Τα 32 του χρόνια (και δύο μήνες) έκλεισε την Πέμπτη ένα απ’ τα πιο σημαντικά album που μας χάρισαν τα 90’s. Το εξαιρετικό Nowhere, σημείο αναφοράς του βρετανικού shoegaze ήχου -και όχι μόνο- άντεξε στο χρόνο, κερδίζοντας παράλληλα και μια καλή θέση στις μουσικές λίστες όλων των εποχών μας. Οι θρυλικοί Ride, αν και στιγματίστηκαν από την καλλιτεχνική αξία -και επιτυχία- του εμβληματικού πρώτου τους album, συνεχίζουν ακόμη να μας προσφέρουν όμορφες δισκογραφικές στιγμές και σπουδαίες συναυλιακές εμπειρίες. Μια από αυτές ζήσαμε και την παρασκευή το βράδυ στο venue της Λιοσίων, σε μια επετειακή αναδρομή/παρουσίαση της συγκλονιστικότερης στιγμής της καριέρας τους.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Έλενα Θεοδωροπούλου (πλήρες photo report εδώ)
Με μια ικανοποιητική προσέλευση κόσμου -ούτε κρύο, ούτε ζέστη- οι Sugar For The Pill άνοιξαν ιδανικά τη βραδιά με τους ονειρικούς pop ρυθμούς τους. Το αθηναϊκό κουιντέτο, έχοντας ήδη κερδίσει όμορφες εντυπώσεις απ’ τις καλοκαιρινές του πρώτες εμφανίσεις (και με το εντυπωσιακό τους “Wanderlust” να κολλάει συνεχώς στο repeat), μας παρουσίασαν ένα εξαιρετικό set απο mid-tempo shoegaze ρυθμούς.
Με τα φωνητικά της Vana Rose να ξεχωρίζουν διακριτικά ανάμεσα απ’ το δεμένο rhythm section και το μελωδικό reverb απ’ τις κιθάρες, το σχήμα δείχνει να ξέρει ακριβώς που πατάει, δικαιολογώντας απόλυτα και επί σκηνής τον ντόρο που γίνεται τελευταία γύρω από το όνομά τους. Ξεκάθαρα συγκινημένοι που θα έπαιζαν με τους ήρωες τους -άλλωστε το ανέφεραν αρκετές φορές-, οι Sugar for the Pill μας χάρισαν μια άκρως εθιστική performance. Και σε σημεία, μας έκαναν και ότι ήθελαν.
Με αρκετούς τεχνικούς στο stage να πράττουν τα δέοντα για την αλλαγή του σκηνικού, και τους Αθηναίους να γεμίζουν επιτέλους το venue της Λιοσίων, ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα. Ιntro, “geia mas, good to be back” και η μπασογραμμή του “Seagull” μας χρέωσε μια από τις πιο ξεχωριστές συναυλιακές στιγμές του ρομαντικού bucket list μας. Αν και η απόδοση των Ride χάνει λίγο απ’ τη “γεμάτη” αίσθηση που συναντάς στις κυκλοφορίες τους, την Παρασκευή το βράδυ είχαμε μάλλον την καλύτερη στιγμή τους επί ελληνικού εδάφους.
Με σύμμαχο τον καλό ήχο (και δύο φοβερούς roadies που επέβλεπαν τα πάντα), οι μελωδίες του “Nowhere” ξεδιπλώθηκαν μπροστά μας καθηλώνοντας τους πάντες στο μαγικό ταξίδι τους. “Seagull” λοιπόν και “Kaleidoscope” σε φουλ εντάσεις για αρχή, με το πανέμορφο “In a Different Place” να παίρνει σειρά σε μια απ’ τις πρώτες συγκινητικές στιγμές της βραδιάς, παρέα με το “Decay” και το singalong του “Vapour Trail”. Εκεί μάλλον οι περισσότεροι συνειδητοποίησαν εκ νέου το μεγαλείο αυτού του album, μέχρι την τελευταία νότα του, που παρουσιάστηκε εξ ολοκλήρου μπροστά μας.
Αλλά είχαμε και τα δωράκια μας. Μετά από ένα τυπικό encore και τις υποσχέσεις πως θα τα ξαναπούμε σύντομα, μας έκαναν και ένα γενναίο πέρασμα από σημαντικές στιγμές της καριέρας τους. Ακούσαμε τα “Lannoy Point”, “Future Love”, “Twisterella”, και φυσικά το “Leave Them All Behind” μεταξύ άλλων. Χορταστικοί οι Ride. Σίγουρα είναι όμορφο να κερδίζουμε τις ψυχές μας πίσω που και που. Αυτή ήταν μία από αυτές τις στιγμές.
