Aκόμα μία χρονιά φτάνει στο τέλος της και η συντακτική ομάδα του Rockin’Athens.gr έκανε τις επιλογές της. Παρακάτω ακολουθούν τα 40 καλύτερα albums για το 2016 που πιστεύουμε πως ξεχώρισαν ανάμεσα σε χιλιάδες διεθνείς και εγχώριες κυκλοφορίες. Αν δεν έχετε ακούσει κάποιο ή κάποια από αυτά καλά θα κάνετε να τα ακούσετε.
“Από τις καλύτερες live μπάντες στον κόσμο, ήρθε ο δεύτερος δίσκος τους σε παραγωγή του Johnny Hostile και τον αγαπημένο Trentemøller να αναλαμβάνει το μιξάρισμα στην Κοπεγχάγη. Στα καλύτερα post-punk των τελευταίων ετών, με τον έρωτα για την Jehnny Beth να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις.” (Τάσος Καρράς)
39. Leonard Cohen – You Want It Darker
“Το καλύτερο αντίο του «ποιητή» για τους fans του και όχι μόνο. Μπορεί να μην είναι πρωτοποριακό και να πατάει πάνω στα κλασσικά μονοπάτια του μουσικού, πρόκειται για ένα δίσκο που σε κάθε ακρόαση σου αφήνει ένα μεγάλο χαμόγελο στο τέλος.” (Χρήστος Χαρισούλης)
“Ένας δίσκος που αντιπροσωπεύει απόλυτα τον μεταγενέστερο ήχο των In Flames. Μερικά heavy riffs, πολύ μελωδία και αρκετά catchy refrains συνθέτουν μία από τις καλύτερες δουλειές των Σουηδών.” (Πάνος Κουτσουράδης)
37. Ty Segall – Emotional Mugger
“Για μια ακόμη φορά, η ψυχεδέλια και το fuzz βρήκαν το μάστορά τους.” (Πάνος Παναγιωτόπουλος)
36. Fates Warning – Theories of Flight
“Οι Fates Warning στην πιο ουσιαστική κυκλοφορία τους για αυτή τη χιλιετία, κάνουν τους οπαδούς τους να παραληρούν και τη prog metal κοινότητα να υποκλίνεται.” (Γιώργος Ξενικουδάκης)
“Ένα από τα καλύτερα concept albums που έχουν κυκλοφορήσει στην ιστορία του ακραίου ήχου.” (Δημήτρης Κοντορούσης)
34. Anaal Nathrakh – The Whole of The Law
“Αν θα μπορούσαμε να απεικονίσουμε μουσικά το χάος, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν αυτός ο δίσκος. Έντεκα αρρωστημένες συνθέσεις από μία μπάντα που δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ.” (Πάνος Κουτσουράδης)
“Οι Kvelertak δεν περίμεναν ποτέ να φτάσουν εκεί που έφτασαν αλλά η πίεση για δυνατές κυκλοφορίες δεν δείχνει να τους πτοεί. Με το “Nattesferd” επιστρέφουν πιο ορεξάτοι από ποτέ.” (Άρης Πολιτόπουλος)
“Μια από τις πιο πρωτοποριακές μπάντες της εποχής πάνε ένα βήμα παραπέρα το black/post black. Δύσκολος στο άκουσμα δίσκος που απαιτεί συγκέντρωση και το αξίζει 100%.” (Παναγιώτης Αντωνίου)
31. Periphery – Periphery III:Select Difficulty
“Από τα πιο λαμπρά παραδείγματα του σύγχρονου progressive metal ήχου, οι Αμερικανοί δείχνουν πως μπορείς να “χωρέσεις” τόσο πολύπλοκες συνθέσεις σε ένα track και να το κάνεις να γίνεται catchy και εύηχο ακόμα και σε μη μυημένα αυτιά.” (Γιώργος Γαζής)
“Η στροφή στον ήχο των Kalpa όπου το post metal συναντάει τους Converge και τα φωνητικά σου σκίζουν τα σωθικά.” (Γιώργος Τζώρτζης)
“Οι Alcest ορμώμενοι από τις ρίζες τους κάνουν βήματα προς το μέλλον με αυτή την υπέροχη κυκλοφορία. Το post-rock συναντά τα metal ξεσπάσματα σε ήχους χαοτικής ομορφιάς.” (Γιώργος Ξενικουδάκης)
“Είναι ό,τι πιο άρτιο και καλοδουλεμένο έχει βγει στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Η πρώτη μου επαφή μαζί τους ήταν σε live κι αφού είναι μία μπάντα που πρέπει για την δεις από κοντά για να νιώσεις το μεγαλείο της μουσικής τους. Η Αλήθεια είναι, πως δυσκολεύτηκα να πιστέψω πως θα μπορέσουν να το μεταφέρουν σε έναν δίσκο. Όταν βγήκε όμως αυτές οι σκέψεις εξαφανίστηκαν, αφού μπόρεσα να ανατριχιάσω στο ίδιο επίπεδο με τα lives τους. Ο καλύτερος ελληνικός δίσκος της χρονιάς και δεν δέχομαι τίποτα άλλο. Απλά άρρωστο.” (Έύη Φιλιππίδη)
27. Testament – Brotherhood of The Snake
“Thrash όπως πρέπει να είναι από ανθρώπους που γνωρίζουν πως να το δημιουργούν.” (Γιώργος Κρίκος)
“Άξιο album για τις στιγμές που θες να πνιγείς στην μαυρίλα σου. Πολύ καλός σύντροφος για μεταμεσονύκτιες υπαρξιακές απορίες.” (Έλενα Κουμπαράκη)
25. Casual Nun – Superfancy Skeleton
“Ένα συνονθύλευμα kraut, noise, doom, occult που θα σε κάνει να γονατίσεις και να ικετέψεις για έλεος.” (Γιώργος Τζώρτζης)
24. The Last Shadow Puppets – Everything You’Ve Come To Expect
“Ταξιδιάρικο, sexy, παθιασμένο pop ‘n’ roll. Επιπλέον επικίνδυνα εθιστικό, ωμά βασανιστικό, μελωδικό psych garage. Sophisticated που νοθεύει τον πειρασμό με την υπομονή και την ορθή διασάφηση. Ατμοσφαιρικό και με συστάσεις εν τέλει για κάθε χρόνο και τόπο.” (Κική Ηλιάδου)
23. Parquet Courts – Human Performance
“Η επική (και πιο ώριμη από ποτέ) επιστροφή των post-punk / art rock Νεοϋορκέζων είναι σχεδόν αποκαλυπτική. Πιο cool πεθαίνεις.” (Πάνος Παναγιωτόπουλος)
22. Meshuggah – The Violent Sleep of Reason
“Οι Meshuggah έχουν πετύχει σχεδόν ευλαβικά να με τρομάζουν με κάθε δουλειά τους. Με την ποιότητα, την πολυπλοκότητα, τα skills και τα θεόβαρα riffs τους. They did it again.” (Γιώργος Γαζής)
21. Animals as Leaders – The Madness of Many
“Progressive το 2016, ένα βήμα παραπέρα. Αν μπορείς να το πεις progressive. Αλλά απ’ την άλλη, πώς να περιγράψεις την “τρέλα” της μουσικής τους;” (Παναγιώτης Αντωνίου)
“Δεν θυμάμαι που το είχε πάρει το αυτί ή το μάτι μου αυτό ή αν το έχω βγάλει απλά απ’ το μυαλό μου, αλλά όντως, το “Rituals” θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το “Black Album” των Rotting Christ.” (Ειρήνη Κοντογιάννη)
19. Nick Cave & The Bad Seeds – Skeleton Tree
“Ο θάνατος κι εκφάνσεις του έχει πολλάκις επισκιάσει τις δημιουργίες του αγαπητού στο ελληνικό κοινό Αυστραλού, όπως κάνει για ακόμα μία φορά στον δέκατο έκτο στη σειρά δίσκο του. “I call out, right across the sea, but the echo comes back empty”, τραγουδά.” (Ελπίδα Πουρναρά)
18. Cult Of Luna & Julie Christmas – The Mariner
“Ένα από τα σημαντικότερα post-metal σχήματα, με το collaboration της Julie Christmas, έρχονται με έναν concept δίσκο για το space exploration. Υπερβολικά ενδιαφέρον τουλάχιστον.” (Γιώργος Γαζής)
17. Cyanna Mercury – Archetypes
“Το αρχέτυπο είδος εμπεριέχει τις δονήσεις κι έτσι, αφού συναντάται στο σήμερα, ξέρει να τις εκμεταλλευτεί προς όφελός του. Τις ξεχειλώνει, τις αναπαράγει και τις πλαισιώνει στα δεδομένα της εποχής. Οπότε δε μπορεί να κάνει λάθος.” (Κική Ηλιάδου)
“Μουσικά κι αισθητικά, είναι ένα από τους καλύτερους δίσκους του συγκροτήματος. Λατρεύω το attitude, λατρεύω τον Akerfeldt, λατρεύω και το παγώνι. Πώς να το κάνουμε τώρα;” (Ειρήνη Κοντογιάννη)
15. Radiohead – A Moon Shaped Pool
“Ένα φανταστικό δημιούργημα από τον Thom Yorke και την παρέα του. Ευχάριστη ακρόαση με την απόλυτα ήρεμη πλευρά των Radiohead.” (Άγις Χατζηγεωργίου)
14. Tardive Dyskinesia – Harmonic Confusion
“Μακράν το καλύτερο album που έχουν βγάλει. Melodic, djenty και aggresive.” (Γιώργος Ρούβαλης)
“Με διαφορά ο καλύτερος εγχώριος δίσκος και σίγουρα μια από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες της χρονιάς συνολικά. Οι Universe217 βρίσκονται σε άλλο επίπεδο και είναι καιρός για παγκόσμια αναγνώριση.” (Άρης Πολιτόπουλος)
12. The Dillinger Escape Plan – Dissociation
“Τα αρρωστημένα φωνητικά του Greg Puciato σε συνδυασμό με την γνωστή παρανοϊκή μουσική των TDEP σίγουρα αποτελούν ένα από τα highlight του 2016. Το συγκρότημα μας αποχαιρετά με έναν από τους καλύτερους δίσκους τους, κλείνοντας έτσι με τον καταλληλότερο τρόπο την καριέρα τους.” (Πάνος Κουτσουράδης)
11. Iggy Pop – Post Pop Depression
“O Iggy Pop συνεργάζεται με τον Josh Homme και δημιουργεί έναν δίσκο που θ’αποτελούσε το ιδανικό κλείσιμο της δισκογραφικής του πορείας αν όντως αυτή σκοπεύει να τελειώσει.” (Γιώργος Χούλλης)
10. Russian Circles – Guidance
“Ίσως η καλύτερη μπάντα στο post metal. Κάθε δίσκος τους θα μπορούσε να είναι σεμινάριο.” (Παναγιώτης Ντυλγέρης)
9. Planet of Zeus – Loyal To The Pack
“Δεν θα βρεις το stoner, την αμερικανιά και την Clutch-ίλα των τριών προηγούμενων album αντίστοιχα. Ή θα νομίσεις ότι θα τα βρεις και τα τρία πίσω από ένα νέο ηχητικό πέπλο. Είναι Planet όμως. Πιο συναισθηματικό…πιο εσωτερικό. Δεν ακολουθούν την πεπατημένη και δεν επαναλαμβάνονται. Αυτό δείχνει τη σιγουριά μιας μεγάλης μπάντας που δε φοβάται να δοκιμάσει.” (Άρης Ζαρκαδάκης)
“Φοβερά ενδιαφέρον album, με διαφορές σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους. Πόσο χαίρομαι όταν παλιές αγάπες εξελίσσονται.” (Έλενα Κουμπαράκη)
7. Neurosis – Fires Within Fires
“Οι Neurosis, είναι μία κατηγορία από μόνοι τους, οπότε δεν θα μπω στην διαδικασία να τους συγκρίνω με καμία άλλη μπάντα. Ο νέος τους δίσκος συνεχίζει να έχει το σκοτεινό, διπολικό κλίμα που έχουμε συνηθίσει κι έχει βγάλει από πάνω του το “τσιράκι” του πειραματισμού. Κυλάει ομαλά, φυσικά και ωμά, χωρίς πολλά-πολλά να σε κουράζουν. Άλλο ένα ορόσημο του σκληρού και ακραίου ήχου.” (Εύη Φιλιππίδη)
“Ίσως η πιο αμφιλεγόμενη κυκλοφορία της χρονιάς, με τον “Thin White Duke”, να μας αφήνει για να συναντήσει τα αστέρια και την τελευταία του κυκλοφορία να δείχνει μουσικά την τελευταία του στροφή μετά από τόσες μεταμορφώσεις. Δίσκος που μελλοντικά θα γίνει κλασικός.” (Τάσος Καρράς)
5. 1000mods – Repeated Exposure To…
“Πέρα από την έμπνευση, αλλά και την εργατικότητα που χαρακτηρίζει αυτή την τετράδα, έρχεται να προστεθεί και η εμπειρία που φαίνεται να αποκτούν οι 1000mods στο songwriting. Αυτό κατά τη γνώμη μου που ξεχωρίζει τις καλές από τις μεγάλες μπάντες και πλέον οι 1000mods συμπεριλαμβάνονται κατά την ταπεινή μου γνώμη στην elite του Ευρωπαϊκού heavy rock ήχου, κάτι που κατάφεραν με σκληρή δουλειά, ακατάπαυστο touring και δισκογραφική συνέπεια.” (Άρης Ζαρκαδάκης)
4. Korn – The Serenity of Suffering
“O ήχος είναι ό,τι πιο σκληρό έχουν παρουσιάσει οι Korn από το 2003. Μια επιστροφή στην εποχή που βρισκόντουσαν στην κορυφή. Οι Korn θυμίζουν τη “θυμωμένη” μπάντα εκείνης της εποχής και γράφουν κάποια από τα πιο βαριά τους riffs. Ταυτόχρονα δε ξεχνούν τη μελωδία και τελικά μας παρουσιάζουν την καλύτερη τους δουλειά εδώ και πάρα πολλά χρόνια.” (Άρης Ζαρκαδάκης)
3. Katatonia – The Fall of Hearts
“Οι Katatonia δεν δημιουργούν μελωδίες,· δημιουργούν συναισθήματα. Ακόμα ένα διαμάντι στο ενεργητικό τους” (Δημήτρης Κοντορούσης)
2. Metallica – Hardwired…To Self-Destruct
“Απρόσμενα καλή, αν και άνιση, επιστροφή της τεράστιας δεινοσαυρο-μπάντας που με ένα “8 στα 12” στα τραγούδια και το μαγικό άγγιγμα του Hetfield σήκωσαν την μπάνκα στον αέρα. (Γιώργος Ξενικουδάκης)
“Δεν μπορείς να βρεις τα λόγια για να περιγράψεις αυτό το έργο τέχνης. Είναι το απόλυτο «καταφύγιο» για αυτή την χρονιά, για την επόμενη και πολλές ακόμα που θα έρθουν”. (Ειρήνη Κοντογιάννη)