Το The Grasshopper Lies Heavy, προϊόν ειλικρινούς έκφρασης και πειραματισμού, είναι το τέταρτο καλλιτεχνικό δημιούργημα του Prins Obi, και η δημιουργική του απάντηση απέναντι στα 2 αθηναϊκά lockdowns. Στον αντίποδα της απομόνωσης, ο ίδιος μας προσκαλεί σ’ έναν κόσμο εναλλακτικό, και μας εισάγει στο σύμπαν της bedroom music, με ένα κατεξοχήν προσωπικό έργο.
Ο πολυπράγμων Prins Obi, μεταξύ άλλων και μέλος των Βaby Guru, ξεδιπλώνει τις μουσικές του επιρροές, ηλεκτρονικές, punk και soul σε ένα album, προσωπικής του παραγωγής, καλυμμένο με τον μανδύα της ψυχεδέλειας· μια βόλτα στην δική του παιδική χαρά, με βασικές πηγές έμπνευσης τον Todd Rundgren και τον Stevie Wonder, που ξεκινά από το “Apricot Jive” κι ολοκληρώνεται στο, 12ο κομμάτι του δίσκου, “SCDP”.
Κυρίαρχο ρόλο στο album παίζουν τόσο τα πλήκτρα όσο κι οι διφωνίες, με τα πρώτα είτε να έχουν μελωδικό χαρακτήρα, όπως το opening track είτε κυρίως αρμονικό όπως στο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, είτε να διανθίζουν έξυπνα το outro κάποιου κομματιού, όπως στην περίπτωση “Devil’s Tears”, χωρίς όμως να περιορίζεται η δημιουργική έκφραση και με άλλα όργανα. Στο “Just a Shield”, για παράδειγμα, που είναι αμιγώς κιθαριστικό, οι μελωδίες του μας χαρίζουν μια από τις πιο ωραίες στιγμές του δίσκου.
Ανάμεσα στα πιο αγαπημένα μου, επίσης, βρίσκονται τα “Apricot Jive”, με το psychedelic intro, τις διφωνίες και την χαρακτηριστική μελωδία του, και “Hard to Pliz” στο οποίο επιλέγει και πάλι να μας εισάγει στο ίδιο μουσικό σύμπαν με πιο έντονη όμως, την παρουσία του μπάσου και της ηλεκτρικής κιθάρας, αυτήν τη φορά, παρουσιάζοντας έτσι και μια πιο ροκ πλευρά του δίσκου. Τέλος, το “SCDP”, ως επίλογος, με την χαρούμενη μελωδία του, «κλείνει το μάτι» στο “Tranquility Base Hotel & Casino” φέρνοντας παράλληλα μαζί του και μια αίσθηση νοσταλγίας.
The Grasshopper Lies Heavy, ένας προσωπικός δίσκος, φτιαγμένος στο σπίτι, από τον Prins Obi, που καταπολεμά την θλίψη και την μοναξιά της απομόνωσης. Ένα album-πρόσκληση σε μια παιδική χαρά, που πρέπει σίγουρα να αποδεχτούμε.