Μετά από σχεδόν μια δεκαετία δισκογραφικής σιγής, οι Ισλανδοί post-rockers επιστρέφουν με το πανέμορφο Átta. Με τον πολυοργανίστα Kjartan Sveinsson να στηρίζει εκ νέου το line-up του group, η νέα κυκλοφορία των Sigur Rós είναι μια ακόμη λυρική -σχεδόν υπνωτική- προσθήκη στον εξαιρετικό κατάλογο τους. Στην εν λόγω version της μουσικής τους εξέλιξης, η συμμετοχή 41-μελούς ορχήστρας (συνθήκη που θα απολαύσουμε σύντομα και στη χώρα μας) χαρίζει στους Sigur Ròs μια νέα -αποκαλυπτική- δυναμική στα συνθετικά τους δεδομένα.
Το συμφωνικό neoclassical μονοπάτι του Átta, σε αντίθεση με το σκοτεινό/ψυχρό μοτίβο περασμένων κυκλοφοριών, μπάζει λίγο από κοσμικό φως και ελπίδα. Παρά τη σχεδόν καθολική έλλειψη κάθε είδους percussion (δεν θ’ ακούσεις στάλα τύμπανα εδώ) το μεγαλεπίβολο -στα χαρτιά- project του Átta είναι ντυμένο με τολμηρές μελωδίες, εντυπωσιακές ενορχηστρώσεις και επιβλητικά ambient στοιχεία. Από το πάνω ράφι δισκογραφικό εγχείρημα δηλαδή, όπως ακριβώς μας έχουν συνηθίσει.
Αν και εκ πρώτης, μια εξ ολοκλήρου ακρόαση του album υπερβάλλει σε καλλιτεχνική πληροφορία, που ίσως είναι δύσκολο να τη διαχειριστείς -θέλει δηλαδή τον χρόνο του για να σε ανταμείψει- το Átta πληροί όλες τις Sigur Rós προϋποθέσεις που χρειάζεται ένα album τους για να σου επιβληθεί. Στις εκπληκτικές στιγμές αυτής τις κυκλοφορίας, τα “Blóőberg”, “Klettur”, “Gold” και “Fall” δείχνουν να ξεχωρίζουν, χωρίς ωστόσο να απέχουν ιδιαίτερα από τη σπουδαία αισθητική του συνολικού έργου.
Το Átta είναι ένα ακόμη must have για τους fans των Ισλανδών, και όχι μόνο. Μπορεί να μην είναι ταιριαστό soundtrack για ντάλα καλοκαίρι (αν και από βροχή καλά τα πάμε), μα είναι μια εξαιρετική μουσική αγκαλιά για τις νύχτες του χειμώνα. Πολυαναμενόμενη και συγκινητική η επιστροφή τους, αναγκαία και η παρουσία μας στην εμφάνιση τους κάτω από την Ακρόπολη.