Μεσοβδόμαδο live πάντα είναι μία δύσκολη υπόθεση, και για αυτόν που το διοργανώνει και για αυτόν που πάει. Οι δικοί μας Rosewood Brothers διάλεξαν το βράδυ της Πέμπτης για να παρουσιάσουν το νέο τους 1oιντσο βινύλιο. Ο κόσμος που συνάντησα στο άνοιγμα της πόρτας ήταν λίγος αλλά σε καμία περίπτωση αντιπροσωπευτικός αυτού που ακολούθησε στη συνέχεια.
Ανταπόκριση/Φωτογραφίες: Χρήστος Ζαρκαδάκης
Βάλε το ελεύθερο της εισόδου και βάλε -για μένα πρώτο και κυριότερο- την ποιότητα της μπάντας, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή η πολυμελής ομάδα, το An είχε μαζέψει σίγουρα πάνω από 300 άτομα, όλων των ηλικιών καθώς μπορούσες να δεις πιτσιρίκια δίπλα στη σκηνή, “ψαγμένους” 30ρηδες και κυρίες άνω των 50 που ήρθαν στο An φορώντας τα καλά τους δημιουργώντας ένα ετερόκλητο κοινό που, όμως, στη συνέχεια ευχαριστήθηκε εξίσου, τη μοναδική παράσταση που έδωσαν οι Rosewood Brothers.
Η μεγάλη αυτή παρέα ανέβηκε, λοιπόν, στο σανίδι του An περίπου στις 22:30 χαιρετώντας τον κόσμο και μαζί τους έφεραν και το blues rock τους διανθισμένο σε πολλά σημεία από soul και funk στοιχεία. Το set τους διήρκεσε για περίπου 2 ώρες, μέσα στις οποίες χορτάσαμε, στην κυριολεξία, μουσική. Η μπάντα είχε κέφια και κατάφερε να παρασύρει τον κόσμο μαζί της αφού σε στιγμές έβλεπες πρόσωπα χαζεμένα να κοιτούν χαμογελώντας προς τη σκηνή, άλλους να χορεύουν και άλλους να κουνάνε ρυθμικά το κεφάλι τους, όντας πιο συγκρατημένοι. Από πλευράς set έπαιξαν σχεδόν όλο -αν όχι ολόκληρο συγχωρέστε αν δε θυμάμαι- το EP τους “Homemade Music”, το οποίο συστήνω ανεπιφύλακτα σε κάθε φίλο του blues ήχου.
Στη σκηνή είδαμε αρκετούς guests, οι οποίοι δεν ήταν σε καμία περίπτωση συμπληρωματικοί καθώς ανέβασαν το επίπεδο της εμφάνισης που είδαμε, είτε μιλήσουμε για τα πνευστά των Raindogs, είτε για τον Πάνο των Earthbound είτε για τον Σταύρο των θρυλικών Deus X Machina, που μέσα στον επαγγελματισμό που έβγαλαν, κατάφεραν να δώσουν μία παρείστικη, ευχάριστη νότα στο show που είδαμε, ακόμη και σε κάποιο σημείο ο αριθμός των ανθρώπων που είδαμε επί σκηνής έφτανε διψήφιο αριθμό!
Συνοψίζοντας, ένα show με όλη την έννοια της λέξης που κατάφερε να κερδίσει τον γράφοντα και, πιστεύω, κανένας μα κανένας δεν έφυγε δυσαρεστημένος από το An την Πέμπτη.