Η τέταρτη κατά σειρά ημέρα του φετινού Release Athens ήταν και η πρώτη αμιγώς metal με τεράστια ονόματα και μπόλικες ελπίδες μα και απαιτήσεις για μια αξέχαστη εμπειρία. Οι Meden Agan, Rhapsody of Fire, Rotting Christ και φυσικά οι θρυλικοί Manowar, αποτελούσαν ένα line-up που θα συγκέντρωνε τις μάζες των heavy metal fans στην καυτή Πλατεία Νερού. Κι έτσι ακριβώς συνέβη…
Ανταπόκριση: Νίκος Καλαγκιάς / Φωτογραφίες: Release Athens
Η ζέστη είχε χτυπήσει κόκκινο αλλά αυτό δεν πτόησε τον κόσμο που είχε αρχίσει να φθάνει μαζικά από πολύ νωρίς. Βλέπετε η απουσία συναυλιακών δρώμενων τα προηγούμενα χρόνια προκάλεσε τεράστια δίψα στο μουσικόφιλο κοινό. Έβλεπα παντού χαρούμενα πρόσωπα, τεράστια χαμόγελα, οικογένειες με τα μικρά τους παιδιά να φθάνουν ευτυχισμένοι στο χώρο. Όλα είχαν ξεκινήσει υπέροχα την Τετάρτη στην Πλατεία Νερού παρ’ όλη την έντονη ζέστη που δεν πτόησε αρκετούς γενναίους να πάρουν θέση μπροστά στα κάγκελα για την εμφάνιση των Meden Agan.
MEDEN AGAN
Σύμφωνα με τον προγραμματισμό του festival, η μπάντα βγήκε στις 17:50 και για κάτι λιγότερο από μισή ώρα απέδωσαν εξαιρετικά τον συμφωνικό/gothic ήχο τους. Κάποια μικροπροβληματάκια στον ήχο δε δημιούργησαν θέμα και οι Αθηναίοι έδειχναν ορεξάτοι και έτοιμοι από καιρό. Η Δήμητρα Παναρίτη στα φωνητικά ήταν εκπληκτική, γεμάτη όρεξη και δύναμη, ευχαριστούσε συνεχώς το κοινό και έδειχνε να το απολαμβάνει. Ακούσαμε κι ένα κομμάτι για πρώτη φορά από την επερχόμενη κυκλοφορία τους, τους χειροκροτήσαμε θερμά και τους αποχαιρετήσαμε ευχαριστώντας τους για το μουσικό ζέσταμα και την άψογη έναρξη της φεστιβαλικής αυτής ημέρας.
RHAPSODY OF FIRE
Έχοντας ακόμη τον ήλιο να βαράει αλύπητα τα κεφάλια μας, υποδεχτήκαμε μετά από τρία χρόνια τους Ιταλούς symphonic power metallers Rhapsody of Fire, που εμφανίστηκαν επί σκηνής κατά τις 19:00. Ξεκίνησαν δυναμικά και έδειχναν κεφάτοι και γεμάτοι ενέργεια. Άλλωστε το κοινό της χώρας μας τους υπεραγαπά και εκδήλωσε την αγάπη αυτή για μια ακόμη φορά επευφημώντας τους και τραγουδώντας μαζί τους. Με επιλογή κομματιών από όλη τη δισκογραφική τους ιστορία, οι Rhapsody of Fire επέδειξαν για άλλη μια φορά άψογο επαγγελματισμό.
Ένα ατυχές συμβάν δημιούργησε πρόβλημα στον ήχο, προς το τέλος της εμφάνισης των Ιταλών, κάτι που ανάγκασε τον Roberto De Micheli να προχωρήσει σε ένα solo, ακολουθούμενο από μια μικρή διακοπή τριών περίπου λεπτών. Αυτό δεν αμαύρωσε στο παραμικρό την εμφάνιση της μπάντας που μας αποχαιρέτησε και ανανέωσε το ραντεβού της για το μέλλον. Στα 65 περίπου λεπτά που βρέθηκαν επί σκηνής ακούσαμε ανάμεσα σε άλλα τα πολύ αγαπημένα March of the Swordmaster, Land of Immortals, Dawn of Victory και φυσικά το Emerald Sword.
ROTTING CHRIST
Στις 20:30 περίπου η σκηνή είχε στηθεί, ο κόσμος πλέον είχε πλημμυρίσει την Πλατεία Νερού και τα καμάρια της χώρας μας αλλά και της παγκόσμιας metal σκηνής, οι Rotting Christ εμφανίστηκαν εν μέσω πανικού. Η μπάντα σε απίστευτη φόρμα σφυροκοπούσε αδιάκοπα με τις κιθάρες να στάζουν φωτιά, τα drums να κοπανάνε ανελέητα και τον Σάκη να ξεσηκώνει το κοινό με την κάθε του κίνηση και λέξη. Με εξαιρετικό ήχο και απόδοση, έπη σαν τα Athanati Este, Apage Satana και Dies Irae ηλέκτρισαν την ατμόσφαιρα και οδήγησαν το κοινό σε μεγάλα mosh pits, υπό την καθοδήγηση του Σάκη.
Στα King of a Stellar War και Fgmenth, Thy Gift το συγκρότημα έκανε μια επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν για να συνεχίσει δαιμονικά με In Yumen-Xibalba και Grandis Spiritus Diavolos. Το φινάλε φυσικά ορίστηκε για άλλη μια φορά με τον Non Serviam με κοινό και μπάντα να γίνονται ένα. Η μοναδική για φέτος το καλοκαίρι εμφάνιση των Rotting Christ στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και αποτέλεσε μια μοναδική εμπειρία για όσους βρίσκονταν στην Πλατεία Νερού.
MANOWAR
Τη συγκεκριμένη βραδιά όλα φυσικά οδηγούσαν στους headliners Manowar, αφού η εμφάνισή τους τρία χρόνια πριν στον ίδιο χώρο αποτέλεσε μια εμπειρία ζωής για όσους την έζησαν. Στις 23:00 περίπου ο πρώτοι εισαγωγικοί ήχοι δόνησαν την ατμόσφαιρα, ενώ η τεράστια γιγαντοοθόνη που είχε στηθεί μας προετοίμαζε με videos και εικόνες καταστροφής και πολέμου. Οι βασιλιάδες βγαίνουν στη σκηνή με το Manowar και επικρατεί το αδιαχώρητο. Τα πρώτα καπνογόνα έχουν ήδη ανάψει και η μπάντα χωρίς διακοπή συνεχίζει με το Kings of Metal. Ακολουθεί η τριλογία των ανυπέρβλητων Dark Avenger, Defender και Gates of Valhalla. Άψογη απόδοση, γροθιές στον αέρα, ρίγη συγκίνησης, φωνές να κλείνουν και ένας Eric Adams αγέραστος κι αγέρωχος με μια φωνή πέρα από τα ανθρώπινα όρια και τα σύνορα της φαντασίας. Ο Dave Chedrick δείχνει σοβαρός και αφοσιωμένος και κοπανάει τα drums χωρίς οίκτο, ενώ ο E.V. Martel φαίνεται αγχωμένος και αρκούντως σοβαρός (κάτι που συνεχίστηκε έως το τέλος του show) αν και αποδίδει εξαιρετικά και άνετα. Φυσικά ο Joey DeMaiο ζωγραφίζει στις μπασογραμμές του με τρόπο που μόνο ο ίδιος γνωρίζει.
Ακολουθεί μια μικρή έκπληξη αφού ο θρυλικός James Cosmo (Highlander, Braveheart, Troy, Game of Thrones) εμφανίζεται στη σκηνή ντυμένος σκωτσέζος πολεμιστής και κραδαίνοντας ξίφος για να ακούσουμε στο Sword of the Highlands σε μια άψογη εκτέλεση. Ο James Cosmo καταχειροκροτήθηκε με σεβασμό και θέρμη κατά την αποχώρησή του, ενώ το καθιερωμένο solo του DeMaio στη συνέχεια αποτέλεσε απλά μια μικρή γέφυρα για να οδηγηθούμε στο The Revenge of Odysseus, το νέο πόνημα της μπάντας, να ακούγεται παγκοσμίως για πρώτη φορά στη σκηνή. Πήραμε λοιπόν ένα μικρό δείγμα από το Athena’s Theme, είδαμε τον Κωνσταντίνο Καζάκο επί σκηνής να απαγγέλει άκρως θεατρικά υποδυόμενος τον Τηλέμαχο και απολαύσαμε τα Where Eagles Fly και Immortal. Το μεν πρώτο δεν αποτελεί νέα σύνθεση αφού στο παρελθόν το ακούσαμε σαν ντουέτο του Eric Adams και της Saran Brightman, ενώ αυτή τη φορά τον Eric συνόδευσε η Chiara Tricarico στην πιο συναισθηματική ίσως στιγμή της βραδιάς. Το Immortal είναι ένα στακάτο, ρυθμικό κομμάτι με κλασικό Manowar riding ρυθμό και refrain που σου κολλάει στο μυαλό. Στο Sign of the Hammer στη συνέχεια η μπάντα συνεχίζει να αποδίδει τα μέγιστα και το κοινό να ανταποκρίνεται θερμά.
Τα drums για το Warriors of the World United αρχίζουν να πάλλονται και η Πλατεία Νερού έχει πάρει φωτιά. Κυριολεκτικά. Τα καπνογόνα έχουν κάνει τη νύχτα μέρα, ο κόσμος παραληρεί και εμένα προσωπικά κάπου εδώ κλείνει η φωνή μου και πλέον βγάζω άναρθρες κραυγές. Χαμού συνέχεια με Hail and Kill, ενώ στα The Dawn of Battle, Holy War και Fight Until We Die ο κόσμος ανταποκρίνεται λίγο πιο χλιαρά, υποθέτω λόγω κούρασης και έλλειψης δυνάμεων. Ο τεράστιος αετός του Battle Hymns υψώνεται επί σκηνής και μια εκπληκτική εκτέλεση του Battle Hymn με έναν Adams να τον πιεις στον ποτήρι και να σε αφήνει άναυδο με τις φωνητικές του ικανότητες στα 70 του χρόνια, έρχεται να κλείσει μοναδικά τη επική αυτή βραδιά. Φυσικά οι βασιλιάδες επιστρέφουν για το αναμενόμενο encore με τα The Glory of Achilles και Black Wind, Fire And Steel να αφαιρούν και τα τελευταίες σταγόνες ενέργειας από το εξουθενωμένο αλλά και ευτυχισμένο κοινό. Μια βροχή πυροτεχνημάτων και οι ήχοι του Army of the Dead μας αποχαιρέτησαν και ανανέωσαν το ραντεβού μας με τους βασιλιάδες για το μέλλον. Θα το αρνηθούμε; Φυσικά και όχι. Τους περιμένουμε ξανά!
Manowar Setlist
1. Manowar
2. Kings Of Metal
3. Dark Avenger
4. Defender
5. Gates Of Valhalla
6. Sword Of The Highlands
7. Bass Solo
8. The Revenge of Odysseus Highlights (Where Eagles Fly, Immortal)
9. Warriors Of The World United
10. Sign Of The Hammer
11. Hail and Kill
12. The Dawn Of Battle
13. Holy War
14. Fight Until We Die
15. Battle Hymn
Encore:
16. The Glory Of Achilles
17. Black Wind, Fire And Steel
