Η δεύτερη μέρα του Rockwave βρήκε πάλι τον καύσωνα για αντίπαλο και έτσι αν και μας ίδρωσε ικανοποιητικά, τελικά τον συνέτριψε πανηγυρικά. Οκτώ οι μπάντες που έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε απόψε με τις τέσσερις πρώτες να ακούν εγχώρια. Το πούλμαν έχει φτάσει στο χώρο και μας ξαμολάει. Από το aircondition στη λαίλαπα.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Ο λιγοστός ακόμη κόσμος έχει πιάσει τις σκιές των δέντρων και παρακολουθεί από απόσταση. Οι Amnesia Pills θα σημάνουν την έναρξη του festival. Εκτός από την κιθάρα, το μπάσο, τα τύμπανα και τη φωνή, διαθέτουν και πλήκτρα, το μουσικό όργανο που τελικά φάνηκε το πιο δύσκολο σε παίξιμο και απόδοση. Τι κι αν θυμίζουν τους Placebo, το ενδιαφέρον σου το προκαλούν. Αισιόδοξα μας τραγουδούν “Don’t Be Sad Today” λίγο πριν μας χορέψουν με το “Dance Me” και μας καλωσορίσουν στο Rockwave του 2017. Το ρολόι δείχνει μόλις 16:30 και η μέρα βρίσκεται ακόμη στα φόρτε της.
She Tames Chaos λέγονται και οι κιθάρες τους είναι τρεις, γεγονός που τους αποδίδει έναν πιο rock χαρακτήρα. Με καπέλα και αψηφώντας τον ήλιο, η παρουσία τους μας ευχαριστεί. Τα πλήκτρα και πάλι θα δυσκολευτούν λίγο για να ακουστούν μα η φωνή της Εύης είναι ολοκάθαρη. Καλύπτει εναλλακτικά τα κενά, δίνει όγκο και δείχνει πείσμα. “Toyland”, ένα τραγούδι αφιερωμένο στο γιο της και “Birthday” που ξεχωρίζω ως μια πιο steady ψυχεδέλεια. Θέλω να τους ξαναδώ υπό ευνοϊκότερες συνθήκες.
Οι Τhe Last International Playboys είναι οι κύριοι που θα κάνουν το ποδαρικό της ημέρας στη κεντρική σκηνή του Terravibe. Με ύφος ανεξάρτητο από χαρακτηρισμούς, θα μας αποδείξουν γιατί κέρδισαν στον ραδιοφωνικό διαγωνισμό (λεπτομέρειες δεν αποκαλύπτω για να μη θεωρηθεί διαφήμιση του συγκεκριμένου σταθμού). Δύο οι κιθάρες που έχουμε εδώ μα και δύο οι τύπισσες για τα backing vocals που θα μας ξεσηκώσουν αλλά και θα μας θυμίσουν παλιές εποχές. Κεφάτοι, χορευτικοί και αινιγματικοί “Have You Ever Fall In Love”, γουστάρουν και φαίνεται. Το ντέφι αποτελεί το συν στις προσθήκες τους, τα πλήκτρα την σύνδεση με τα τύμπανα και το μπάσο. Η κύρια φωνή στέκει καλά και το αποτέλεσμα ως πρώτη ματιά, σου κλείνει το μάτι. “Dancing On My Grave” και “Never Give Up”, για τη γνωριμία μας μαζί τους.
Επιστροφή στo Vibe Stage με τους Tango With Lions. Άνετοι επί σκηνής και αρκετά δεμένοι, με δικό τους προσωπικό ύφος και ξεκίνημα με το “House On Fire”. Mία ηλεκτρική και μία ακουστική κιθάρα που αφηνόταν για τα πλήκτρα, μία τρομπέτα, μπάσο και drums τα εργαλεία τους. Η Κατερίνα σεμνή και γλυκά μελαγχολική θα μας πάει μια βόλτα “A Long Walk” μεταξύ “On The Floor” και “In A Bar”, όταν τα “News” εμπεριέχουν νέο δίσκο που θα κυκλοφορήσει κατά το φθινόπωρο κι έτσι πήραμε ένα δείγμα του.
Η ώρα έχει πάει 18:00 και η ζέστη είναι ακόμη σχεδόν αφόρητη για να είμαι τελείως αντικειμενική. Οι Fat White Family είναι οι αλήτες που περίμενα να δω πως και πως on Terra Stage. “Touch The Leather” για το καλωσόρισμα που δεν με πείθει επ’ ακριβώς. “Cream Of The Young” στη συνέχεια που θα με κουνήσει μα δεν θα με συνεπάρει όπως περίμενα. “Tinfoil Deathstar” για να πιάσω τον type 1 ρυθμό τους, το καλύτερο so far. Με αρκετή ψυχεδέλεια αλλά και μπόλικο punk ‘n’ roll το “Whitest Boy On The Beach” ηλεκτρονικά θα με αποπλανήσει και θα τους χειροκροτήσω. Μία εμφάνιση ίσως μέτρια, ίσως αναγνωριστική, ίσως καλύτερη αν διέθεταν κι άλλο χρόνο στην εμφάνισή τους. Ή ίσως να είναι κουρδισμένοι για πιο μικρούς και κλειστούς χώρους. Και πιο οι εαυτοί τους.
Μέχρι τους Cigarettes After Sex πραγματικά δεν είχα απολαύσει την δυνατότητα του ήχου. Μπορεί να είναι κάπως υποτονικοί, μα αυτό είναι το στυλ τους. Λιτοί και ερωτικοί, γεμάτοι. “K.” πανέμορφο, “Dreaming Of You” ονειρικό, “Nothing’s Gonna Hurt You Baby” το γνωστό, “Affection” η ήρεμη δύναμη, “Keep On Loving You” αισθησιακό, “Apocalypse” μουσικό. Εάν σου αρέσουν, σίγουρα τους χάρηκες, εάν πάλι όχι δεν τους κατάλαβες ή απλά δεν είναι του δικού σου στυλ. Ένα νέο κομμάτι παρουσιάστηκε ζωντανά για να μας βάλει στην αναμονή ενός δίσκου καθώς τα πλήκτρα επιτέλους θριάμβευσαν. Δεν είναι συγκρότημα που θα σε κουνήσει αλλά σίγουρα είναι σχήμα που θα σε κάνει να ερωτευτείς. Mellow.
Και να μην θες να τον προσέξεις τον Sivert Høyem δε γίνεται. Κι όχι μόνο γιατί είναι τόσο ψηλός αλλά και γιατί είναι τόσο σπουδαίος. Θα σε πάρει από το αυτί και θα σε οδηγήσει ανάμεσα στο κοινό του να τον χαζεύεις. Δεν τον είχα ξαναδεί και δεν του το είχα. Πιο rock από τους rock λέμε. Πιο “Look Away Lucifer” δε γίνεται. Με νέο drummer και τρελά solos αφού όλοι τους άξιοι μουσικοί, “Give It A Whirl”, απίστευτα εκφραστικός “Black & Gold”, βρώμικος. Φοβερός επί σκηνής ο Høyem όντως με φωνή καμπάνα. Αφού έβγαλε το σακάκι του για να μην είναι ο άτοπος περίεργος της Μαλακάσας, πήγε λίγο πίσω στο χρόνο και την “Electric” εποχή των Madrugada.
Blues περάσματα και ένα ασπρόμαυρο φόντο που θύμιζε γλυπτό, πέτρωμα ή κάποιον άγνωστο μυστήριο πλανήτη στο video wall να δένει απόλυτα με τον ήχο του. Ωραιότατο το πιανάκι που συνόδευσε τα “Blown Away” και “Prisoner Of The Road”. Κατέβηκε από τη σκηνή και αναμείχθηκε με τον κόσμο, “Majesty” στα κάγκελα, ενώ δεν παρέλειψε να μας ευχαριστήσει που τον τιμήσαμε. Οι χρωματισμοί έπαιξαν με το μπλε και το κόκκινο και η αίσθηση μεταφέρθηκε “Into The Sea”. Ακολούθησαν “Sleepwalking Man”, “Shadows” και “Moon Landing”. Έτσι αισίως κατάλαβα γιατί είναι τόσο αγαπητός στο Ελληνικό κοινό. Γιατί ξέρει να δίνει live.
Οι οθόνες χάλασαν και έφτιαξαν μόνο για να δείξουν στιγμιότυπα από τα είκοσι χρόνια των Placebo και that’s a fact. Ακριβώς στην ώρα τους ξεκίνησαν το live με την αρεστή μελωδία του “Pure Morning” και δέχθηκαν το χειροκρότημα ως οι headliners της βραδιάς. Από το τρίτο τους κιόλας καινούριο κομμάτι “Jesus Son”εμφανίστηκε να κερδίζει έδαφος το βιολί, που διακοσμούσε αρκετά από τα κομμάτια τους καθώς η ίδια τύπισσα έπιασε και το ντέφι ενώ παράλληλα έκανε τα δεύτερα φωνητικά “For What It’s Worth”. “Special Needs” για να τραγουδήσουμε παρέα, “Without You I’m Nothing” με τον David Bowie να βρίσκεται ανάμεσά τους κατά το video wall, “Special K” μέσα σε μια πανδαισία από μπλε πράσινα και κόκκινα φώτα, “The Bitter End” κατά την τελική ευθεία της λήξης της βραδιάς και το προσωπικά αγαπημένο “Nancy Boy” μεταξύ άλλων κόσμησαν το set τους.
Το τέλος μας βρήκε με το “Infa Red” και τον Donald Trump σε ένα πακέτο γνωστής εταιρείας τσιγάρων με την ένδειξη “seriously harms you and others around you”. “Running Up That Hill” η διασκευή από την Kate Bush επίσημα σφύριξε τη λήξη κι έτσι δεν μπορέσανε να χωρέσουν κι άλλα από τα hit – άκια τους, φάση που άφησε κάποιους να παραπονιούνται. Δεν ξετρελάθηκα αλλά γούστα είναι αυτά…
Επιτέλους η νύχτα έχει μπει για τα καλά και μας δρόσισε ώστε να πάρουμε δυνάμεις για το γυρισμό. Μας είχε ήδη φορτίσει και φορτώσει με χαλαρές και όμορφες μουσικές κατά τη διάρκεια της ημέρας που τέλος για τα pop δεδομένα rock – αραν αρκετά κι έτσι όλοι εμείς οι τολμηροί μουσικόφιλοι αποχωρήσαμε αρκετά ευχαριστημένοι και όχι με γκρίνια ηλιοκαμένοι. Όλοι σώοι, όλοι σύσσωμοι ενάντια στην κρίση. Γιατί από τα λίγα που δεν μας έχουν κοπεί είναι κι αυτά.
