Οι One Hour Before The Trip κλείνουν κοντά 15 χρόνια παρουσίας στην ελληνική σκηνή. Το post – rock, που παίζουν, είναι αρκετά ιδιαίτερο και αυτό είναι που τους κάνει να ξεχωρίζουν. Με αφορμή την εμφάνιση τους στις 14 Φλεβάρη στο Temple παρέα με τους Underwater Chess και Their Methlab, o Γιώργος Τζώρτζης άδραξε την ευκαιρία και μίλησε μαζί τους
***
Παιδιά καλησπέρα και καλώς ήρθατε στο rockinathens.gr. Που βρίσκεται η μπάντα αυτόν τον καιρό;
Η μπάντα βρίσκεται ως συνήθως, σε μια φάση ανασύνταξης. Έχουμε έναν καινούριο κιθαρίστα που έχει φέρει νέα στοιχεία στο σύνολο, νέο υλικό και αρκετή όρεξη. Η ύπαρξη του δικού μας χώρου με την αυτονομία που μας προσφέρει μας δίνει τόπο και χρόνο για να μπορούμε να συνεχίζουμε. Βάζουμε μπρος το νέο δίσκο στις 15 Φεβρουαρίου και οργανώνουμε κάποιες εμφανίσεις σε Ελλάδα, Τουρκία και Βαλκάνια. Επίσης σχεδιάζουμε για πρώτη φορά στην ιστορία της μπάντας καλοκαιρινές εμφανίσεις σε φεστιβάλ και σε αυτό το κομμάτι υπάρχει μία αγωνία και ελπίζουμε σε μία θετική ανταπόκριση από τους οργανωτές.
Η τελευταία σας δουλειά με τίτλο “Boarding Pass”, προσωπικά μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Ποιο ήταν το feedback που πήρατε από τον κόσμο;
Στη σημερινή εποχή, στην οποία δεν υπάρχει κανονική δισκογραφική δραστηριότητα πια – με διανομές των κυκλοφοριών, το όποιο feedback είναι δύσκολο να ερμηνευτεί. Κανείς δε θα σου πει “βγάλατε κακό δίσκο” προφανώς. Γενικά έχουμε ακούσει πολύ καλά σχόλια, θριαμβευτικές κριτικές και πρωτιές σε ψηφοφορίες καλύτερων δίσκων, αλλά έχουμε μάθει να είμαστε μονωμένοι και να μην επηρεαζόμαστε και πολύ. Ο δίσκος άρεσε σε μας – ήταν ίσως η πρώτη φορά που μας άρεσε τόσο – και αυτό είναι το πιο σημαντικό.
Γενικά παρατηρώ ότι παίρνετε τον χρόνο σας και δε βιάζεστε να κυκλοφορήσετε album. Αυτό είναι κάτι το οποίο το επιδιώκετε ή απλά δεν σας βγαίνει χρονικά;
Αυτό είναι κάτι που απλώς προκύπτει. Στην προκειμένη περίπτωση θα θέλαμε να έχουμε βγάλει κάτι πιο σύντομα μετά το “Boarding Pass”, αλλά δεν κατέστει εφικτό για πάρα πολλούς λόγους, οι οποίοι έχουν κυρίως να κάνουν με την προσωπική ζωή του καθενός. Γενικώς το σχήμα λειτουργεί με τέτοιο τρόπο που επιτρέπει επανασχεδιασμό των κινήσεων ανάλογα με τις συνθήκες.
Tι είναι αυτό που σας παρακινεί συνεχώς να γράφετε μουσική;
Το γεγονός ότι θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως σχήμα – και ως παρέα. Χωρίς νέο υλικό, οι μπάντες πεθαίνουν ή μετατρέπονται σε δεινοσαυρικά κακέκτυπα, που περιφέρονται και παίζουν τα ίδια πράγματα επί χρόνια.
Τελικά μπορεί μια μπάντα να παράγει αυτού του είδους την μουσική στην Ελλάδα ή το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να βγει στο εξωτερικό;
Φυσικά και μπορεί, ειδικά με τα νέα τεχνολογικά δεδομένα. Όσο μπορεί στο εξωτερικό, μπορεί και εδώ. Η παραγωγή της μουσικής έχει γίνει εύκολη πια – και σχετικά φθηνή. Το ερώτημα είναι αν μπορεί η ελληνική πραγματικότητα να καλύψει ένα σχήμα που παίζει τέτοια μουσική σε συναυλιακό επίπεδο και εκεί η απάντηση είναι μάλλον αρνητική. Η “έξοδος” προς το εξωτερικό έχει κυρίως να κάνει με τις συναυλίες, γιατί μια ενεργή μπάντα δεν μπορεί να παίζει δύο φορές το χρόνο στην Αθήνα και μία στη Θεσσαλονίκη.
Τι ακούτε τον τελευταίο καιρό και τι θα θέλατε να ακούσετε αλλά δεν έχετε προλάβει ακόμα;
Γενικά, γίνεται χαμός. Βγαίνουν εκατοντάδες πολύ καλά πράγματα σε όλο το μουσικό φάσμα τα τελευταία χρόνια και έχει γίνει πολύ δύσκολο να έχει κάποιος μια σφαιρική εικόνα του συνόλου. Ενδεικτικά, μέσα στο 2018, ακούσαμε δίσκους των Sons of Kemet, I am no hero, Senyawa, Sadhus, Low (σε πιο πειραματικούς δρόμους απ’ ό,τι συνήθως), Oneohtrix Point Never. Ακούμε πιο crossover πράγματα όσο μεγαλώνουμε. Jazz, τεχνικό hip-hop, math rock. Δεν έχουμε προλάβει ούτε καν να ξύσουμε την κορυφή του παγόβουνου. Έχει πολύ καλό πράγμα εκεί έξω.
Υπάρχει κάποια ελληνική ή ξένη μπάντα, που θα θέλατε να κάνετε ένα split παρέα;
Ε… Οι Current 93; Ή ίσως με Ντίνο Σαδίκη και τους Cure! Είναι λίγο δύσκολο να απαντηθεί αυτό. Νόημα θα είχε μόνο αν χτιζόταν μια προσωπική επαφή με μια μπάντα και το κάναμε όντως μαζί.
14 Φλεβάρη live στο Temple. Πείτε μας δυο λόγια για αυτό.
Είναι το πρώτο μας live στο Nαό, ένα από τα τα πιο ενδιαφέροντα μέρη στην πόλη και πρώτο live στην Αθήνα με την νέα σύνθεση του group. Μαζί μας είναι δύο πολύ καλά σχήματα. Με τους Underwater Chess υπάρχει πολύ στενή σχέση και έχουμε ξαναπαίξει μαζί, ενώ με τους Their Methlab μοιραζόμαστε σε μεγάλο βαθμό έναν κοινό τρόπο αντίληψης για το πώς πρέπει να λειτουργεί ένα σχήμα. Είμαστε, όπως συνήθως, ενθουσιασμένοι γιατί για μας το live είναι η πεμπτουσία της ύπαρξης ενός σχήματος. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά τα βήματα για να καταφέρει κανείς να παίζει ζωντανά.
Καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος, ο επίλογος δικός σας.
Ξύλο στους φασίστες.
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.
Και εμείς ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας να ‘στε καλά.
