Η προσέλευση του κόσμου είναι εντυπωσιακά διαφορετική σε σύγκριση με τις προηγούμενες ημέρες του φεστιβάλ. Αρκετοί ήταν εκείνοι που αψηφώντας την ιδιαίτερα υψηλή θερμοκρασία, έκαναν από νωρίς την εμφάνισή τους στην Πλατεία Νερού με αξεσουάρ και φωτογραφίες της εμβληματικής βρετανικής μπάντας των Οasis, θέλοντας να διασφαλίσουν μία θέση στις πρώτες σειρές.
Ανταπόκριση: Ιωάννα Κίτρου – Λευκοθέα Μακρή – Άρης Ζαρκαδάκης / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (πλήρες photo report εδώ)
THE NOISE FIGURES
Οι The Noise Figures θα σημάνουν την έναρξη της όγδοης ημέρας του Release Athens ανεβαίνοντας στη σκηνή 17.55 ακριβώς. Το γνωστό και αγαπημένο fuzz rock duo, επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά τον χαρακτηρισμό της απόλυτα live μπάντας. Με άψογο ήχο και επιλέγοντας μερικά από τα δυνατότερα κομμάτια της δισκογραφίας τους, ολοκλήρωσαν το set τους χωρίς καμία διακοπή και αποτέλεσαν ιδανικότατο ξεκίνημα μιας, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, σπουδαίας βραδιάς.
THE K’S
Στη συνέχεια, η σκηνή γέμισε με το φρέσκο βρετανικό συγκρότημα των The K’s. Οι Jamie Boyle, Ryan Breslin, Dexter Baker και Jordan Holden απέδειξαν εν τέλει πως ήταν μία πολύ εύστοχη προσθήκη στο line up, διότι με τις ευχάριστες indie rock μελωδίες τους, τον καθαρόαιμο βρετανικό και νεανικό αέρα καθώς και την επικοινωνία που κατάφεραν να αναπτύξουν με το κοινό, έκαναν να περάσει πολύ όμορφα η ώρα κάτω από τον καυτό ήλιο της Πλατείας. Από το Earlestown της Αγγλίας, και με πολλές ζωντανές εμφανίσεις σε μεγάλα φεστιβάλ, δίπλα από ονόματα όπως και ο ίδιος ο Liam Gallagher, έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση στη χώρα μας, περνώντας σίγουρα το τεστ!
SLEAFORD MODS
Η ώρα όμως είχε φτάσει για να απολαύσουμε ένα από τα πιο καυτά βρετανικά συγκροτήματα των τελευταίων χρόνων. Οι Sleaford Mods επιτέλους εμφανίζονται (ξανά) σε ελληνικό έδαφος και για περίπου 50 λεπτά επιβεβαιώνουν αυτό που πιστεύαμε καιρό τώρα, αποδεικνύοντας στους δύσπιστους ότι πρέπει να τους πάρουν επιτέλους στα σοβαρά. Καταιγιστικός Jason Williamson στα φωνητικά να λιώνει από τη ζέστη καθόλη τη διάρκεια του σετ, χορεύοντας τριγύρω από έναν ανεμιστήρα και εκτοξεύοντας -φτύνοντας- τους στίχους των τραγουδιών, χωρίς να χάσει λεπτό ούτε τη φωνή ούτε την ένταση και ούτε προφανώς και την όρεξη. Την ίδια ώρα ο τρομερός τύπος Andrew Fearn ετοίμαζε τα beats λίγο πιο πίσω χορεύοντας ασταμάτητα απολαμβάνοντας στο έπακρο το λάιβ.
Το setlist δεν μας άφησε εξίσου παραπονεμένους, καθώς απολαύσαμε αρκετό Spare Ribs, με κομμάτια όπως τα ”Shortcummings”, ”Spare Ribs”, ”I Don’t Rate You”, στο οποίο το μπάσο σε χτυπούσε στην καρδιά αποτρελαίνοντάς σε. Περάσαμε και στις συνεργασίες του δίσκου, ‘‘Mork n Mindy”, ”Nudge It”, “Kebab Spider” και “Discourse” από το Eton Alive, ένα νευρωτικό “Jobseeker”, ενώ με το “Tweet, Tweet, Tweet” έκλεισαν την εμφάνιση ισοπεδώνonτας τη σκηνή. Με πολλές καρδούλες μας αποχαιρέτησαν, ενώ το κοινό φώναζε ρυθμικά το όνομά τους. Αυτό το λες σίγουρα επιτυχία.
LIAM GALLAGHER
Σνομπ, αντιπαθητικός, ψωνισμένος; Ναι. Μια από τις εμβληματικότερες φιγούρες του βρετανικού rock των 90’s (αν όχι όλων των εποχών); Ναι και πάλι. Μας αρέσει δε μας αρέσει, αυτή είναι η αλήθεια για τον Liam Gallagher. Take it or leave it. Δεν προσπάθησε ποτέ να δείξει κάτι διαφορετικό. Ούτε και το Σάββατο που μας πέρασε. Με μια καλοκουρδισμένη μπάντα πίσω του, ο Liam μας παρουσίασε το setlist της τρέχουσας περιοδείας για το πρόσφατο τρίτο solo album του, C’mon You Know. Η αλήθεια είναι όμως πως όλοι περιμέναν τα κομμάτια των Oasis. που ήταν αρκετά. (Hello, Morning Glory, Rock n’ Roll Star, Stand By Me, Slide Away, Wonderwall, Champagne Supernova, Cigarettes & Alcohol και Roll it Over). Κάτι που βέβαια γνώριζε και ο ίδιος, αφού μας ζάλισε κάνοντας μας την ερώτηση “are there any Oasis fans in the house” καμιά εικοσαριά φορές.
Οι μπαρμπάδες στο κοινό σίγουρα το απολαύσαμε, θυμηθήκαμε τα εφηβικά μας χρόνια και τραγουδήσαμε και όλοι μαζί το Wonderwall. Στα αξιοπερίεργα της βραδιάς, το μπουφανάκι -κάνω σάουνα- του Liam (καλά στο Knebworth βρε αγόρι μου, οκ), κάτι διάσπαρτες φανέλες της City και τα υπερβολικά πολλά καπνογόνα (για συναυλία του Liam ντε). Και ο 60+ μπαμπάς στην είσοδο που ρωτούσε τον 30+ γιο του, αν ο Gallagher που παίζει πριν τον Iggy, είναι ο Rory, γιατί τον είχε δει στη Φιλαδέλφεια το 1981… Όπως και να ‘χει, it was biblical, για εμάς τα fanboys των Oasis και του Liam.
IGGY POP
Με την Πλατεία Νερού να γεμίζει από άκρη σε άκρη, είχε έρθει η ώρα για τον πάντα απολαυστικό Iggy Pop. Με μία τρομερή επιλογή touring musicians, ο 75άρης πια Iggy ξεκίνησε φορτσάτος με TV Eye, I Wanna Be Your Dog, Lust for Life, The Passenger. Πέταξε δερμάτινα, δεν έβαλε κώλο κάτω, κουτσαίνοντας, ασθμαίνοντας, με κλειστή σχεδόν φωνή. Και πάλι ήταν καλύτερος από τους περισσότερους performers που θα δεις φέτος το καλοκαίρι. Αυτό που παρακολουθήσαμε το Σάββατο λέγεται κατάθεση ψυχής και θέλει cohones. Και από αυτά ο εν λόγω κύριος τα διαθέτει απ’ότι φαίνεται σε αφθονία.
Αφού συνέχισε σε λιγάκι πιο χαλαρούς, με βάση τα δικά του δεδομένα ρυθμούς, άραξε και λίγο στο monitor να τα πούμε, να πάρει και μια ανάσα ο άνθρωπος, μας κράτησε τα καλύτερα για το τέλος του κανονικού set με το Search and Destroy, που όσο δεν του έβγαινε με τίποτα τόσο καλύτερο γινόταν. Το Stooges tribute συνεχίστηκε και στο encore με Gimme Danger, Down on the Street και Funhouse. Εν κατακλείδι, 90+ λεπτά της ίσως πιο τίμιας εμφάνισης που μπορεί να έχεις δει από καλλιτέχνη. Άλλοι λοιπόν ζητάνε συγνώμη που δεν μπορούν να τραγουδήσουν όπως θα ήθελαν και άλλοι πετάνε μικρόφωνα και φεύγουν. Αυτός είναι o Ιggy Pop. Και αυτός μας προσέφερε την καλύτερη βραδιά -μέχρι την επόμενη- στο φετινό Release Athens Festival.
