Ίσως στο πιο πλούσιο συναυλιακά καλοκαίρι των τελευταίων ετών, το Rockwave Festival επιστρέφει με ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της pop σκηνής. Πάμε να δούμε λοιπόν τι είδαμε/ακούσαμε/βιώσαμε στην πρώτη μέρα για φέτος στη Μαλακάσα.
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Αντωνίου / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (πλήρες photo report εδώ)
Ο Leon of Athens ανέλαβε τον πάντα δύσκολο ρόλο να ανοίξει τη μέρα, νωρίς το απόγευμα. Παρ’όλη τη ζέστη και τον λιγοστό κόσμο που εκείνη την ώρα άρχισε να μαζεύεται στο Terra Vibe, o Έλληνας καλλιτέχνης, έμπειρος πλέον, με αρκετά live στο ενεργητικό του, δεν πτοήθηκε καθόλου από αυτά και έκανε αρκετούς να γυρίσουν προς τη σκηνή για να δουν “τι παίζει”. Ακούσαμε και σε πρώτη εκτέλεση το τελευταίο του κομμάτι και μας χαιρέτησε παραδίδοντας τη σκηνή στον…
…Jonathan Jeremiah, που είναι κάτι σαν τον Λεωνίδα Μπαλάφα του εξωτερικού. Δεν θα πω ψέματα, δεν είχα ακούσει τιποτα από τη μουσική του πριν τον δω ζωντανά χθες. Και αν πω ότι ενθουσιάστηκα και θα τον ψάξω μετά, πάλι ψέματα θα ειναι. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν κακός, αλλά η πραγματικότητα είναι πως ήταν απλά background μουσική για συζητήσεις και για τον κόσμο που πηγαινοερχόταν στα μπαρ για τις πρώτες μπύρες. Ευχάριστο μεν, κάπως αδιάφορο για εμένα δε.
Μικρό διάλειμμα για τα γνωστά τεχνικά (γενικά να αναφέρουμε ότι τηρήθηκε το πρόγραμμα μια χαρά) καιιιιι Mika! Πρωτη εμφανιση του στην Ελλάδα και ήταν η πρώτη φορά μέσα στην ημέρα που είδαμε κόσμο να τρέχει να πάει μπροστά για να πιάσει θέσεις στο καγκελο και να τον δει από κοντά. Και όχι αδίκως. Τι show ήταν αυτό βρε Michael; Απο το “Καλησπέρα και καλή βραδιά” μέχρι το ότι κατέβηκε κάτω και τραγουδούσε μέσα στον κόσμο (αλήθεια, πέρασε ακόμη και τις μπάρες του golden standing, όχι απλά στην πρώτη σειρά), τον ασταμάτητο χορό, την φοβερή επικοινωνία με το κοινό (και σε πολύ καλά Ελληνικά κάποιες φορές) και φυσικά με κομμάτια όπως το “Relax, Take It Easy” και το “Grace Kelly”, ο Mika δεν άφησε περιθώριο σε κανέναν να μην κουνηθεί έστω και λίγο.
Μας είπε και ιστορίες από την Αθήνα που έμεινε “κολλημένος” κατά τη διάρκεια της πανδημίας και δεν μπορούσε να φύγει, μίλησε και 4-5 γλώσσες ακόμα και εν γένει “hands down” η καλύτερη εμφάνιση της ημέρας μέχρι εκείνη την ώρα και, αν δεν συγκρινοταν με το show του headliner που ακολούθησε, ίσως μιλούσαμε και για την καλύτερη εμφάνιση της ημέρας γενικά. Ισως και τώρα να μιλάμε. Εντάξει, κάποια φωνητικά δεν τα βγάζει και εξαιρετικά αλλά ειλικρινά μικρό το κακο. Μika δηλώνω ανοιχτά fan σου.
Ο ήλιος είχε πέσει αρκετά, η δροσουλα ήταν ωραιότατη και είχε έρθει η ώρα για τον James Bay και εκεί που είχαμε ανέβει φουλ με τον Μika… μας έριξε σχεδόν εντελώς. Στην αρχή νόμιζα ότι είναι απλά το δικό μου γουστο, αλλά κανείς δεν έδειξε να ενθουσιάζεται πέρα από το “Hold Back The River” που βγήκαν αρκετά κινητά “για το story” και λίγο καπως κουνήθηκε η κατάσταση. Δυστυχώς φάνηκε και η μπάντα να το εκλαμβάνει αυτό και ανά σημεία φαινόνταν σχεδόν διεκπεραιωτικοί – οριακά δεν είπαν καληνύχτα όταν έφυγαν. Όλα τα τραγούδια του θα μπορούσαν να είναι background music σε ρομαντική κομεντί που απλά θα έπαιζαν σε σημεία που έχει χωρίσει το ζευγάρι και μετά δεν θυμάται κανείς. Ο Μika ξεκάθαρα έπρεπε να είναι το δεύτερο όνομα στο line-up. Sorry not sorry.
Η ώρα ήταν 22:30 όταν έσβησαν τα φώτα και για τις επόμενες δύο περίπου ώρες ο Robbie Williams μας πήρε μαζί του σε αυτό το ταξίδι που είναι το show του. Χορεύτριες, φώτα, οθόνες, λέιζερ, κορδέλες, μπλουζάκια, ιστορίες για Take That, για highest of highs και lowest of lows, τραγούδι στη Ρία (“She Was the One”), κουβέντα με το Δημητρη (ή D), τα πάντα είχαμε. O Robbie Williams είναι ένας χαρισματικός τύπος και αυτό φάνηκε σε κάθε στιγμή της εμφάνισης του χθες. Ακόμα και τις στιγμές που οριακά φάνηκε να κλαίει όταν μιλούσε για κατάθλιψη και καταχρήσεις, ο κόσμος κρεμόταν απ’ τα χείλη του και τον χειροκροτούσε μετά από κάθε μονόλογο. Το setlist ήταν γεμάτο απ’ όλες τις επιτυχίες του, ο κόσμος ήξερε σχεδόν κάθε στίχο, και όταν είπε και απ’ το πουθενά το “Don’t look back in anger” των Oasis δεν νομίζω ότι υπήρξε κάποιος στο Terra Vibe που δεν τραγούδησε το refrain.
Τρομερή μπάντα, εξαιρετικος ήχος, φοβερή απόδοση όλοι, από τον ίδιο μέχρι τις χορεύτριες. Μια αψεγάδιαστη εμφάνιση, προβαρισμενη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια με τον κόσμο, που πλέον καταλαμβανε ένα πολύ μεγάλο μέρος του χώρου, να απολαμβάνει κάθε λεπτό. Μας αποχαιρέτησε με ένα a-capela mini medley με τα “Let Μe Εntertain Υou” / “Feel” / “Me and Μy Μonkey” / “Angels” και μας είπε αντίο ένω μας έλουζαν χιλιάδες κονφετί. Φοβερό show.
Κλείνοντας, να αναφέρω πως το Terra Vibe Park είναι ένας πραγματικά πανέμορφος χώρος. Έχουμε ζήσει εκεί κάποιες από τις ομορφότερες συναυλιακές μας στιγμες και λογικά θα ζήσουμε κι αλλες. Αν βρισκόταν και κάποιος τρόπος να λυθούν και κάποια ζητήματα όπως η έξοδός μας μετά τις συναυλίες, το πάρκινγκ και η επιστροφή, δεν θα υπήρχε το παραμικρό παράπονο για χθες…
Και εις άλλα με υγεία.
