Τους Raging Speedhorn τους είχα ανακαλύψει μέσω ενός φίλου, κάπου στο 2000, όταν είχαν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους. Με πιο nu metal ύφος τότε με είχαν ξετινάξει, αλλά πάντα στο βάθος μπορούσες να διακρίνεις τις hardcore και sludge καταβολές τους. Η πορεία τους ήταν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα μιας και εξελίξανε κατά πολύ τον ήχο τους. Δεκαέξι χρόνια μετά τους βρίσκουμε να κυκλοφορούν τον έκτο κατά σειρά δίσκο τους και φυσικά δεν έχασα την ευκαρία να του ρίξω μερικές ψηφιακές ακροάσεις.
Το album ονομάζεται “Lost Ritual” και στα φωνητικά έχουν και πάλι μετά από δέκα χρόνια τον Frank Regan. Η μπάντα για άλλη μια φορά γκρουβάρει ανελέητα έχοντας πάντα αυτό το βρώμικο και αλήτικο attitude. Τα πάντα είναι μετρημένα και υπολογισμένα σε αυτό τον δίσκο ώστε να σε κρατάει στην τσίτα καθόλη την διάρκεια. Από την μία ανελέητο rock n roll σε κομμάτια όπως το “Motorhead” και από την άλλη η απόλυτη sludge αισθητική σε κομμάτια όπως το “Ten of Swords” και το “Hangman”. Tα γεμίσματα του μπάσου δίνουν αυτό το κάτι παραπάνω στα περισσότερα τραγούδια, ενώ η ογκώδης παραμόρφωση της κιθάρας σε συνδιασμό με το drop κούρδισμα πραγματικά ισοπεδώνει τα πάντα. Όσο για τα φωνητικά δεν έχω να πω τίποτα, απλά δεν υπάρχει το παραμικρό ψεγάδι και εντείνουν όλη αυτή την συσωρευμένη οργή που έχουν τα κομμάτια της μπάντας.
Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με μία πολύ άρτια δουλειά και μπράβο στους μάγκες που εξακολουθούν να μας δίνουν τέτοιους δίσκους δεκαέξι χρόνια μετά. Άνοιξε λοιπόν μια μπύρα, βάλε το στερεοφωνικό σου στο τέρμα και στείλε όλους τους αντιπαθητικούς σου γείτονες στον ψυχίατρο.