thrash metal. Δίνει νόημα στον όρο ‘τευτονικό thrash’ και αγριοκοιτάζει προς την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.
Ειδοποιός διαφορά με το άγουρο ντεμπούτο, Obsessed by Cruelty, η προσθήκη του κιθαρίστα Frank Blackfire, ο οποίος βεβαίως ήταν παρών και στο Agent Orange πριν αποχωρήσει για τους Kreator.
Top tracks: Nuclear Winter, Bombenhagel, Christ Passion
Tapping the Vein (1992): Μια εποχή που το thrash, όπως και γενικά το heavy metal δεν είναι και στα καλύτερά του, από πλευράς εμπορικότητας, οι Sodom κυκλοφορούν το πιο βαρύ και ασήκωτο album τους, με την προσθήκη και αρκετών death metal στοιχείων. Σε μια -refuse to lose- φάση, οι Sodom αποδεικνύουν γιατί είναι μία από τις σημαντικότερες thrash μπάντες εκεί έξω. Στιχουργικά, εδώ καταπιάνονται και με κοινωνικοπολιτικά θέματα. Ίσως η παραγωγή θα μπορούσε να είναι και σε καλύτερο επίπεδο.
Top tracks: Body Parts, Tapping the Vein, One Step Over the Line
M-16 (2001): Πιθανότατα η καλύτερη στιγμή της ύστερης περιόδου των Sodom. Πολλοί fans το τοποθετούν ακόμη πιο ψηλά. Συμπαγές album από την άποψη της ποιότητας των συνθέσεων. Με πιο κατεβασμένες ταχύτητες σε σημεία αλλά και thrash ομοβροντίες. Στιχουργικά επανερχόμαστε σε θέματα της καλής τους εποχής, των Persecution Mania και Agent Orange. Πολύ καλή προσπάθεια από όπου κι αν το πιάσεις.
Top tracks: Napalm in the Morning, M-16, Marines
Code Red (1999): Μετά από ένα σερί τριών μετριότατων albums κατά τη διάρκεια των mid-90’s, οι Sodom επιστρέφουν στον κλασικό τους ήχο, στην προσπάθεια τους να ανακτήσουν τη θέση τους στο thrash στερέωμα. Όχι τίποτα συγκλονιστικό σαν σύνολο αλλά πολύ καλύτερο από τους κοντινούς του προκατόχους, το Code Red αναθέρμανε το ενδιαφέρον των fans για τη μπάντα και την επανέφερε στο δρόμο που χάραξαν στα 80΄s.
Top tracks: Code Red, Tombstone, The Vice of Killing