Με αφορμή την εμφάνιση των Puta Volcano στο Under The Sun Fest, αλλά και την γενικότερη κινητικότητα τους, η Σοφία Μηλιώνη μίλησε με το συγκρότημα σχετικά με την πρόσφατη ευρωπαϊκή τους περιοδεία αλλά και τα σχέδιά τους για το προσεχές μέλλον.
Νομίζω διανύετε μια αρκετά «ζωηρή» μουσικά περίοδο. Πριν λίγο καιρό επιστρέψατε από ευρωπαϊκή περιοδεία, τώρα παίζετε στο Under The Sun Rock Festival 2018 και θα ακολουθήσει και το Street Mode Festival. Πώς βιώνετε όλη αυτήν την μουσική κινητικότητα; Είναι μία από τις επιδιώξεις σας να παίζετε όσο περισσότερο μπορείτε;
Σίγουρα είναι κάτι που θέλουμε και ευτυχώς πλέον στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές και καλές ευκαιρίες. Βλέπουμε παντού να γεννιούνται μπάντες και φεστιβάλ με τον κόσμο να ακολουθεί και να στηρίζει.
Πρόσφατα, λοιπόν, πραγματοποιήσατε τη πρώτη σας Ευρωπαϊκή περιοδεία. Τι διαφορές εντοπίσατε εκτός συνόρων σε σχέση με την εγχώρια πραγματικότητα που όλοι βιώνουμε, σε συναυλιακό, πολιτιστικό ή ότι άλλο επίπεδο;
Είναι μεγάλο κλισέ, αλλά η μουσική ενώνει. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα το να βγαίνεις πρώτη φορά από τα σύνορα και να βλέπεις κόσμο να τραγουδάει στίχους των κομματιών σου. Δεν εντοπίσαμε σημαντικές διαφορές στο συναυλιακό επίπεδο, ίσως επειδή ο κόσμος έξω αγαπάει πολύ τις Ελληνικές μπάντες και το δείχνει, όπως γίνεται κι εδώ.
Mετράτε πλέον στο ενεργητικό σας δύο πλήρεις δίσκους με πιο πρόσφατο το “Harmony of Spheres”. Νιώθετε πιο συγκροτημένοι μουσικά; Βρίσκετε περισσότερο τον εαυτό σας χρόνο με τον χρόνο; Είναι διαφορετικός ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζετε τη δουλειά σας ή επεξεργάζεστε το υλικό σας πλέον σε σχέση με παλιότερα; Τι είναι αυτό που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο σας κατέστησε πιο έμπειρους στο κομμάτι μπάντα σε σχέση με παλιά;
Σταδιακά μεγαλώνει η λίστα με πράγματα που θέλουμε να αποφεύγουμε, τόσο μουσικά αλλά και στο πως θέλουμε να συμπεριφερόμαστε σαν ομάδα προς τον υπόλοιπο κόσμο. Ενώ αυτό για κάποιους μπορεί να μην ακούγεται σαν κάτι ιδιαίτερο, για εμάς σημαίνει πως ό,τι δεν είναι σε αυτή τη λίστα είναι χώρος που μπορούμε να εξερευνήσουμε ελεύθερα. Οπότε καταλήγουμε όχι τόσο να λέμε τι θέλουμε να κάνουμε, αλλά να αποφεύγουμε πράγματα που σίγουρα δεν μας αρέσουν.
Έχω διαβάσει και σε άλλες συνεντεύξεις σας ότι δεν τρέφετε αυταπάτες σχετικά με το βιοποριστικό κομμάτι ενός καλλιτέχνη και μάλιστα αυτήν την εποχή. Πώς καταφέρνετε να συνδυάζετε τη μουσική με το βιοπορισμό παρ’ όλα αυτά; Τι από τα δύο έρχεται πρώτο στις προτεραιότητές σας; Είναι τελικά όλα θέμα προτεραιοτήτων;
Είμαστε τυχεροί και μπορούμε να προσαρμόσουμε τις δουλειές μας στις ανάγκες της μπάντας, όμως πάντα πρώτη θέση στο μυαλό μας έχει η μουσική. Αυτό σημαίνει πως ιδανικά θα κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος σε σχέση με τις δουλειές μας και ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να αντιστραφούν οι ρόλοι.
Καταντάμε γραφικοί να μιλάμε συνέχεια για την άνθιση της εγχώριας σκηνής, αλλά είναι η πρώτη φορά που μιλάμε μαζί και δεν μπορώ παρά να σας ρωτήσω: Στο evacuation bag σας στο τέλος του κόσμου ποιους τρεις εγχώριους δίσκους θα παίρνατε μαζί σας και γιατί;
Δύσκολο να καταλήξουμε σε all time favorites εγχώριους δίσκους, και με το σκεπτικό ότι δε θα ξεμείνουμε για πάντα σε κάποιο καταφύγιο, θα παίρναμε μαζί μας τα albums που συμπαθήσαμε ίσως περισσότερο τα τελευταία 1-2 χρόνια. Αυτά είναι το “Wild Frement” των Steams, το “Groove is Black” των Half Gramme of Soma και το “Faith Bender” των Supersoul, το καθένα για διαφορετικούς λόγους.
Τα live τελειώνουν; Μήπως ήρθε η ώρα για έναν ακόμη δίσκο; Μιλήστε μου λίγο για τα προσεχή σας πλάνα μετά τη καλοκαιρινή περίοδο.
Ήδη βάζουμε στη χύτρα υλικά για τον επόμενο δίσκο, ο οποίος ελπίζουμε να γραφτεί πριν το τέλος της χρονιάς. Αυτό δε σημαίνει ότι τα live θα σταματήσουν, πρέπει απλά να ισορροπήσουμε αυτές τις δύο ανάγκες της μπάντας.
Τα τελευταία λόγια σας ανήκουν! Σας ευχαριστώ για την όμορφη κουβέντα!
Εμείς ευχαριστούμε, σας περιμένουμε όλους στο Under the Sun Festival!
