Από την πρώτη στιγμή που έσκασε το πρώτο teaser στην επίσημη σελίδα των QOTSA για το νέο τους άλμπουμ, όλοι γεμίσαμε προσδοκίες και ανυπομονησία για το καινούργιο έργο του Josh Homme. Αποδείχτηκε τελικά ότι αυτή ίσως είναι η πιο «δύσκολη» δουλειά τους έως τώρα, αλλά πάντα θεωρώ και ενδιαφέρουσα.
Από τα singles που είχαν κυκλοφορήσει, με κάποια από αυτά μπορώ να πω ότι είχα ενθουσιαστεί, όπως για παράδειγμα με το “Carnavoyeur”(στο opening του οποίου ο Homme ακούγεται υπερβολικά σαν τον David Bowie), αλλά και την πιο πρόσφατη κυκλοφορία πριν το άλμπουμ, το “Paper Machete”.
Ο δίσκος τελικά έκρυβε και άλλες ευχάριστες εκπλήξεις, όπως το “Obscenery”, οι στίχοι του οποίου είναι εντελώς νιχιλιστικοί και καρφιά προς όλες τις κατευθύνσεις, με μια “in your face” ειρωνεία. Η μεγάλη έκπληξη, όμως, που μου θύμισε πολύ παλιά κομμάτια τους, αλλά χωρίς να επαναλαμβάνονται, ήταν το “Negative Space”, το οποίο έχει εξαιρετικό, κλασικό QOTSA beat και στίχους. Γενικότερα, το σκοτάδι διακατέχει αυτό το άλμπουμ, κάτι που βλέπεις και από την artistic προσέγγιση στο γραφιστικό κομμάτι, που διαφέρει κατά πολύ με εικόνες από πιο πρόσφατα άλμπουμ του παρελθόντος τους.
Εκεί ακριβώς βρίσκεται και το κομμάτι της δυσκολίας αυτού του άλμπουμ, το γεγονός όχι πως είναι σκοτεινό, γιατί αυτό είναι μια άλλη φάση της μπάντας που την ακούμε, αλλά ότι είναι ολοφάνερα πιο εσωτερικό από τα προηγούμενα. Με όλα όσα ήρθαν στο φως για την περιπέτεια υγείας του Homme και τα υπόλοιπα προσωπικά του προβλήματα δεν απορούμε γιατί, αλλά είναι σίγουρα ένας δίσκος που θέλει και δεύτερο, και τρίτο άκουσμα. Η παιχνιδιάρικη διάθεση είναι εκεί, ο χαρακτήρας των QOTSA δεν λείπει από το In Times New Roman, έχουν όλα όμως περαστεί μέσα από το φίλτρο της ωριμότητας και όλων των προσωπικών και κοινωνικών αλλαγών των τελευταίων χρόνων.
Η back to back επιλογή των “Negative Space” και “Time & Place” δίνει την αίσθηση ότι είναι ένα κομμάτι, με το δεύτερο να έχει μια τέλεια groovιά που μου έμεινε μέχρι το τέλος. Άλλο ένα καθαρόαιμο QOTSA από τα παλιά είναι και το “What The Peephole Say”, ένα δυναμικό κομμάτι με γρήγορο ρυθμό και φουλ ενέργεια, από αυτή που μας έχουν συνηθίσει. Το “Sicily” ήταν επίσης από τα αγαπημένα μου, διαφορετικό από τα άλλα, με sultry μουσική και τις αγαπημένες «ψεύτικες» του Homme που γνωρίζουμε καλά.
Για όποιον περιμένει να ακούσει κάτι καινοτόμο ή κάποια εντελώς καινούργια κατεύθυνση της μπάντας, πιθανώς να απογοητευτεί. Δεν πιστεύω ότι εδώ οι QOTSA έπαιξαν “safe”, γιατί αυτός είναι ο ήχος και το στυλ που υπηρετούν τόσα χρόνια. Ο Homme εκτίθεται πολύ συναισθηματικά με αυτό το άλμπουμ, και κάνει μια δουλειά πρώτα για να λυτρωθεί ο ίδιος, και μετά όλοι οι άλλοι. Δεν κάνει μια δουλειά απλά και μόνο για τους fans, κινείται όμως σε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα, ειλικρινής σε ό,τι έχει να δώσει, δεδομένης της ψυχολογικής του φάσης. Φαίνεται πως απλά δεν είχε τη διάθεση να πειραματιστεί με κάτι καινούργιο, και αυτό είναι σεβαστό.
Ύστερα από 2-3 πρώτα ακούσματα πάντως, έχω αρχίσει και αγαπώ αρκετά κομμάτια του δίσκου. Το άλμπουμ έχει μεγάλο ενδιαφέρον μουσικά αν το ακούσεις και από βινύλιο, που μόλις παρέλαβα χθες. Όπως πάντα με το βινύλιο, αν έχει γίνει ωραία δουλειά στην παραγωγή σε αποζημιώνει, και αυτό συνέβη και εδώ. Όλα τα όργανα ακούγονται πεντακάθαρα, ενώ ακούς και κιθαριές και μελωδίες που δεν είχες παρατηρήσει νωρίτερα. Το προτείνω!