Η μουσική της Sasami Ashworth είναι ένα παράξενο blend απο late 90΄s ήχους (στο περίπου), στυλιζαρισμένη από ένα αλλόκοτο contrast pop punk/(nu)metal/folk/indie rock επιρροών, που οριακά γλυτώνει το artistic φιάσκο που εμπνέει το εξαιρετικά κακό εξώφυλλο του νέου της -δεύτερου- album. Στα credits του Squeeze (στην παραγωγή αλλά και ως session μουσικοί) συναντάμε τύπους όπως οι Ty Segall, Kyle Thomas (King Tuff), Dirk Verbeuren (Megadeth), Jay Bellerose (jazz ντράμερ είν’ αυτός) κ.α. Άντε να βγάλεις άκρη δηλαδή.
Οκ, αν καταφέρεις να ξεπεράσεις τις κυκλοθυμικές μουσικές τάσεις που ορίζουν αυτό το project, το Squeeze έχει αρκετά ενδιαφέρουσες στιγμές. To -κάπως σαν- industrial pop του “Skin A Rat” είναι ένα σίγουρο κόλλημα, ενώ το “Say It” πιάνει μια Godflesh συνταγή και την “καταστρέφει” με ένα πανέμορφο επίσης pop ρεφρέν. Αργότερα έχουμε τα “Call Me Home” και “Tried To Understand” που ακούγονται σα b-sides απο δίσκους της Liz Phair και της Sheryl Crow αντίστοιχα. Το “Make It Right“, ίσως είναι το single που ξεχωρίζει λίγο παραπάνω σ’ αυτήν εδώ την κυκλοφορία. Το Squeeze παρά το παράξενο flow του, είναι ένα συμπαθητικό medley από ήχους που ξέρεις (και ίσως είχες αγαπήσει κάποτε) αλλά μέχρι εκεί.
Απ’ την άλλη, όταν σε κυκλοφορία της Matador ακούς κομμάτι όπως το “Sorry Entertainer” με τα διπέταλα, τα σολίδια, τις γκαρίδες και τα όλα του, κάτι παράξενο σίγουρα συμβαίνει μ’ αυτή την τύπισσα απ’ το μακρινό L.A. To Squeeze, θα μπορούσε να είναι το chill out album που οι φίλοι του djent επιλέγουν ν’ ακούσουν τις νύχτες. Κάτι τέτοιο.