“Whakapakoko” στην μάορι γλώσσα σημαίνει άγαλμα, είδωλο ή εικόνα. Αυτό είναι και το όνομα του δίσκου με τον οποίο μάς συστήνονται οι Red Frame. Το συγκρότημα από την Θεσσαλονίκη, που αποτελείται από τους: Sakis Gallo, Γιώργο Μπαλτά και Αλέξη Κιουρντιάδη, μας χαρίζει ηχητικές εικόνες της ελληνικής μουσικής παράδοσης μέσα σε ένα -κατά κύριο λόγο- prog μουσικό περιβάλλον.
Το album δημιουργήθηκε την περίοδο των lockdown, και είναι ένα «φυσικό παιδί» των jams. Με μοναδικό ηχόχρωμα, συνδυάζει το μουσικό ύφος της ελληνικής επαρχίας που διέπεται από την έντονη παρουσία βιολιού, και των Βαλκανίων με τα έντονα τριημιτόνια, με εκείνο ενός progressive album. Ενώ διατηρεί μια ισορροπία μεταξύ σύνθεσης κι αυτοσχεδιασμού, σε ένα περιπετειώδες, κι έντονα πειραματικό μουσικό ταξίδι διάρκειας 30 λεπτών.
Μάλιστα, το “The Tunnel”, το δεύτερο κομμάτι του δίσκου, θα μπορούσε να περιγράφει όντως ένα ταξίδι μέσα σε τούνελ, και φλερτάρει με μια σύγχρονη μορφή περιγραφικής μουσικής. Όπου όσο το πλησιάζεις, όλα μοιάζουν φυσιολογικά κι εξάπτεσαι από την ιδέα της περιπέτειας, έπειτα χάνεσαι στο σκοτάδι του, με τα μικρά διαστήματα και το έντονο ρυθμικό μοτίβο να επιτείνουν την αγωνία. Ύστερα ξαφνιάζεσαι από το σκοτάδι του κι αρχίζεις να τρέχεις, το βιολί είναι τώρα αυτό που παίρνει τον κυρίαρχο ρόλο, και σε οδηγεί σιγά-σιγά – με την αγωνία να επιτείνεται στα drums, στο στιβαρό intro του “Seven Steps Ahead”.
Το Whakapakoko είναι ένας έντονα πειραματικός δίσκος, όπου το progressive ύφος φλερτάρει τόσο με τα παραδοσιακά ελληνικά ηχοχρώματα, όσο και με το funk στοιχείο, κι οι αυθόρμητοι αυτοσχεδιασμοί παντρεύονται με στιβαρά ρυθμικά μοτίβα. Αυθεντικό υλικό jam, σε έναν δίσκο, που αν και είναι μακριά από τα ακούσματά μου, σίγουρα αποτελεί σημείο αναφοράς για τον μετέπειτα ήχο του συγκροτήματος.