Οι Rotting Christ, ως γνήσιοι εγκαθιδρυτές της εγχώριας heavy metal σκηνής, με αναγνωρισμένη μουσική πορεία εντός αλλά και εκτός ευρωπαϊκού συνόλου, μας προσέφεραν ένα τρομερό διήμερο συναυλιών, στο Piraeus Academy στις 25 και 26 Ιανουαρίου, αντίστοιχα. Βρέθηκα στο συναυλιακό χώρο τη δεύτερη μέρα της εμφάνισής τους, σε ένα κατάμεστο venue, με ένα πλέον προετοιμασμένο κοινό αναφορικά με το τι πρόκειται να παρακολουθήσει. Τα opening acts, της βραδιάς εναρμονισμένα απόλυτα με τον σκληρό ήχο, αποτέλεσαν τις ιδανικές επιλογές προθέρμανσης του κόσμου.
Ανταπόκριση: Ευτυχία Διαμαντή / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής
Πρώτους, υποδεχόμαστε τους Cursed Blood, μια μπάντα που δημιουργεί την ιδανική death metal ατμόσφαιρα που συνταιριάζει απόλυτα με την όλη αισθητική της βραδιάς. Οι ίδιοι, έχοντας πρόσφατα κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους “Taker Of Life”, με το γκρουβάτο μοτίβο τους, τα ογκώδη τύμπανα και τα σκοτεινά φωνητικά μας φέρνουν σε επαφή με το κλασικό, πατροπαράδοτο metal που κινείται σε πιο μυστήρια μονοπάτια και old school ρυθμούς. Παρατηρώντας τριγύρω εισπράττω την εντύπωση πως ο κόσμος που έχει συγκεντρωθεί εκεί γνωρίζει τη μουσική τους ταυτότητα. Απ’ το setlist τους φυσικά δεν εκλείπει το ομώνυμο Taker Of Life, ενώ παράλληλα ακούμε μεταξύ άλλων τα The World Of Madness, Nailed, Silent Era, Sodomic Damnation και Blacklash rampage, με έντονες συνθέσεις και δυναμική σκηνική παρουσία.
Δαιμονισμένες κιθάρες, ογκώδη drums και έντονο μπάσο, σε συνδυασμό με φωνές γεμάτες γρέζι, έχουμε και από τους Abyssus, όταν παίρνουν τη θέση τους στο stage. Σε μια επίσης πιο old school εκδοχή, οι Abyssus, που σχηματίστηκαν το 2011, μας παρουσιάζουν ένα δυναμικό intro, η αρχή του οποίου πραγματοποιείται με το Into The Abyss, ενώ εν συνεχεία ακούμε κομμάτια απ’ όλο το φάσμα της μουσικής τους πορείας, όπως το χαρακτηριστικό τους Summon The Dead, Sacrifice, το γεμάτο ένταση Unleash The Storm και στο κλείσιμο τα Visions of Eternal Pain και Those of The Unholy, που μου φέρνουν στο νου επιρροές ηχητικά παρόμοιες με τους Obituary.
Λίγο πριν πατήσουν επί σκηνής το πόδι τους οι θρυλικοί Rotting, υποδεχόμαστε τους Death Courier, μια μπάντα που συναντά τις ρίζες δημιουργίας της στις αρχές της θεμελίωσης της heavy metal σκηνής στην Ελλάδα. Το τρίο από την Πάτρα, αναδιαμορφωμένο με νέες προσθήκες, παίζει δυνατά και γκρουβάτα, και τα howls διαδέχονται το ένα το άλλο. Μεταξύ άλλων ακούμε κομμάτια από την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, το EP τους που τιτλοφορείται ως Demise, όπως τα Mindwarp και Swamlife. Η πρώτη μας επαφή μαζί τους γίνεται με το Deprive The Deceased, ενώ για encore μας βυθίζουν στη σκοτεινή τους άβυσσο με το ομώνυμο Feeding The Abyss, και ολοκληρώνουν το set τους με το χαρακτηριστικό κομμάτι της black metal ηχητικής τους ταυτότητας, το Demise.
Έχοντας, ξαναδεί τους Rotting Christ, ζωντανά, επικροτώ για άλλη μια φορά την αδιαμφισβήτητη ικανότητά τους, να γεμίζουν μια σκηνή, σε δύο συνεχόμενες μέρες εμφανίσεων. Η επιλογή του setlist, κινείται στις ένδοξες εποχές της μουσικής τους πορείας, κυρίως στη δεκαετία του ‘90, με πιο πρώιμες αναφορές ενώ δεν μπορεί να μην αναφερθεί η προσθήκη του εξαιρετικού After Dark I Feel σε αυτή τη γκάμα μουσικών επιλογών. Ο Σάκης μας φωνάζει “Πουτάνα Όλα Αθήνα” και η γη σείεται, τα κυκλικά mosh pits μετά από σιγοντάρισμα διαδέχονται το ένα το άλλο.
Οι ίδιοι όπως πάντοτε, άρτιοι παικτικά, με περίσσιο επαγγελματισμό, μας ωθούν με πυγμή να επιδοδούμε σε ατέλειωτο headbanging και sing along, από τις πρώτες νότες του εναρκτήριου Feast Of The Grand Whore, το διαμάντι του Satanas Tedeum. Έντονο είναι και το ξεδίπλωμα του Triarchy Of the Lovers, με χαρακτηριστικά τα King Of a Stellar War και Archon, που σαρώνουν τις αισθήσεις μας. To The Forest Of N’Gai σε συνδυασμό με το The Old Coffin Spirit, μας φέρνουν πιο κοντά στο Passage Τo Arcturo ενώ το καταιγιστικό Thy Mighty Contract ξαναζωντανεύει μέσα από τα Visions Of the Dead Lover και The Fourth Knight Of Revelation. Το εκστατικό Societas Satanas, που προκαλεί ένα μεγάλο mosh pit, συμπνέει λίγο αργότερα με το The Sign Of Evil Existence, που αποτελεί ακόμα μια στιγμή κορύφωσης της εμφάνισής τους. Με την προσθήκη του Κωσταντίνου Φουκαράκη στην κιθάρα και του Κώστα Χελιώτη στο μπάσο, η μπάντα αποκτά μια νέα πνοή ζωής, που την καθιστά ακόμα πιο μεστή και δυναμική επί σκηνής. Η τρομερή ενέργεια που μεταφέρουν σε κάθε τους εμφάνιση, κρίθηκε για μια ακόμη φορά άξια θαυμασμού. Ο κόσμος επαναλαμβάνει ρυθμικά και ασταμάτητα “Rotting Christ” για να τους επαναφέρει ζεστά στη σκηνή και να ταλαντεύσουν για λίγο ακόμα τον ψυχισμό μας, με το πλέον πολυπόθητο encore τους, το Non Serviam.
Οι εντυπώσεις μου μετά τη γνωριμία μου με το μουσικό χαρακτήρα του εν λόγω συγκροτήματος, έναν αυθεντικό θεμελιωτή και μεταδότη της heavy metal, στα εγχώρια και όχι μόνο δεδομένα, αισθάνομαι ότι δε μπορούν να αποδοθούν με ακρίβεια σε μια γραπτή ανταπόκριση. Επαγγελματισμός, αρτιότητα, ακραίος δυναμισμός, διάσπαρτη ενέργεια, grooves και ατέλειωτα riffs, επιβλητικά φωνητικά και ιδιαίτερες συνθέσεις σε απόλυτη σύμπνοια, κάθε φορά ένα επίπεδο παραπάνω, απ’ την ήδη υπάρχουσα κορυφή.
