Λοιπόν, όσο περνάει ο καιρός νιώθω όλο και λιγότερη έκπληξη για πολλά πράγματα, πόσο μάλλον για καινούργιες μπάντες. Ωστόσο, θες η νοσταλγία, θες το ότι ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται, όταν κάποιος φίλος δισκοπώλης μου έβαλε να ακούσω τα εν λόγω τυπάκια με έπιασε ένα πράγμα παρόμοιο με αυτό που με έπαινε την δεκαετία του ΄90, που έλεγα ότι αυτό που ακούω έχει πολλές προοπτικές, ελπίδα κάπως φρούδη, δεδομένου του ότι είναι 2024 και σχεδόν όλα έχουν απομυθοποιηθεί.
Οι Slope, εντούτοις, είναι η επιτομή της αγνής funky διασκέδασης που φωνάζει 90΄s από έτη φωτός μακρυά και σε ταξιδεύει στις παραλίες της Καλιφόρνια, παρά το γεγονός ότι κατάγονται από το Duisburg της Γερμανίας. Πρόκειται , λοιπόν, για μία funk metal/ crossover πενταμελή μπάντα , με δύο τραγουδιστές, που οφείλουν πολλά στους Bad Brains, τους RHCP, τους Jane’s Addiction, τους Living Color, τους Infectious Grooves (και κατ’ επέκταση τους Suicidal Tendencies), τους Dog Eat Dog και ακόμη, κατά πολλούς, και τους σύγχρονους hardcore ήρωες, Turnstile, καθώς οι Slope δεν κρύβουν τις βαθιές hardcore καταβολές τους.
Η γενική ιδέα είναι ότι οι τρεις οργανοπαίχτες της κάνουν διάφορα ακροβατικά με βάση το funk ,τα οποία τείνουν, βέβαια, στο hxc και το metal στα περισσότερα, αν όχι όλα, τα κομμάτια. Σημειωτέον, θέλει καλή τεχνική κατάρτιση για να πετύχεις κάτι τέτοιο, καθώς ούτε το κατά Frusciante ευαγγέλιο είναι ευανάγνωστο, ούτε ο Rob Trujillo φημίζεται για τις εύκολες μπασογραμμές του. Πάνω σε αυτό το μουσικό υπόβαθρο οι δύο mcs/frontmen φτύνουν ρίμες από καυτό ατσάλι, προσομοιώνοντας τους Beastie Boys και τον Anthony Kiedis.
Κοινώς, ο ήχος τους σε παρακινεί, φίλε ακροατή, και σε mosh ή headbanging, αλλά και να κουνήσεις το κωλαράκι σου ρυθμικά αριστερά και δεξιά. Συγκεκριμένα στο “It’s tickin’” διοχετεύουν τους εσώτερους Bad Brains τους, περιόδου “I Against I” και τους επιγόνους τους Living Color, ενώ στο “Chasing Highs” βάζουν μία γερή δόση Infectious Grooves/Suicidal Tendencies στο μίγμα. Αλλού, στο “Nosedive” και το ομώνυμο “Freak Dreams” οι παιχνιδιάρικες funky κιθάρες τον σέξι ρυθμό των RHCP, ενώ στο γκαζωμένο “Hectic Life” προσεγγίζουν τους Sabbath και τους Beastie. Και όλα αυτά με μία επιτηδευμένα 90’s παραγωγή, που σε κάνει να απορείς πως το κατάφεραν. “Καυλωτικό;” όπως λέει και ο φίλος Φουσέκης.
Το διασκέδασα αφάνταστα και συστήνω καθημερινή δόση, πρωί-μεσημέρι-βράδυ, για να στρώσετε χαρακτήρα ρε ξενέρωτοι.
