Μετά από 12 χρόνια απουσίας, οι πρωτοπόροι του progressive rock, Porcupine Tree, επιστρέφουν με τον δίσκο Closure/Continuation. Προφανώς και δεν υπάρχει αντικειμενικότητα στην μουσική και στην τέχνη γενικότερα αλλά μια νέα κυκλοφορία των Porcupine Tree είναι γεγονός από μόνο του.
Η σχέση μου με τους Porcupine Tree δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους όρους. Όντας φανατικός λάτρης του progressive\psychedelic ήχου των 70’s, το 2005 ανηφόρισα τον Λυκαβηττό για να δω τους Van Der Graaf Generator μην έχοντας ιδέα για τους Porcupine Tree. Μιλάμε και για μία εποχή που δεν υπήρχε Spotify ούτε YouTube όπως το ξέρουμε σήμερα για να βάλω να ακούσω πριν το live. Αφού τελείωσαν οι Van Der Graaf Generator αποφάσισα να κάτσω να τους ακούσω αλλά πραγματικά ήταν απογοητευτικοί.
Στην συνέχεια ότι και να μου έλεγαν για το συγκρότημα δεν μπορούσε να μου αλλάξει την γνώμη, μέχρι που έπεσε στα χέρια μου για review το Fear of a Blank Planet. Ένα progressive διαμάντι από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο δίσκος αυτός άλλαξε την άποψη που είχα για τους Porcupine Tree αλλά έβαλε και αρκετά ψηλά τον πήχη.
Μετά από τόσα χρόνια απουσίας, έρχεται στα χέρια μας ένα δίσκος του οποίου ο ιθύνουν νους Steven Wilson, είναι υπεύθυνος για την τριλογία Blackwater Park, Deliverance, Damnation (let’s mellotron everything) των Opeth, έχει το project Storm Corrosion και οι προσωπικοί του δίσκοι είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλον. Το Closure/Continuation δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και στο βεληνεκές αυτών που προανέφερα.
Οι die hard οπαδοί του σχήματος θα το λατρέψουν γιατί δεν παρεκκλίνει στο ελάχιστο από αυτό που είχαν κάνει οι Porcupine Tree μέχρι την τελευταία τους κυκλοφορία. Όμως αυτή ήταν πριν 12 χρόνια. Ο συγκεκριμένος ήχος έχει εξελιχθεί, όπως θα περίμενα να έχουν εξελιχθεί και οι ίδιοι.
Το Closure/Continuation είναι ένας πάρα πολύ αξιόλογος δίσκος με τον χαρακτηριστικό ήχο των Porcupine Tree αλλά δεν έχει κάνει ούτε ένα χιλιοστό μπροστά. Οι συνθέσεις είναι αναμενόμενες και δεν αντικατοπτρίζουν το βάρος του ονόματος του σχήματος αλλά και του Wilson. Ίσως αποτελεί την ανάγκη του σχήματος να ξαναβρεθούν στον ίδιο χώρο ή την αφετηρία για περισσότερο υλικό ίσως και μία μεγάλη περιοδεία. Εδώ θα είμαστε για να δούμε την συνέχεια…