Η Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου είναι ένας πολύ ιδιαίτερος χώρος από μόνος του και τα τελευταία δύο χρόνια, τα live sessions που γίνονται έχουν όλα κάτι ξεχωριστό. Το Σάββατο που μας πέρασε, ήταν η σειρά των Nochnoy Dozor, μαζί με τους Church Of The Sea και τον Ghone.
Ανταπόκριση: Γιώργος Γαζής / Φωτογραφίες: Δανάη Φωκίου
Η συγκεκριμένη βραδιά είχε βγει sold out από την προπώληση, κάτι που δεν γίνεται καθόλου συχνά, οπότε ο κόσμος ήταν σχεδόν όλος εκεί νωρίτερα, κάτι που είχε προβλεφθεί. Υπήρχε bar στον εξωτερικό χώρο της εκκλησίας, που προσέφερε ζεστό κρασί Glühwein ως welcome drink, που μας κράτησε σε κανονική θερμοκρασία αυτό το κρύο βράδυ.
Ένα sold out event είναι πολύ λογικό να έχει κάποια δυσκολία ή καθυστέρηση, ειδικά σε έναν χώρο καθήμενων που δεν έχει εξ ολοκλήρου ακριβή αρίθμηση. Επομένως, μερικά λεπτά μετά, το δέος που προκαλεί ο χώρος, σε συνδυασμό με τα πολύ ωραία φώτα και τους drone ήχους του Ghone, σε έπιανε κατευθείαν από το χέρι και σε έβαζε στη θέση σου.
Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα λοιπόν, στη σκηνή ανέβηκε το trio των Church Of The Sea. Ο ήχος τους ήταν πολύ σωστός σε όλη τη διάρκεια τους, καθώς το φυσικό reverb της εκκλησίας έντυνε πολύ όμορφα την σκοτεινή ατμόσφαιρα της μουσικής τους, όπως επίσης και ο φωτισμός και η πολύ καλή ιδέα του να φωτίζεται το τεράστιο βιτρό πίσω τους, σε αντίθετη απόχρωση με τα φώτα της σκηνής. Τα πολύ σωστά και πεντακάθαρα loop samples και πλήκτρα και η επίσης ξεκάθαρη, πολύ aggressive σε στιγμές κιθάρα, πλαισίωναν την πολύ χαρακτηριστική φωνή της Ειρήνης, που σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη σκηνική της παρουσία, μας έβαλε στα μυαλά τους και δεν μας άφησε καθόλου. Θα τους ταίριαζε πάρα πολύ να κρατούσαν όλο το setlist συνδεδεμένο ηχητικά. Το περίπου 40 λεπτών set τους, γεμάτο σκοτεινές αρμονίες και δυσαρμονίες, με προσωπικό μου highlight το ακυκλοφόρητο “Odalisque”, μας έδωσε μία γεμάτη γεύση του τι μπορούν να κάνουν, οπότε περιμένουμε σύντομα την ολοκληρωμένη τους κυκλοφορία.
Στο διάλειμμα, και το ακόμα ένα ποτό, η σκηνή στήθηκε πολύ γρήγορα, με τον Ghone να είναι πάνω στην περίεργη συσκευή του, αυτή τη φορά με πολύ πιο περίπλοκους και απόκοσμους ήχους, σε έναν πολύ ταιριαστό αυτοσχεδιασμό, τόσο ως προς τη βραδιά και το χώρο, όσο και με την είσοδο των Nochnoy Dozor. Η αρχή τους ήταν σκοτεινή, κατακόκκινη και το ίδιο απόκοσμη, καθώς η Λίνα και το sampler της δεν άφησαν ούτε στιγμή σιωπής, ξεκινώντας με τις πρώτες λέξεις και νότες του “Home Sick Home”, από το ομώνυμο EP τους. Όλη τους η μουσική προσέγγιση στα tracks τους ταίριαξε ιδανικά στο χώρο, καθώς η ένταση ήταν σε υψηλά επίπεδα, αλλά όλα ήταν παιγμένα με τις σωστές δυναμικές. Ο ήχος τους ξεκίνησε λίγο φοβισμένα σε θέμα όγκου, αλλά μετά από μερικά λεπτά, πραγματικά άνθισε. Οι Nochnoy Dozor είναι ένα πολύ ενεργό σχήμα σε live εμφανίσεις, αλλά αυτή τη φορά έκαναν σίγουρα κάτι ξεχωριστό. Η δουλειά που έχουν κάνει φάνηκε σε όλες τις πτυχές του show τους, από το πολύ γεμάτο και δεμένο rhythm section, την διακριτική και ταυτόχρονα πολύ δυναμική παρουσία της κιθάρας, τα πολύ σημαντικά και ακόμα πιο σωστά τοποθετημένα στη μίξη πλήκτρα και samples, μέχρι τις υπερβολικά δεμένες διφωνίες και εναλλαγές φωνητικών γραμμών των κοριτσιών και το ηχητικό «δέσιμο» ανάμεσα στα κομμάτια τους. Αυτό που έκανε αυτή την εμφάνιση ξεχωριστή όμως, ήταν οι ερμηνείες. Από τις πρώτες νότες, υπήρχε ένας χείμαρρος συναισθημάτων ,που σε στιγμές όπως η ανατριχιαστική αντήχηση της διφωνίας “heaven help us” στο ακυκλοφόρητο “Lifeless” και το κλείσιμο της Λίνας στο επίσης νέο “Looks Like Fire” χωρίς μικρόφωνο, μας καθήλωσαν πραγματικά. Επίσης πολύ δυνατές στιγμές το groove του “In The Mire” από το πρόσφατο τους video, το πολύ νοσταλγικό “Stains” και το “Clarice” με το δυνατό του κλείσιμο. Ένα λίγο πιο active light show, ίσως με σκηνοθετημένες αλλαγές στα κομμάτια τους, θα μας ταξίδευε ολοκληρωτικά. Σίγουρα από τις πιο ιδιαίτερες τους εμφανίσεις και μία από τις πιο δυνατές συναισθηματικά που έχω ζήσει τον τελευταίο καιρό.
Με την υπόκλιση και τις αγκαλιές των Nochnoy Dozor έκλεισε λοιπόν αυτή η άξια sold out βραδιά στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου. Ένα κρύο Σάββατόβραδο που, με το ζεστό κρασί, την επίσης ζεστή και φιλική ατμόσφαιρα στον προαύλιο χώρο, τις καλοδουλεμένες, ξεχωριστές και συχνά ανατριχιαστικές ερμηνείες από όλα τα σχήματα, τον πολύ καλό ήχο και τα φώτα, θα μείνει στις μνήμες των παρευρισκόμενων για πολύ καιρό. Amen.
