Θα ανεβαίναμε άλλους τόσους «Λυκαβηττούς», ώστε να ξανά ζήσουμε ή καλύτερα, να γιορτάσουμε αυτό που πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιούλιου, στο θέατρο Λυκαβηττού, στα πλαίσια του Rockwave Nights. Οι Rotting Christ γιόρτασαν 35 χρόνια πορείας, ο Σάκης Τόλης τα 52 του χρόνια και εμείς την ύψιστη εμπειρία μιας μέταλ συναυλίας!
Ανταπόκριση: Χαρά Ευδαίμων / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (πλήρες photostory εδώ)
Περίπου στις επτά το απόγευμα, μάζες ”metalheads”, είχαν σχεδόν καταλάβει τον λόφο. Μόλις μπήκα στον χώρο του φεστιβάλ, οι αισθήσεις μου κατακλύστηκαν, από ήχους, εικόνες, χαρούμενες φωνές φίλων να χαιρετούν ο ένας τον άλλον, φωνές γεμάτες συγκίνηση. Το πλήθος είχε ήδη μαζευτεί στη κεντρική σκηνή, άλλωστε σε μόλις λίγα λεπτά επακολουθούσε το καλύτερο opening act που θα είχαμε φανταστεί, με τους Black/Death metal παλαίμαχους των ’90 Varathron. Ο ήλιος δεν είχε ακόμη δύσει και υπό τους ήχους του “Hegemony Of Chaos”, οι Varathron είχαν ήδη μετατρέψει το θέατρο σε μια παγανιστική πανδαισία. Όταν ακούστηκε το “Son of the moon” (His Majesty At The Swamp, 1993) το κοινό βρυχήθηκε ως απάντηση στη μουσική τους, χτυπώντας τις γροθιές τους στον αέρα ομόφωνα. Δεν έλειψαν τίτλοι από τις πιο πρόσφατες δισκογραφικές δουλειές όπως, “Ouroboros Dweller” (Patriarchs of Evil, 2018) και τo “Crypts in the mist” (The Crimson Temple, 2023). Με βεβαιότητα οι Varathron, εκπλήρωσαν τον στόχο τους ως «προάγγελοι» στο τι έπεται να ακολουθήσει και μας παρέσυραν ανεπιτήδευτα, στην έννοια του σκοτεινού και μυστικιστικού Black.
![](https://rockinathens.gr/wp-content/uploads/2024/07/varathron1.jpg)
Στις 21.10, «Και οι επτά άγγελοι εσάλπισαν». Ένιωσα ρίγη από τις πρώτες κιόλας νότες του Εναρκτήριου “666”. Ανατρίχιασαν μέχρι και τα άβατα των δασών και οι σκιές των βράχων όταν οι φωνές μας ενώθηκαν με τον Σάκη Τόλη. Επιτέλους! Το ταξίδι στην άβυσσο των Rotting Christ είχε ξεκινήσει…
Καθ’ολη τη διάρκεια, ο Κωστής Φουκαράκης στη lead κιθάρα της μπάντας εξαπέλυε τα σόλο, ο Κώστας Χελιώτης aka Spades επιτίθονταν στο μπάσο του λες και ήταν ένα εκρηκτικό κρουστό όργανο, ο ντράμερ Θέμης Τόλης στο υπερυψωμένο κιτ του στο κέντρο της σκηνής μας κέρναγε αριστοτεχνικά γεμίσματα, και ο Σάκης Τόλης μας καλούσε να τα κάνουμε «π@υτανα ΟΛΑ!», «κύκλο και ξύλο» και να δημιουργήσουμε το μεγαλύτερο mosh pit που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα, δημιουργώντας μια ακουστική δίνη που είναι ξεκάθαρα δική τους.
![](https://rockinathens.gr/wp-content/uploads/2024/07/rotting-christ6.jpg)
Η ένταση κορυφώθηκε όταν ακολούθησε το “Fire, God And Fear” από το άλμπουμ “The Heretics”. Η φρενίτιδα συνεχίστηκε όταν ήχησε το εμβληματικό «Κατά τον Δαίμονα Εαυτού», φλερτάροντας ολοένα και περισσότερο με τις γοτθικές ατμόσφαιρες. Το venue άρχισε να φλέγεται όταν μας γύρισαν πίσω στο παρελθόν με τίτλους όπως “Gloria De Domino Inferni” , “Aealo”, “Demonon Vrosis” και το επιβλητικό “King Of A Stellar War” από το άλμπουμ “Triarchy of the lost lovers”, το οποίο ενσωματώνει αβίαστα τους οπερατικούς φωνητικούς τόνους με τη βροντερή κιθάρα.
Το σκληροπυρηνικό σόου συνεχίστηκε με τα με τα σφιχτά δομημένα, εκρηκτικά riff του “F’gmenth Thy Gift”, τη διασκευή του χάους “Societas Satanas”, το ιστορικό “Nemecic” και το “Athanatoi Este” που μας παραπέμπει στις κιθάρες των Dissection με το βροντερό ρυθμικό του τμήμα.
Συνέχισαν black-as-fuck έως ότου το ντελίριο μας διακόπηκε για λίγα λεπτά καθώς μια τούρτα εμφανίστηκε στη σκηνή, ώστε να τιμήσουμε και οι 6.000 που παραβρισκόμασταν εκεί, τα γενέθλια του σκοτεινού άρχοντα της μέταλ σκηνής Σάκη Τόλη, ο οποίος, αν και δε του αρέσουν αυτά, τη αποδέχτηκε με χαρά και αστειευόμενος αναφώνησε «8 πριν τα 60». Σε λίγα δευτερόλεπτα το κοινό είχε πάλι παρασυρθεί μέσα σε mosh pits και crowd surfing υπό τους ήχους του “In Yumen – Xibalba” και του “Grandis Spiritus Diavolos” με τα σκοτεινά καθαρά φωνητικά. Σε μια στιγμή άκρας συναισθηματικής φόρτισης ο Frontman των RC, αφιέρωσε σε όλους εμάς, μα ιδιαίτερα στους πατεράδες και τα παιδιά τους που βρίσκονταν ανάμεσα μας, το μελωδικό “Like Father, Like Son”, από τον φετινό άλμπουμ “Pro Xristou”, λέγοντας χαρακτηριστικά «Είστε Αθάνατοι”».
![](https://rockinathens.gr/wp-content/uploads/2024/07/rotting-christ7.jpg)
Ενώ αισθανόμασταν ότι το τέλος της σκοτεινής μας αφύπνισης είχε φτάσει στο τέλος του, αρχίσαμε να ζητωκραυγάζουμε «Rotting Christ… Rotting Christ!». Προς έκπληξη όλων, το συγκρότημα επέστρεψε στη σκηνή και ερμήνευσε ακόμη ένα ακόμη encore . “Non Serviam”! Η φράση που αποδίδεται στον Εωσφόρο και σημαίνει «δε θα υπηρετήσω», την οποία είπε στον Θεό αρνούμενος να τον υπηρετήσει στο Ουράνιο Βασίλειο. Ο Σάκης προσκάλεσε τους θαυμαστές του, να ανέβουν μαζί του πάνω στη σκηνή. Ακολούθησε ένα πραγματικό χάος με το κόσμο να παραληρεί, σαν να ξεπετάχτηκαν από τη «Γιορτή των τρελών», ορμώμενοι πάνω στo stage ανάμεσα στους απόλυτους performers της black metal, επιδιδόμενοι σε συγχρονισμένο headbanging, ανταλλάσσοντας μαζί τους αγκαλιές, καπνογόνα μετατράπηκαν σε εστίες λατρείας και τα τελευταία λεπτά είχαν πάρει τη μορφή μιας ακραίας, κοσμικής, πανηγυρικής τελετουργίας!
![](https://rockinathens.gr/wp-content/uploads/2024/07/rotting-christ17.jpg)
Θαυμαστές από όλο τον κόσμο, την Πορτογαλία, την Βραζιλία, την Γαλλία, την Γερμανία, την Πολωνία, την Παλαιστίνη κ.α. γίναμε ένα στη καλύτερη παράσταση όλων των εποχών. Το αποτέλεσμα της συναυλίας ήταν ταραχώδες, εξυψωτικό και η τεράστια ποσότητα ενέργειας που μας δόθηκε ήταν απτή. Εν κατακλείδι αυτή είναι στην πραγματικότητα η ταυτότητα και η κληρονομιά τους -χωρίς κανέναν αντισταθμιστικό συμβιβασμό– ως «ακραιο» και «υπόγειο» μέταλλο, ως ωδή στη βαρβαρότητα, ως αδιαπραγμάτευτης στάσης ζωής, ως πλατωνικό ιδανικό. Έπειτα από αυτό που βιώσαμε, θα τολμήσω να εκφράσω ότι, οι Rotting Christ κρατάνε στις πλάτες τους ως άλλοι Άτλαντες, την σύγχρονη παγκόσμια μέταλ σκηνή και τους ευχαριστούμε από καρδιάς για αυτό.
![](https://rockinathens.gr/wp-content/uploads/2024/07/rotting-christ21.jpg)