To φετινό Rockwave Festival το περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία είναι η αλήθεια. Δίχως το πολύ πολύ μεγάλο όνομα, αλλά με πρωτοεμφανιζόμενες μπάντες στην Ελλάδα (Turbonegro, Dropkick Murphys, The Last Shadow Puppets) οι οποίες έχουν και αρκετό κοινό στη χώρα μας και με μία πρωτοφανή για τα δεδομένα του θεσμού συνοχή ανάμεσα στις μπάντες στην κάθε σκηνή.
Ανταπόκριση: Άρης Ζαρκαδάκης / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Παρά το γεγονός ότι φτάσαμε σαράντα λεπτά πριν την εμφάνιση των Wish Upon A Star που ανοίγαν την ημέρα, ο κόσμος μου φάνηκε πολύ περισσότερος σε σχέση με άλλες χρονιές για τέτοια ώρα. Αυτό ήταν καλός οιωνός για τη συνέχεια. Οι Wish Upon A Star, λοιπόν, ανέβηκαν στη σκηνή και μας παρουσίασαν το πολύ όμορφο μελωδικό punk τους που λοξοκοιτάει προς Αμερική μεριά. Με περίσσιο κέφι μας χάρισαν μια ικανοποιητικότατη εμφάνιση στη μισή ωρίτσα που τους αναλογούσε.
Σειρά είχαν οι Whereswilder στην μεγάλη σκηνή και πήραμε σιγά-σιγά την κατηφόρα όπου συναντήσαμε αρκετά πιτσιρίκια τα οποία περίμεναν από εκείνη την ώρα τους headliners της βραδιάς. Για τους Whereswilder τα έχουμε ξαναπεί. Πρόκειται για μια εξαιρετική μπάντα αποτελούμενη από πολύ καλούς μουσικούς παικτικά και συνθετικά και έχουν κερδίσει τις εντυπώσεις από την πρώτη στιγμή καθώς και με το πολύ καλό ντεμπούτο τους “Yearling”. Βουτηγμένοι στην ψυχεδέλεια και στα τέλη των 60’s χωρίς να αναμασούν, ήταν εξαιρετικοί στα 40 λεπτά της εμφάνισής τους στη μεγάλη σκηνή του Terravibe. Α! Είχαμε και δωράκι δύο καινούρια κομμάτια από την επερχόμενη δισκογραφική τους προσπάθεια.
Η συνέχεια είχε τους The Callas και πάλι στο Terra Stage. Oι φανερά επηρεασμένοι από τους Sonic Youth, The Callas, μόλις πριν από μερικούς μήνες κυκλοφόρησαν τη νέα τους δισκογραφική δουλειά, κομμάτια από την οποία ακούσαμε την Κυριακή το απόγευμα, αλλά και από προηγούμενες δουλειές της μπάντας. Ίσως το μόνο συγκρότημα του festival που δεν άγγιξε και πολύ το κοινό κυρίως λόγω της δυσκολίας, για το ανεκπαίδευτο αυτί, του σε πολλά σημεία noise ήχου των Callas, της παραμόρφωσης αλλά και των ιδιαίτερων γυναικείων φωνητικών.
Με τον κόσμο να αυξάνεται συνεχώς ειδικά μπροστά από τη μικρή σκηνή, οι Despite Everything, ήταν στην ουσία η πρώτη μπάντα της ημέρας με ενεργή τη συμμετοχή του κοινού από κάτω. Το μελωδικό, φαινομενικά ευδιάθετο και συνάμα μελαγχολικό hardcore-punk τους ήταν το κατάλληλο ζέσταμα για τη συνέχεια, με τους Turbojugend να περιμένουν και τη σημαία να κυματίζει. Οι Despite Everything, τους οποίους τελευταία φορά τους είχα δει ως οpening act στο πρώτο sold out των Planet of Zeus στο Gagarin 205, μου άφησαν και πάλι τις καλύτερες των εντυπώσεων. Ίσως η καλύτερη εγχώρια μπάντα στο είδος της.
Για τους Τhe Subways δε θα πω πολλά. Το πιο κεφάτο και χαλαρό συγκρότημα που έχω δει τα τελευταία χρόνια στη Μαλακάσα, όπως και πριν από μερικά χρόνια, έτσι και την Κυριακή, δεν χαλάσανε κανένα απολύτως καθώς το post-punk τους ούτε σκληρό το λες για το κοινό που είχε συγκεντρωθεί για τους Last Shadow Puppets ούτε και άφησε ασυγκίνητους όσους είχαν ανηφορίσει στη Μαλακάσα για τους Turbonegro και τους Dropkick Murphys. Τίμιοι όσο δεν πάει άλλο, μας οδήγησαν στο highlight της ημέρας…
…που δεν ήταν άλλο από τους Turbonegro. Με την εκκεντρική τους εμφάνιση και τον frontman Tony Sylvester να κλέβει τις εντυπώσεις με τις διάφορες πικάντικες χειρονομίες του, και το “All My Friends Are Dead” σηκώθηκε και το πρώτο χώμα στο Terravibe καθώς μάλλον ήταν και το μόνο κομμάτι της μπάντας που γνώριζαν και οι μη φανατικοί. Λίγος ο χρόνος τους αλλά δυστυχώς έτσι είναι τα festivals. Σίγουρα άξιζαν τα χρόνια της αναμονής για να τους δούμε στα μέρη μας και ανυπομονούμε για μια εμφάνιση σε κλειστό club και full set! Ιδανικό κλείσιμο με το “θρυλικό” πλέον “I Got Erection”.
H συνέχεια περιελάμβανε τους πιο κλασάτους εκπροσώπους της πάλαι ποτέ brit-pop σκηνής των 90’s, τους Suede του χαρισματικού και σχεδόν θεατρικού performer με την ιδιαίτερη χροιά, Βrett Anderson. Tι κι αν περάσανε τα χρόνια; O Brett παρέδωσε μαθήματα performing σε ένα greatest hits setlist που περιελάμβανε μεταξύ άλλων τα κλασικά “Trash”, “Metal Mickey”, “Beautiful Ones”, “Filmstar” και “She’s In Fashion”. Εξαιρετικοί. Ίσως η καλύτερη -μη αναμενόμενη- παρουσία της βραδυάς.
Σιγά-σιγά με τον ήλιο να μας έχει αποχωριστεί είχε έρθει η ώρα για τους Dropkick Murphys. Από τα πολλά παραδείγματα μπαντών των fans του ενός τραγουδιού (βλ. “Rose Tattoo”) παρά την πολύ πλούσια δισκογραφία τους. Ο κόσμος είχε κατακλύσει το χώρο μπροστά από την Vibe Stage και ακολούθησε ένας μικρός χαμός. Pits, χώμα, ιπτάμενες μπύρες, καπνογόνα και μπόλικο ξύλο περιελάμβανε η εμφάνιση των Βοστωνέζων, οι οποίοι έπαιξαν κομμάτια που κάλυψαν σχεδόν όλη τη δισκογραφία τους από το “Barroom Hero” μέχρι το “The Boys Are Back” με το οποίο και ξεκίνησαν. Ξεχωριστή στιγμή η μπαλάντα “Forever” από το “Sing Loud Sing Proud” με το οποίο τους είχα γνωρίσει πριν πολλά χρόνια. Το πάρτυ των Murphys τελείωσε με το κομμάτι που τους έκανε παγκοσμίους γνωστούς, “I’m Shipping Up To Boston” που ακούγονταν στο “The Departed” του Martin Scorcese. Ανέβασαν και ένα μάτσο Ροζτατούδες στη σκηνή και όλα καλά! Να μας ξανάρθετε!
Το κλείσιμο του πρώτου μέρους του φετινού Rockwave Festival είχαν αναλάβει οι The Last Shadow Puppets του ‘πολύ’ Alex Turner και του Miles Kane. Στην πιο επαγγελματική εμφάνιση της βραδυάς, η συνολικά 9-μελής μπάντα μας κράτησε συντροφιά για ενενήντα περίπου λεπτά ώστε να ξεκουράσουμε τα κορμιά μας από τους Turbonegro και τους Dropkick Murphys και σιγά σιγά να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Οι νεανίδες στις πρώτες σειρές τσιρίζανε σε κάθε βλέμμα του Alex που ήταν η χαρά του φωτογράφου με τις πόζες που έπαιρνε. Μην παρεξηθούμε. Εξαιρετικοί οι Last Shadow Puppets, απλά not my thing. Άψογος ήχος, ο καλύτερος του festival, αψεγάδιαστη εμφάνιση πραγματικά μεγάλης μπάντας, αλλά μέχρι εκεί.
Ίσως το καλύτερο Rockwave των τελευταίων ετών. Καλά έως πάρα πολύ καλά ξένα ονόματα, πρώτες εμφανίσεις επί Ελληνικού εδάφους, άψογες εμφανίσεις από τις εγχώριες μπάντες, πολύ όμορφα δομημένο line up (πιο punk στο Vibe Stage, πιο alternative στο Terra Stage) και πολύς κόσμος (10.000-15.000). Να μην είχαν τελειώσει και οι κρύες μπύρες από τις 22:00…